Οδός Αρεθούσης. ( Από Αγορά μέχρι τον Άγιο Στέφανο. Από το 1960)

Αρέθουσα: Κόρη του Νηρέα και της Δωρίδας, Νηρηίδα νύμφη και θεότητα των όμβριων υδάτων προσφέροντας ζωογόνα αύρα στην φύση. Μια όμορφη μυθική ερωτική ιστορία λέει πως: Ήταν συνοδός της θεάς του κυνηγιού Άρτεμης με έδρα τον Αλφειό ποταμό της Ηλείας. Αλφειός όμορφος και ωραίος, την αγάπησε παράφορα, όμως εκείνη για να γλιτώσει τις ασφυκτικές ερωτοτροπίες του, έγινε νερό πηγή, και με τη βοήθεια της θεάς Άρτεμης και τράβηξε προς την Ορτυγία της Ν. Ιταλίας, της Μεγάλης Ελλάδας. Ο Αλφειός, για να βρίσκεται κοντά της, έγινε και ο ίδιος ποταμός με την βοήθεια της Αρτέμιδας και της θεάς του έρωτα Αφροδίτης. Έτσι, κύλησε μέσα από τη Μεσόγειο και για να τη βρει, έφτασε στη Νότια Ιταλία όπου και έσμιξαν.
Την ίδια ιστορία του μύθου κατ’ άλλους κατέχει πρωτεύουσα θέση με την Νηρηίδα Ηγέτιδα των Χαλκιδέων Αρέθουσα την πήραν μαζί τους οι ευβοϊκές αποικίες στην Κάτω Ιταλία, στις Συρακούσες, Χαλκιδική, και όπου αλλού εγκαταστάθηκαν. Η υπόθεση αυτού του μύθου έχει προφανείς συμβολικές προεκτάσεις που την θεώρησαν και προστάτιδα θεά των αποίκων, πέρα από όση ανάγκη είχαν την παρουσία της.
Οι Αβάντες, λαός της Εύβοιας από το – 1500 , ίδρυσαν Μαντείο του θεού Απόλλωνα στην περιοχή της πηγής, όπου το νερό της ήταν ικανό να μετατρέπει τους άνδρες της εποχής σε γενναίους πολεμιστές.
Οι πηγές και τα ιερά της Αρέθουσας στη Χαλκίδα βρίσκονταν πλησίον – σήμερα – του Αγίου Στεφάνου. Εκεί παραδίπλα υπάρχει από το 1882 ένα μεγαλοπρεπές διαχρονικό βιομηχανικό κτήριο/ οινοποιείο από τούβλα πορσελάνης, με την αρχαίζουσα επιγραφή της νύμφης των Εσπερίδων ΑΡΕΘΟΥΣΑ.
Σήμερα αυτό το κομψοτέχνημα παραμένει αναξιοποίητο από την γραφειοκρατία της Δημοτικής κληρονομιάς.
Δίπλα στο εργοστάσιο παλαιό εργοστάσιο Δάριγκ επί της Α. υπάρχει αρχαία παλαίστρα, ένας εγκαταλελειμμένος χώρος από όλους μας.
Αρέθουσα ένα εύηχο όνομα το βρίσκουμε ανά την Ελλάδα, ο Αριστοτέλης το θέλει έξω από την Θεσσαλονίκη και την θέλει ιδρυθείσα από τους Χαλκιδείς.
Προς τιμήν της Α. η δημοτική επιχείρηση ύδρευσης της Χαλκίδας ονομάζεται «Αρέθουσα», αλλά και ένας κεντρικός της δρόμος τιτλοφορείται ‘’Αρεθούσης’’, πράγμα που παγιώθηκε μετά από πολλές εναλλαγές: Από Αρεθούσης σε 4ης Αυγούστου, πάλι σε Αρεθούσης, έπειτα σε 28ης Οκτωβρίου και τέλος πάλι σε Αρεθούσης.