Οδός Ζαΐμη. ( Κάνηθος Από το 1976.)
Ζαΐμης Ανδρέας: 1791 – Καλάβρυτα – 1840 Αθήνα. Το επώνυμό του προέρχεται από την τούρκικη λέξη ‘‘ζαΐμ’’, η οποία αφορά τον τούρκο εισπράκτορα των φόρων από τους Έλληνες για τα κτήματα που καλλιεργούσαν.
Ο Ζαΐμης Ανδρέας υπήρξε νομικός και πολιτικός, γόνος επώνυμης οικογένειας προκρίτων και προυχόντων των Καλαβρύτων απ’ το 1730, η οποία οικογένεια στους επόμενους δύο αιώνες προσέφερε μεγάλες υπηρεσίες στην πατρίδα. Ο Ανδρέας, μόλις επέστρεψε απ’ τις σπουδές του στην Πίζα της Ιταλίας το 1819, μυήθηκε και αυτός και ο πατέρας του στο Μεγάλο Μυστικό, στην Φ. Εταιρεία. Μαζί με τον Παλαιών Πατρών Γερμανό ανύψωσαν την σημαία της Επανάστασης τον Μάρτη του 1821, αν και είχε επιφυλάξεις για την έναρξη του Αγώνα. Συμμετείχε στην εκστρατεία εναντίον του Δράμαλη, στην πολιορκία της Τριπολιτσάς το 1822, στη μάχη της Πάτρας και στην πολιορκία του Μεσολογγίου. Ως πολιτικός πιστεύεται πως είχε σημαντικότερο έργο. Πήρε μέρος επί Καποδίστρια στο ‘’πανελλήνιο’’ νομοθετικό σώμα, πρώην βουλευτικό και στην αποκαλούμενη αργότερα Γερουσία. Ως δημόσιο πρόσωπο συμμετείχε σε πολλές θέσεις και σε πολλές κυβερνήσεις. Υπήρξε πρόεδρος της Γενικής συνέλευσης της Επιδαύρου, Πρόεδρος της κυβέρνησης το 1826 και της Γερουσίας το 1832 που ενέκρινε την επιλογή του Όθωνα για τη θέση του βασιλιά. Ως σύμβουλος επικρατείας το 1833 βοήθησε την εθνική οικονομία ιδρύοντας την Εθνική Τράπεζα. Όπως όλοι οι πολιτικοί ανήκε και αυτός σε στρατόπεδα πολιτικά, ακολουθώντας τον Αλέξανδρο Μαυροκορδάτο που αντιμετώπισαν τα στρατεύματα του Ιμπραήμ, έλαβε ενεργό ρόλο στον εμφύλιο του 1824. Όλοι οι οπλαρχηγοί εναντίον όλων, και Μοραΐτες εναντίον Ρουμελιωτών
Μετά το θάνατό του το 1840 συνέχισαν να πορεύονται στα δικά του χνάρια τόσο ο γιος του Θρασύβουλος όσο και ο εγγονός του Αλέξανδρος, αλλά και ο δισέγγονός του πολιτικός Ανδρέας Ζαΐμης [1855 – 1936].