Οδός Κυβέλης.
Κυβέλη: Θεά της αρχαιότητας, μητέρα των Ολύμπιων θεών (Κυβέλα μάτερ θεών, λέει ο Πίνδαρος) και των δημιουργικών δυνάμεων της άγριας φύσης και της γονιμότητας. Στις νεκρικές λιτανείες συνοδός. Στην Φρυγία βλέπουμε τους μύστες να συμπεριφέρονται ως δαιμονισμένοι Κουρήτες και (μέσω της θεάς Κυβέλης) να απαιτούν την επαναφορά του νεκρού από το σκότος του θανάτου, στο φως της ζωής. Και αυτό κατ’ αντιστοιχία με τη γέννηση και το θάνατο που συμβαίνει στη φύση με τη μορφή του χειμώνα και της άνοιξης με τις αντίστοιχες συμβολικές δοξασίες των διαφόρων θρησκειών της Ανατολής.
Η Κυβέλη ως θεότητα λατρευόταν παντού και κυρίως στη Φρυγία, Λυδία, κοντά στον Σαγγάριο ποταμό όπου ο βασιλιάς Μίδας ίδρυσε τον ναό της, και οι βασιλείς της Περγάμου της έκαναν αφιερώσεις, η φήμη της διαδόθηκε στην Έφεσο, Μίλητο, Σμύρνη, στη μητρόπολη Ελλάδα και στη Ρώμη. Μάλιστα, σε πολλούς τόπους φέρεται ταυτισμένη με τη θεά Ρέα και παριστάνεται να στέκει επιβλητική και αγέρωχη πάνω σε άρμα, το οποίο σέρνουν εντυπωσιακοί λέοντες.