Οδός Νικηταρά.
Νικήτας Σταματελόπουλος ή Νικηταράς (1789 Αρκαδία – 1843 Πειραιάς): Αγωνιστής του 1821, στενός συνεργάτης και συγγενής – ανιψιός του Θεόδωρου Κολοκοτρώνη, καθώς ήταν γιος της αδελφής του και έτσι από την πρώτη στιγμή ακολούθησε τον θείο του στη Ζάκυνθο παίρνοντας μέρος σε Ρωσογαλλικές ασκήσεις και σε όλες τις αντιτουρκικές του θείου του ενέργειες αργότερα, Το 1818 μυήθηκε στη Φιλική Εταιρεία και για το μεγάλο αντιτουρκικό του μένος , αλλά και από την μάχη των Δολιανών όπου με 200 δικούς του έδειξε την παλληκαριά του κατατρυπώντας την στρατιά του Καχαγιάμπεη τον Μάη του ’21 εξ’ ου και το παρατσούκλι Νικηταράς ο Τουρκοφάγος. Διακρίθηκε στη μεγάλη μάχη των Δερβενακίων κατά της περίφημης στρατιάς του Δράμαλη το ’22, [η στρατιά του Δ. αποτελούνταν από 30.000 άνδρες πολεμικά άλογα 30.000 μεταγωγικά άλογα και 500 καμήλες]. Εκτός από το Γέρο του Μοριά, συμπολέμησε στα Δερβενάκια, και με άλλους οπλαρχηγούς, όπως με τον Παπαφλέσσα και τον Οδυσσέα Ανδρούτσο.
Στα πρώτα χρόνια της ελευθερίας τα είχε καλά και με τον Καποδίστρια και με τον Όθωνα, αλλά αργότερα έπεσε σε δυσμένεια, όπως συνέβη και με άλλους οπλαρχηγούς. Καταψήφισε το σύνταγμα του Όθωνα του 1843, ύστερα από τη Φιλελεύθερη συνεργασία που είχε με τους Επτανήσιους ηγέτες των αγγλοκρατούμενων τότε νησιών του Ιονίου. Καθώς ανήκε στο Ρωσόφιλο κόμμα, κυνηγήθηκε από τους αντιπάλους του και φυλακίσθηκε για μια φιλορθόδοξη εταιρεία στην οποία προίστατο. Τελικά, δικαιώθηκε και μάλιστα έλαβε το βαθμό του Υποστρατήγου (στα 1847), αλλά και του Γερουσιαστή. Πέθανε φτωχός και επαίτης στον Πειραιά το 1849, αφού λίγο πριν είχε προνοήσει να υπαγορεύσει τ’ απομνημονεύματά του στον αδέκαστο δικαστή Γεώργιο Τερτσέτη.
Οι ήρωες πεθαίνουν/τους θάβουμε στη γη/άνομοι δεν μένουν/η φήμη τους δεν θα χαθεί. Έτσι ο Νικηταράς /παράδειγμα θα μείνει/για όλους εμάς.