Οδός Λήμνου. (Από το 1976)
Λήμνος: Νησί του Β. Αιγαίου, απέναντι από την είσοδο ή έξοδο του Ελλησπόντου. Διοικητικά ανήκε στον νομό Λέσβου.
Στην αρχαιότητα θεωρούνταν Ιερό νησί του Ηφαίστου, καθώς εκεί σύμφωνα με το μύθο πετάχτηκε απ’ τον Δία ο Ήφαιστος επειδή είχε βοηθήσει την τιμωρημένη από τον Δία μητέρα του Ήρα, και περισυλλέχθηκε απ’ τους Σύντιους (πρωτόγονος λαός) για τον Όμηρο. Ο Όμηρος λέει ακόμα πως η Λ. ήταν το πιο αγαπημένο του νησί, διότι φιλοξένησε τον εκδιωχθέντα απ’ τους θεούς του Ολύμπου Ήφαιστο. Οι Κρήτες που εξουσίαζαν το Αιγαίο και το νησί ζήλεψαν την προκοπή του νησιού, γι’ αυτό άφησαν τον χρησθέντα Θόοντα ως βασιλιά να ελέγχει το νησί.
Αχαιοί – Μυκηναίο – Πελασγοί – Αθηναίοι – Πέρσες, πέρασαν διαδοχικά από το νησί για να περιέλθει στους Ρωμαίους το -168. Κατά το Μεσαίωνα απ’ τους Ρωμαίους πέρασε στους Βυζαντινούς και εν συνεχεία στους Βενετούς στα 1204 και από το 1462 μέχρι το 1912 στους Τούρκους, οπότε και απελευθερώθηκε από τον ελληνικό στόλο, καθώς δόθηκε μεγάλη ναυτική μάχη με ηγέτη το ναύαρχο Παύλο Κουντουριώτη, ο οποίος υποχρέωσε τον τούρκικο στόλο να καταπλεύσει στα Δαρδανέλια μετά τις σοβαρές απώλειες που υπέστη.
Το ηφαιστειακής φύσεως έδαφος του νησιού ενέπνευσε τους κατοίκους του στη λατρεία των χθόνιων θεοτήτων: Γαίας, Ηφαίστου, Καβείρων. Εκεί, πιστευόταν πως ο μεταλλοπλάστης θεός Ήφαιστος είχε στήσει το εργαστήριό του και έμαθε την τέχνη του στους Κάβειρους (μυστηριακές θεότητες της γονιμότητας και προστάτες της ναυσιπλοΐας) όπου στον ίδιο τόπο είχαν το λαμπρό ιερό τους, το Καβείριο. Οι Αργοναύτες πηγαίνοντας για το Χρυσόμαλλο δέρας, σταμάτησαν για προμήθειες στο νησί και οι Λήμνιες τους αποδέχτηκαν, και λόγω λειψανδρίας έπρεπε, να ικανοποιήσουν όλες τις γυναίκες και τις άσχημες και τις γριές με τον έρωτά τους, για νάχουν τις απαραίτητες προμήθειες.
Η Λήμνος διαθέτει αξιόλογες ιαματικές πηγές, είναι σημαντικός ψαρότοπος και κυνηγότοπος, με ανθηρή κτηνοτροφία και μελισσουργία, λόγω του ηφαιστιογενούς εδάφους υπήρξε σιτοβολώνας από την αρχαιότητα, στο Βυζάντιο, αλλά και η αναπτυσσόμενη τουριστική εξέλιξη βοηθάει στην προκοπή του τόπου.
Οι Τούρκοι σήμερα αμφισβητούν την συνθήκη του Μοντρέ [1937] που προβλέπει την παρουσία ελληνικών . στρατιωτικών αμυντικών δυνάμεων.