Οδός Σκοπέλου. (Από το 1959)
Σκόπελος: Νησί των Βόρειων Σποράδων, το οποίο κατά την αρχαιότητα ονομαζόταν Πεπάρηθος. Σήμερα, διοικητικά ανήκει στο νομό Μαγνησίας, ενώ εκκλησιαστικά σε αυτόν τον τόπο της Ιστιαίας και βορείων Σποράδων. Στο έδαφος της Σκοπέλου έχει ανευρεθεί μινωικός τάφος, στοιχείο δηλωτικό της παρουσίας των Κρητών από την απώτατη εποχή της αρχαιότητας μάλιστα ο βασιλιάς Στάφυλος γιος του Θησέα και της Αριάδνης έστειλε και τον πρώτο φόρο με 7 αγόρια και 7 κόρες για τον Μινώταυρο, Στις ανασκαφές του 1936 βρέθηκε ξίφος με χρυσή λαβή και αποδόθηκε στον μυθικό ήρωα – βασιλιά Στάφυλο. Μεταξύ των ισχυρών, που κυριάρχησαν στη νήσο, ήταν και οι Μακεδόνες. Όμως, όταν οι κάτοικοί της εξεδίωξαν τις μακεδονικές φρουρές, ο Φίλιππος ο Β’ (το -340) τιμώρησε τους κατοίκους της. Αργότερα, το νησί αποτέλεσε τμήμα της Βυζαντινής Αυτοκρατορίας, για να περάσει εν συνεχεία στους Βενετούς το 1204 και στην οικογένεια Γκίζι, και κατά διαστήματα σε άλλους Λατίνους, μέχρις ότου στα 1538 ο Τούρκος αντιναύαρχος και πειρατής Χαϊρεντίν Μπαρμπαρόσα την λεηλάτησε την υποδούλωσε μαζί με τα υπόλοιπα νησιά του Αιγαίου.
Η Χώρα της Σκοπέλου είναι μια όμορφη και γραφική πόλη, στο έδαφος της οποίας υπάρχουν ερείπια του Ασκληπιείου (του -4ου αιώνα) και τμήμα του βενετσιάνικου κάστρου, γιαυτό και θεωρείται παραδοσιακός οικισμός. Το πευκόδασος που χαρακτηρίζει το νησί πράσινο από τα πιο πράσινα νησιά, και ενώνει το πράσινο του δάσους με -γαλάζιο της θάλασσας- πευκόφυτες παραλίες. Βασικές πλουτοπαραγωγικές πηγές του τόπου είναι ο τουρισμός, η αγροτοκτηνοτροφική παραγωγή και η αλιεία.
Σκόπελος σημαίνει βράχος που εξέχει στην θάλασσα κοινώς εμπόδιο, λεξικογραφικά.