Οδός Καποδίστρια.
Καποδίστριας Ιωάννης: Ο τραγικός πολιτικός (1776 Κέρκυρα – 1831 Ναύπλιο). Γόνος κερκυραϊκής οικογένειας ευγενών με ιταλικές ρίζες.
Ευρωπαίος διπλωμάτης περιωπής, και νεοέλληνας της Διασποράς με διεθνές κύρος, ο οποίος εργάσθηκε ως γραμματέας των Ρώσων που κατείχαν τα Ιόνια νησιά της [ Ιόνιας Πολιτείας, ] αλλά και των Γάλλων που επίσης έγιναν κυρίαρχοί των Επτανήσων. Το 1807 του δόθηκε η ευκαιρία να γνωρισθεί με τον Τσάρο της Ρωσίας Αλέξανδρο. Το 1821 εντάσσεται στη ρώσικη διπλωματία, εκπροσωπώντας την τσαρική διοίκηση στην Ελβετία, της οποίας μάλιστα οργανώνει το σύστημα διακυβέρνησης των κατοίκων της Ελβετίας που ισχύει ως σήμερα τα γνωστά καντόνια της. Στη συνέχεια, χρήζεται Υπουργός Εξωτερικών της Ρωσίας. Κατόπιν, όταν η Γαλλία έχασε τον ηγέτη της τον Ναπολέοντα και εξασθένησε η Ιερή Συμμαχία, κατάφερε να οδηγήσει την ανάληψη της προστασίας των Επτανήσων από τη Ρωσία. Του ζητήθηκε να αναλάβει την διοίκηση της Φ. Εταιρείας. αλλά προτίμησε να πει ‘’μπορώ να προσφέρω περισσότερα έξω από την εταιρεία.’’ Παράλληλα, προσπαθεί να πείσει τον Τσάρο να βοηθήσει τη Φιλική Εταιρεία στο πρόσωπο του Αλέξανδρου Υψηλάντη, που ήταν Αξιωματικός του ρώσικου στρατού και επικεφαλής της Ελληνικής Επανάστασης στη Βλαχία, χωρίς να τα καταφέρει.
Σε μια κρισιμότατη στιγμή για τον Αγώνα, στα 1827, οι εκπρόσωποι του έθνους τον εξέλεξαν κυβερνήτη της Ελλάδας με την βοήθεια της Ρωσίας, και πλέον το νεοσύστατο ελληνικό κράτος ξεκινούσε τη μεταβατική περίοδο της ζωής του, με μύρια όσα προβλήματα, και με έδρες το Ναύπλιο, Αίγινα, Αθήνα. Η νίκη στην τελευταία για την επανάσταση του ’21 μάχη της Πέτρας ήταν δικό του έργο. Δύο χρόνια μετά έρχεται η νίκη της Ρωσίας στο νέο ρωσοτουρκικό πόλεμο, οπότε στα 1829 αναγκάζεται η Τουρκία ν’ αναγνωρίσει την αυτονομία της Ελλάδας. Ο Καποδίστριας οργάνωσε το κράτος στα τέσσερα χρόνια διακυβέρνησης, στους τομείς: στις ένοπλες δυνάμεις της φορολογίας, της οικονομίας, της βιομηχανίας, των συγκοινωνιών, της δικαιοσύνης, της γεωργίας, της εκπαίδευσης, καταπολέμησε την πειρατεία με υπεύθυνους τους έμπειρους ναυάρχους Μιαούλη, Κ. Κανάρη, και πέρασε στο κράτος όλο τον υπάρχοντα στόλο που ανήκε στους καραβοκύρηδες, Εισήγαγε την άγνωστη έως τότε καλλιέργεια της πατάτας για την οποίαν αδιαφόρησαν στην αρχή οι πολίτες, όμως τις άφησε εκτεθειμένες για να μπορούν να τις κλέψουν, αυτό ήταν, έγινε το καθημερινό τους φαγητό. Έδειξε έμπρακτα μέγιστο και πρωτεύον ενδιαφέρον για την παιδεία, για τα ορφανά παιδιά του έλληνο τουρκικού πολέμου, φρόντισε για την μόρφωση των δασκάλων τους. Όπως ενδιαφέρθηκε και για τις ληστείες στη ύπαιθρο από τις διάφορες συμμορίες λήσταρχων. Είχε σοβαρά προβλήματα την Ιερά Συμμαχία όπου προήδρευε ο αυστριακός σκληροπυρηνικός και αντεπαναστάτης καγκελάριος Μέντερνιχ. Παρόλα τα προβλήματα κατόρθωσε ύστερα από τις πόλεις κράτη, των αρχαίων χρόνων, μετά την ρωμαϊκή επαρχία, τα βυζαντινά και ενετικά δουκάτα, και την 400 εντή τουρκοκρατία, πέρασε στην δημιουργία ενός ενιαίου αυτοτελούς κράτους μετά την ελλ. επανάσταση του 1821.
Όμως υπήρχε και η άλλη πλευρά, η δυσαρεστημένη, των Υδραίων πλοιοκτητών, που τον κατηγορούσαν για αυθαιρεσία, οργανώνοντας σχέδιο ανατροπής του, έχοντας στο πλευρό τους ισχυρούς παράγοντες του κατεστημένου του Μοριά της Μάνης και των προεστών της Ύδρας. Διότι εκείνοι πίστευαν πως δεν αποζημιώθηκαν για τις υπηρεσίες που προσέφεραν προς την πατρίδα, μάλιστα ο Μιαούλης με την προτροπή των έβαλε φωτιά στις δικές του τορπιλακάτους. Έτσι, στις 25 Σεπτεμβρίου 1831 οι Μαυρομιχαλαίοι Γεώργιος και Κωνσταντίνος τον δολοφόνησαν στο προαύλιο του ναού του Αγίου Σπυρίδωνα στο Ναύπλιο, εκφράζοντας συνάμα και τα αγγλογαλλικά συμφέροντα, λέγεται πως αυτοί οργάνωσαν οι αγγλογάλλοι την δολοφονία, και τούτο διότι η μεν Γαλλία υπέθαλψε τον Μαυρομιχάλη. Ο Κωνσταντίνος Μαυρομιχάλης. φονεύθηκε επί τόπου. Κι σαυτό συνέβαλλαν και οι Άγγλοι διότι τον θεωρούσαν ρωσόφιλο τον Κ. και έπρεπε νάναι δω από τότε οι Άγγλοι για να προστατεύσουν τα προνόμιά τους. Στην θέση του κυβερνήτη διορίσθηκε ο αδελφός του Αυγουστίνος, αλλά οι προστάτιδες δυνάμεις είχαν τα σχέδια τους, έφεραν στην διακυβέρνηση του νέου κράτους την βασιλεία, τον ανήλικο βαυαρό Όθωνα, ότι χειρότερο για την Ελλάδα, έτσι απαλλάχθηκαν από την δήθεν ρώσικη επιρροή.
Συμπερασματικά, ο Καποδίστριας υπήρξε ένας στα καθόλα συγκροτημένος πολιτικός, κορυφαίος διπλωμάτης της διεθνούς σκηνής χωρίς όμως την Ελληνική σκέψη και νοοτροπία, δεν θα τα κατάφερνε να θέσει τα θεμέλια της υγιούς δημόσιας ζωής, αλλά αυτήν της πελατειακής των προεστών. Η οργανωτική του μεθοδικότητα, η πολιτική του διορατικότητα, το ασίγαστο και άδολο πάθος του για το έργο που ανέλαβε, τον καθιέρωσαν ως κορυφαία προσωπικότητα της σύγχρονης και ταλαιπωρημένης Ελλάδας και όλα αυτά αμισθί. Θαυμάστηκε για το πλούσιο έργο του που ξεκίνησε εκ του μηδενός, και μισήθηκε θανάσιμα όπως προ είδαμε. Δείνο πάθησε για την ανεξαρτησία από τις ξένες δυνάμεις και όχι μόνο για την ελευθερία. ο μπάρμπα Γιάννης, όπως τον αποκαλούσαν οι δικοί του. Το όνομά του φέρουν το Εθνικό Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο Αθηνών, όπως και η Καποδιστριακή Δημοτική διοικητική διαίρεση που είχαμε μέχρι το 2009. Όμως κατηγορήθηκε και για αυθαιρεσίες όπως εκείνη του 1830 με την απαγόρευση την ελευθεροτυπίας με την λογοκρισία στις εφημερίδες, πίστευε πως δεν είχε περιθώριο η λογοκρισία, ακόμη και με τις φυλακίσεις αντιφρονούντων, πίστευε πως οι περιστάσεις δεν επέτρεπαν την κριτική και δεν έκαναν καλό στο νέο ιδρυθέν κρατίδιο. Α Κοραής αν και φίλος του τον κατηγορούσε ότι βοηθούσε τους τουρκίζοντας χριστιανούς. Επίσης ο σατυρικός ποιητής Α. Σουρής έγραφε, ο καλύτερος είναι εκείνος που δεν γράφει τίποτα… Τα δυο του αδέλφια Αντώνιος, Αυγουστίνος προσέφεραν ακόμα τις υπηρεσίες τους στην πατρίδα, συμμετέχοντας στην Φιλική Εταιρεία. Υπεράνω όλων των παραπάνω, υποστηρίζεται πως κατά το διάστημα του ελεύθερου βίου μας 1821-2012, ένας μόνο κυβερνήτης του κράτους μας συγκρούστηκε με την κοινωνική, πολιτιστική, και οικονομική αντίδραση με μόνο σκοπό να βελτιώσει τον βίο και την προκοπή των Ελλήνων. Και αυτός είναι ο Καποδίστριας. Ήταν ένας Μεγάλος Πατριώτης, που απέρριψε την κρατική χορηγία, λέγοντας πως τα περιουσιακά στοιχεία που διαθέτω μου αρκούν και δεν επιθυμώ να χρεώνω τους έλληνες φορολογούμενους.
Υπάρχει στην προτομή του στη γενέτειρα του η φράση ‘’ο εχθρός είναι εντός μας,’’ είναι σαν εκείνο το αρχαίο του Σωκράτη του φιλοσόφου μας το Γνώθει σ’ εαυτόν. Ο εχθρό μας είναι προσωπικά ο ίδιος μας ο εαυτός, αυτός είναι εκείνος που μας αντιπολιτεύεται σε κάθε μας απόφαση – ενέργεια, γιατί δεν ενεργούμε αποφασιστικά και θετικά και με αυτοπεποίθηση. Όταν από ένα λαό λείπει η ομόνοια η σύμπνοια γιατί να προκόψει, όταν οι κυβερνώντες μιλάνε για άσπρο οι άλλοι το βλέπουν μαύρο κατάμαυρο, και όταν ακόμα έχουμε πραγματική και όχι πολιτική κρίση. Χαρακτηρίσθηκε από τα έργα του και την συμπεριφορά του ως πιο μεγάλος των πολιτικών της νεότερης Ελλάδος με το ανεπανάληπτο ηθικό του μεγαλείο. Αν δεν τον σκότωναν τα ξένα συμφέροντα, σήμερα δεν θα ήμασταν σε αυτά τα χάλια. Στην Ελβετία για την μεγάλη του προσφορά στην χώρα τους οι ελβετοί, ευγνωμοσύνης ένεκεν του έστησαν στην Ζυρίχη ανδριάντα, και κάποιος παρευρισκόμενος έλληνας είπε, η Ελβετία ευγνωμονεί, η Ελλάδα δολοφονεί. .Και απέναντί του βρίσκονται να τιμούνται και οι δολοφόνοι του, βέβαια για άλλες παλαιότερες ηρωικές πράξεις.