Οδός Κουρητών. (Περιοχή Νοσοκομείου. Από το 1959.)
Κουρήτες: Κατά τη μυθολογία δαίμονες ακόλουθοι των θεών, που λατρευόταν με οργιαστικές μυστηριακές τελετές. Ήταν ακόλουθοι της θεάς Ρέας και της θεότητας Κυβέλης, και λατρευόταν πανελλήνια. Όταν ο Δίας ήταν βρέφος, συνοδευόταν από τους Κουρήτες, που χόρευαν έξαλλα και έκαναν μεγάλο θόρυβο με κρουστά όργανα, για να μην ακούσει ο Κρόνος το κλάμα του μωρού και το κατασπαράξει, όπως έκανε με τα προηγούμενα παιδιά του, και αυτός ο χορός ήταν ο πρώτος παγκόσμιος χορός.
Στην Εύβοια, σύμφωνα με αναφορές των Αριστοτέλη και Αρχέμαχου, ήταν κάτοικοι του Ληλάντιου Πεδίου. Ο Όμηρος όπως και ο Στράβων τους αναφέρουν ως φυλή της Αιτωλίας, που είχαν διαχωριστεί από την ομώνυμη κρητική φυλή των Κουρητών. Θέλουν τ‘ όνομα Κρήτη να είναι παράγωγο της λέξης των Κουρητών, και ότι ο πυρρίχιος χορός των κρητικών είναι παρομοίωση των ποδοβολημάτων των αρχαίων μυθικών Κουρητών που έκαναν για να προστατέψουν το μωρό της Ρέας από τον Κρόνο.
Λέγεται ότι ονομάστηκαν έτσι, γιατί κούρευαν το πίσω τμήμα της κόμης τους, σε αντίθεση με τους Άβαντες, που κούρευαν το μπροστινό μέρος της κεφαλής και πίσω άφηναν μακρύ μαλλί. Παρ’ ότι δαίμονες βοήθησαν στην κοινωνική ζωή με την χρήση της φωτιάς, του τόξου της μελισσοκομίας.
Πιστεύεται πως έζησαν στο νότιο κυρίως τμήμα της Εύβοιας και πιθανολογείται πως είναι ιδρυτές των μοναδικών Δρακόσπιτων, κατά το χρονικό διάστημα μεταξύ -1700 και -1100 και πως κατέφθασαν στην ευβοϊκή χώρα από τη Κρήτη όπου και συγκατοίκησαν με τους Άβαντες.