Οδός Λέσβου.
Λέσβος: Νησί του Βορειοανατολικού Αιγαίου Πελάγους, το οποίο μαζί με τα νησιά Άγιο Ευστράτιο και τη Λήμνο ανήκουν στο νομό Λέσβου με πρωτεύουσα την Μυτιλήνη, μια περιφερειακή διοίκηση του Β. Αιγαίου.
Στο νησί αυτό πρωτοεγκαταστάθηκαν Αργείοι και Θεσσαλοί μετανάστες, οι Πελασγοί με τον αρχηγέτη τους τον Λέσβιο, εξ’ ου και Λέσβος. Τον -6ο αιώνα εξεγέρθηκε ο λαός με αρχηγό τον φιλόσοφο Πιττακό και εξεδίωξαν τους Θεσσαλούς. Μετά τον Τρωικό πόλεμο πολλοί λαοί, όπως οι Πελασγοί και οι Αχαιοί, έγιναν κυρίαρχοί του νησιού. Σύμφωνα με την μυθολογία στο νησί έζησε ο Ορφέας παίζοντας με την λύρα του Απόλλωνα.
Με τους Πέρσες οι Λέσβιοι είχαν καλές σχέσεις. Αργότερα, έγιναν μέλη της Αθηναϊκής Συμμαχίας (-322). Στη συνέχεια, ο Μ. Αλέξανδρος απάλλαξε τον τόπο από το ολιγαρχικό πολίτευμα, ενώ το -62 καταστράφηκε από τους Ρωμαίους. Επί Βυζαντίου υπήρξε τόπος εξορίας δημόσιων προσώπων της αυτοκρατορίας. Επόμενοι κατακτητές της Λέσβου: οι Βενετοί, οι Γενοβέζοι και οι Τούρκοι, οι οποίοι την κατείχαν έως στον Α’ Βαλκανικό πόλεμο το 1912, οπότε το νησί απελευθερώθηκε από τους Έλληνες και περιήλθε στο βασίλειο της Ελλάδος.
Ένα από τα σπάνια φυσικά μνημεία παγκοσμίως είναι το απολιθωμένο δάσος του Σιγρίου, αποτελούμενο από απολιθωμένους κορμούς με δακτυλίους, φλοιούς και ρίζες ηλικίας 26 εκατομμυρίων ετών, διατηρητέο μνημείο της φύσης. Άλλα αξιοθέατα της νήσου είναι τα γενοβέζικα φρούρια.
Κύριες ασχολίες των κατοίκων: η αλιεία, η κτηνοτροφία, η γεωργία, με την ελαιουργία να έρχεται 2η πανελληνίως σε παραγωγή και σε ποιότητα λαδιού, καλή επίσης παραγωγή είναι και του γνωστού οινοπνευματώδους φυσικού ποτού, το ούζο και φυσικά ο ντόπιος τουρισμός. Τα πετρώματά της είναι ηφαιστειογενή με ιαματικές πηγές.
Η ποιήτρια Σαπφώ η ωραιολάτρης με τον ιδιόμορφο τρόπο που εξέφραζε τα συναισθήματά της, την αγάπη της να είναι αντίστοιχη με εκείνη της πλατωνικής τέχνης, αλλά και με περιπαθείς στίχους δημιούργησε τη φήμη ότι είχε ερωτικές σχέσεις με κοπέλες μαθήτριες του μουσικού και ποιητικού σχολείου που διατηρούσε στο σπίτι της. Και η Λεσβία στην καταγωγή Σαπφώ στο έντονο με γυναικείο συναισθηματικό περιεχόμενο (σε Αιολική διάλεκτο) ποίημά της που εξέφραζε την γυναικεία φιλία – αγάπη ν’ αντιπαρατίθεται με εκείνη την γυναικεία ομοφυλοφιλική ερωτική σχέση, ή θερμή φιλία κομισθείσα ως παρά φύση έρωτας, άλλοι την θέλουν ομοερώτρια. H ποιήτρια ήταν και παντρεμένη με παιδιά, και αυτοκτόνησε από έρωτα για άνδρα, τον Φάωνα, αυτά για τις δήθεν προτιμήσεις της. Η οικογένειά της ήταν πλούσια και χειραφετημένη και εκείνη αυτοδύναμη στον λόγο και στο έργο της. Η Σαπφώ εξέφραζε με την ομορφιά της σκέψης, του μελωδικού της όπλο, και των έντονων συναισθημάτων της. Και η σημερινή γυναίκα του νομού της Λέσβου έχει την επιλήψιμη καταγωγή της, μάλιστα ύστερα από την χαμένη δικαστική υπόθεση από τις ομοφυλοφιλικές- λεσβιακές οργανώσεις της χρήσης της προσβλητικής λέξης λεσβία ντροπιάζει τους Λέσβιους και τα παράγωγά τους όπως συλλόγους, λέσχες με το λήμμα Λέσβιος, έχει περάσει σαν μίασμα στην κοινωνία Η χριστιανική εκκλησία διαμαρτύρεται έντονα όταν καταφθάνουν οι απανταχού ‘’τέτοιες’’ για να γιορτάσουν την ποιήτρια Σαπφώ. Και να μη ξεχνάμε πως τον 11ο αιώνα στην Κωνσταντινούπολη έκαψαν τα βιβλία της οι Βυζαντινοί. Κατά την διάρκεια των διώξεων του 1914, και του 1922 όταν θύμωναν οι Τούρκοι και έπαιρναν τα κεφάλια Ρωμιών στην Τουρκία, η Λέσβος γινόταν κέντρο διερχομένων των χριστιανών Ελλήνων από απέναντι,