Οδός Τζαβέλα. (πλάτωμα)
Τζαβέλας Κίτσος (1801 Σούλι – Μεσολόγγι 1855): Γόνος επώνυμης Σουλιώτικης – Αρβανίτικης φάρας, πολλά μέλη της οποίας διακρίθηκαν είτε προεπαναστατικά είτε κατά τη διάρκεια της επανάστασης του 1821: Όπως ο Λάμπρος Τζαβέλας (1745—1795], που η σύζυγός του Μόσχω (1760—1792] έδωσε μάχη με άλλες 400 γυναίκες πετροβολώντας τους Τούρκους, άλλα μέλη της φαμίλιας που έδρασαν κατά των Τούρκων είναι, ο Φώτος (1770 – 1809), ο Κίτσος –εγγονός του Λάμπρου και γιος του Φώτου- όπου την περίοδο που έπεσε το Σούλι στα χέρια του Αλή, η οικογένεια των Τζαβελαίων κατέφυγε στην Κέρκυρα.
Με την κήρυξη της Επανάστασης ο Κίτσος Τζαβέλας αφού έγινε Φιλικός, έλαβε μέρος σε πολλές συγκρούσεις με τους Τούρκους: Καρπενήσι (1821), Δίστομο (1825), Μεσολόγγι (1826), ήταν ένας εκ των ηγετών της ηρωικής Εξόδου του Μεσολογγίου. Σε διαφορετικούς χρόνους συνεργάστηκε με το συμπατριώτη του Μάρκο Μπότσαρη και συμπολέμησε με το Γ. Καραϊσκάκη για την απελευθέρωση της Αττικής, επίσης πολέμησε με το Γιάννη Νοταρά στα Σάλωνα.
Στην Εθνοσυνέλευση της Επιδαύρου του 1827 έλαβε μέρος ως αντιπρόσωπος των Σουλιωτών. Ο Καποδίστριας τον όρισε χιλίαρχο, για να καθαρίσει τον Μοριά – Ρούμελη από τους τουρκο —αλβανούς — αιγυπτίους. Στην αντιβασιλεία του Όθωνα φυλακίσθηκε μαζί με τον Κολοκοτρώνη ως ρωσόφιλος, και διότι συγκρούστηκε με τους στενούς συνεργάτες του στέμματος. Αργότερα, όμως, αποκαταστάθηκαν οι σχέσεις του με τους Βαυαρούς, και το 1843 έγινε υπασπιστής του Όθωνα κατόπιν υπουργός στρατιωτικών στην κυβέρνηση Κωλέττη, έχοντας το βαθμό του Αντιστράτηγου, έγινε πρωθυπουργός [1847 – 1848]. Ακολούθως, αποσύρθηκε στο Ναύπλιο, όπου και πέθανε το 1855, 55 χρονών.
ΥΣ. Μου κάνει φοβερή εντύπωση πώς είναι δυνατόν πολλοί οπλαρχηγοί ενώ διαφωνούσαν σε καίρια ζητήματα της Δημοκρατίας, με τον βασιλιά Όθωνα, αμέσως μετά από χάρη που τους δινόταν, κατ’ ευθείαν από τη φυλακή στα ύπατα αξιώματα, είτε ως υπουργοί είτε ως υπασπιστές του, και όλα μέλι γάλα…