Οδός Ησιόδου. (Κάνηθος. Από το 1959)
Ησίοδος: Ένας εκ των κορυφαίων ποιητών της ελληνικής θεογονίας της αρχαιότητας μετά τον Όμηρο. Καταγόταν από τα Άκρα της Βοιωτίας, αλλά με ρίζες από την Κύμη της Μικρασίας έζησε τον -7ο αιώνα και θεωρείται πατέρας του διδακτικού έπους, καταθέτοντας μια διαφορετική ποιητική γραφή και σκέψη απ’ ότι ο Όμηρος. Οι Μούσες του έδωσαν το χάρισμα της ποίησης.
Έλαβε μέρος σ’ έναν ποιητικό αγώνα στη Χαλκίδα που διοργάνωσε ο γιος του βασιλιά Αμφιδάμαντα στην επιτάφιο μνήμη προς τιμήν του ήρωα πατέρα του,-ο οποίος έχασε την ζωή του σένα από τους Ληλάντιους πολέμους-, και κέρδισε το πρώτο βραβείο-έπαθλο με θρησκευτικά παραγγέλματα από τον πολεμοχαρή Όμηρο. Κατ’ άλλους δεν το πήρε ποτέ αυτό το έπαθλο.
Στο σημαντικό σύγγραμμά του. «Έργα και Ημέρες» γίνεται λόγος με την ποίησή του η ανθρωποκεντρική διαβίωση του ανθρώπου και ο μύθος αποτελεί παρελθόν για τον Η. υμνεί με παραινέσεις ότι ντροπή είναι να μη δουλεύει κάποιος και όχι η όποια εργασία.
‘’Η Θεογονία’’ είναι ποίημα που αρχίζει από την απαρχή του κόσμου Χάος Νύκτα Γαία Κρόνος Τιτάνες, Προμηθέας, Πανδώρα, ήτοι με τον Δία να τιμωρεί πρώτα τον Προμηθέα για την κλοπή της φωτιάς από τους θεούς και την παράδοσή της στους ανθρώπους του μόχθου και της φτώχειας, να τιμωρεί επίσης τον αδελφό του Προμηθέα και σύζυγο της Πανδώρας Επιμηθέα και παράλληλα όλο το ανθρώπινο γένος με τον γνωστό μας μύθο της Πανδώρας, με τα δεινά που έφερε στον κόσμο και πού έμεινε στον λαό η μόνη παρηγοριά η ελπίδα. Αυτό χαρακτηρίσθηκε αφ’ ενός προπατορικό αμάρτημα για τον Δια, αφ’ ετέρου η δημιουργία του πρωτογενούς κόσμου.
Με το έργο του ασχολήθηκαν και από εκείνους έχουμε σαφέστερη αντίληψη της γραφής του, είναι οι: Θουκυδίδης, Πλούταρχος, Παυσανίας, Ηρόδοτος. Μέσα στο έργο του βλέπουμε να κυριαρχεί η ιδέα ότι ο άνθρωπος ζούσε στη δύσκολη και σκληρή σιδερά εποχή του καιρού του, αντιμετωπίζοντας μια θλιβερή κατάσταση, που για να βρει την ευδαιμονία του, θα έπρεπε ν’ ακολουθήσει το χρυσό γένος και εν τέλει να δεσμευθεί με τον Άδη και τη Νέμεση, με στοιχεία φόβου, και με θεϊκές ιδιότητες που ρύθμιζαν την αδικία και την ηθική! Σ’ αυτό το έργο βλέπουμε επίσης την ιστορική εξέλιξη των θεογονικών γενών με τις δοξασίες των, με την δημιουργία του κόσμου των θεών από την χρυσή γενεά στην αργυρή, στην χάλκινη, και στην σιδηρά γενεά, σ’ αυτή ζούσε και ο Ησίοδος και ο αδελφός που δωροδοκούσε τους δικαστές και του έκλεβε το δίκαιο του με την δύναμη του ισχυρότερου όπως λέει ο μύθος.
Άλλα έπη του είναι τα: «Ηοίαι» και «Ασπίς Ηρακλέους». Οι Ηοίες ήτανε ηρωίδες, που ενώθηκαν με τους θεούς και γέννησαν τους ημίθεους, ενώ στο Ασπίς του Ηρακλέους, γίνεται λόγος για την ασπίδα, που έφτιαξε ο Ήφαιστος για τον Ηρακλή, ώστε να αμυνθεί στον αγώνα του εναντίον του Κύκνου, του γιου του Άρη.
Ο τάφος του βρίσκεται στον Ορχομενό, κατά άλλους στο Μαντείο των Δελφών η στην Νεμέα.