Οδός Παγγαίου. [ Μακεδονικά.]
Παγγαίο: Το χρυσοφόρο βουνό της Ανατολικής Μακεδονίας στα όρια των νομών Σερρών και Καβάλας με υψόμετρο 1956 μ. και ήδη φημισμένο από την αρχαιότητα (από τον -6ο αιώνα, σύμφωνα με το Στράβωνα) για τα πλούσια μεταλλεία χρυσού και αργύρου, τα οποία λειτουργούσαν ως τα χρόνια των Ρωμαίων. Ιδιαίτερη άνθιση γνώρισε ο τόπος κατά την εποχή του Φιλίππου Β’, αλλά και τους ύστερους χρόνους, οπότε και έκοψε χρυσά νομίσματα με την επιβλητική μορφή του Μ. Αλεξάνδρου. Και από την μυθολογία εκεί λατρευόταν ο θεός Διόνυσος και ο κιθαρωδός Ορφέας στην οροσειρά του. Το βουνό διέθετε τέτοια φυσική ομορφιά που προσέλκυσε θεούς, θεές μούσες, και σήμερα με τις βελανιδιές τα πλατάνια τις καστανιές και τα έλατα στις ρεματιές να δικαιολογούν τον θαυμασμό του περιηγητή.
Εκεί, κατά τους Βαλκανικούς πολέμους του 1912-13 δόθηκαν σκληρές μάχες μεταξύ Ελλήνων και Βουλγάρων. Οι συμπλοκές έληξαν με ελληνική νίκη τον Ιούνιο του 1913. .Στην περιοχή της Νιγρίτας αναβλύζει το πασίγνωστο φυσικό μεταλλικό νερό με τις σπάνιες φυσικές θεραπευτικές ιδιότητες και διανέμεται στην ελληνική επικράτεια.
Στο όρος Παγγαίο, που ανήκει στο δήμο Παγγαίου του νομού Καβάλας, υπάρχει οργανωμένο χιονοδρομικό κέντρο και ορειβατικό καταφύγιο.
Σε ανασκαφές, που έγιναν στην περιοχή, ανακαλύφθηκε μέσα σε σπήλαιο ιερό του Διονύσου και μαντείο των αρχαίων χρόνων.