Οδός Φολερώ . ( Παλαιά ΔΕΗ. Από το 1990)
Φολερώ (1903 – 1977): Γάλλος ανθρωπιστής και ειρηνιστής, πατέρας των Χανσενικών (Λεπρών), γεννήθηκε στη πόλη της Γαλλίας Νερέρ. Πρόεδρος Ταγμάτων και μέλος της Ακαδημίας της χώρας του, Ιππότης της Λεγεώνας της Τιμής του Γαλλικού Τάγματος ,πρόεδρος του Τάγματος της Αγαστής, μέλος του Τάγματος των Κέδρων, -τα τάγματα είναι αδελφότητες.
Το όνομά του είναι δεμένο με τους λεπρούς –χανσενικούς από τον Νορβηγό γιατρό Χάνσεν που απασχολήθηκε με την ασθένεια. Ιδιόρρυθμη προσωπικότητα ο Φ. που συνέπασχε με τους –όπου γης– πονεμένους λεπρούς συνανθρώπους. Μάλιστα, ζητούσε από τις κυβερνήσεις το ισόποσο της αξίας ενός βομβαρδιστικού αεροπλάνου, ώστε να προσφερθεί ως βοήθημα στους χιλιάδες πάσχοντες λεπρούς, που θα σωθούν, και τις χιλιάδες αθώους που θα γλύτωναν από τους –υποτιθέμενους βομβαρδισμούς από την προσφορά του βομβαρδιστικού,- το απαίτησε από τον πρόεδρο της Αμερικής Τρούμαν και το κατάφερε εν μέρει το 1948.
Αν και δεν ήταν γιατρός, βοηθούσε τους λεπρούς, δίδοντας το χέρι του και αγκαλιάζοντάς τους στοργικά. Δίπλα του πάντα είχε τη γυναίκα του Μαγδαληνή Φολερώ. Στην Ελλάδα ήρθε πολλές φορές και –όπως σε εκατοντάδες άλλες χώρες– ίδρυσε και στην πατρίδα μας το ίδρυμα Φολερώ, με εκπρόσωπό του στη Χαλκίδα την καθηγήτρια θεολογίας Ελένη Ζεϊμέζη. Πέθανε στην πόλη Οτέιγ της Γαλλίας σε ηλικία 74 χρόνων.
Χαρακτηρίσθηκε ανθρωπιστής ιεραπόστολος, πραγματιστής παραπάνω από χριστιανός, γύριζε σαν σβούρα θάλεγα, τον γύρω της γης, έκανε τον γύρω του κόσμου πολλές φορές μόνο και μόνο να προσφέρει αγάπη, Δεν άπλωσε μόνο το χέρι στον λεπρό,, αλλά αφιέρωσε την ζωή του στους περιθωριοποιημένους και αποδιοπομπαίους από την κοινωνία χανσενικούς – λεπρούς, που τους κυνηγούσε το στίγμα της κοινωνίας. Έλεγε πως κανείς ευτυχής δεν έχει το δικαίωμα να ζει τη χαρά της ζωής μόνος του.
Έλεγε επίσης: Oι νέοι, -η δύναμη του αύριο- να γίνουν πραγματιστές να απελευθερώσουν την αγάπη τους, νέοι έλεγε ψάξτε μέσα σας θα βρείτε καλοσύνη και χαρίστε την σ’ εκείνους που την έχουν ανάγκη και νάστε σίγουροι πως θάστε όχι μόνο χρήσιμοι αλλά και ευτυχείς. Από τις εμπειρίες του πάνω στην αρρώστια συνέγραψε βιβλία με προσφορά την αγάπη, και το όνομά του έγινε παρακαταθήκη για τους λεπρούς.
Το λεπροκομείο της Σπιναλόγκα 1905 -1957 έκλεισε, και οι λεπροί ανά την Ελλάδα λόγω πλήρους πλέον ενημέρωσης έπαψαν ν’άναι μίασμα Το νησί έχει χαρακτηρισθεί το νησί του πόνου, έχει ταυτισθεί με την αρρώστια κι ακούγεται ως λεπρονήσι, και η επισκεψημότητα είναι αρκετά μεγάλη.
Ο Νορβηγός Γκέχαρντ Χάνσεν το 1871 απομόνωσε το μυκητοβακτηρίδιο της Λέπρας ή τον επονομαζόμενο βάκιλο του Χάνσεν, και από το όνομά του οι λεπροί αποκαλούνται και χανσενικοί.