Οδός Πάτμου.
Πάτμος: ‘’Το Ιερό νησί των Δωδεκανήσων’’ ή διαφορετικά ‘‘Το νησί της Αποκάλυψης’’
Βρίσκεται κοντά στη Μικρασιατική ακτή [ 25 μίλια ]και αποτελεί την έδρα του ομώνυμου δήμου.
Στα αρχαία χρόνια οι κάτοικοι του νησιού λάτρευαν τη θεά Αρτέμιδα, -η οποία παρακάλεσε τον Δία να την επαναφέρει από τον βυθό. Κατά τη βυζαντινή περίοδο έγινε μεγάλο χριστιανικό κέντρο. Αυτό οφείλεται σημαντικά και στην επιλογή των Ρωμαίων να έχουν επιλέξει το νησί ως τόπο εξορίας ανεπιθύμητων προσώπων. Έτσι, μεταξύ αυτών ήταν και ο Ιωάννης ο Θεολόγος. Πολύ αργότερα, κατά τον 11ο αιώνα, στη μνήμη του ιδρύθηκε από τον Όσιο Χριστόδουλο η περίφημος μονή, που βρίσκεται μέσα στο κάστρο [1] της πόλης επί του ημικαταστραμένου βωμού της προστάτιδας θεάς Άρτεμης, και διαθέτει σπουδαία βιβλιοθήκη με πολύτιμα μεσαιωνικά χειρόγραφα, αυτοκρατορικά χρυσόβουλα, χειρόγραφα, πατριαρχικά σιγίλια [έγγραφα] και δίκες σε περγαμηνές. Ακόμη διέθετε την Πατμιάδα Σχολή, η οποία στα δύσκολα χρόνια της Τουρκοκρατίας αναδείχτηκε σε σπουδαίο πνευματικό κέντρο των υπόδουλων Ελλήνων.
Σύμφωνα με την παράδοση εκεί, μέσα σε σπηλιά, έγραψε την Αποκάλυψη –με το εσχατολογικό της περιεχόμενο– αλλά και το Ευαγγέλιό του ο Ιωάννης ο μαθητής του Χριστού, που βρισκόταν εξόριστος στο νησί 94 χρόνια μετά τη γέννηση του Διδασκάλου του – Χριστού και ήταν πλέον πολύ γέρος. Η μονή δεσπόζει με το επιβλητικό Μεσαιωνικό Κάστρο και κοσμεί το δυσπρόσιτο νησί.
Η Πάτμος το 1207 περιήλθε στους Βενετούς, το 1453 κατοικήθηκε από πρόσφυγες της Κωνσταντινούπολης, το 1523 το κατέλαβαν οι Τούρκοι χωρίς την παρουσία τους που εισέπρατταν μόνο τους φόρους. Έτσι δόθηκε η ευκαιρία ν’ αναπτυχθεί το εμπόριο. Με την ευκαιρία των Ορλοφικών και την παρουσία των Ρώσων ύψωσαν την ρώσικη σημαία για τον φόβο των Τούρκων βελτιώνοντας την ναυτιλία όπως έκαναν κι άλλα νησιά. Αυτή η αυτονομία στην ναυτιλία διαθέτοντας στόλο, βοήθησε σημαντικά στον απελευθερωτικό αγώνα του 1821. Στα 1912 το νησί καταλήφθηκε από τους Ιταλούς και το 1948 ενσωματώθηκε στην Ελλάδα μαζί με τ’ άλλα της Δωδεκανήσου.
Σήμερα, η Πάτμος, που υπήρξε πατρίδα του συνιδρυτή της Φιλικής Εταιρείας Εμμανουήλ Ξάνθου, αποτελεί αξιόλογο τόπο προορισμού χιλιάδων επισκεπτών για θρησκευτικούς κυρίως λόγους και όχι μόνο.
[1]. Είχαν την ευαισθησία οι χριστιανοί να θέλουν να ιδιοποιούνται τόσο της μεσαιωνικής όσο και της αρχαίας εποχής τα κτίσματα, όπως εδώ το κάστρο δεν τους ενοχλούσε τόσο όσο ο ναός της μιασμένης θεάς Άρτεμης όπως βλέπουμε.