Άγραφα: Οροσειρά, απόληξη, νότια της Πίνδου, συνέχεια των Δυναρικών Άλπεων στην ορεινή περιοχή των νομών Καρδίτσας και Ευρυτανίας με υψηλότερη κορυφή Kαράβια 2.165 μ. Με πολλά βουνά, ποτάμια και ποικιλομορφία ζώων και φυτών, και με λημέρια/ στρούγκες των βλαχόφωνων. τσοπαναραίων
Εκεί ψηλά κατέφυγαν οι κάτοικοι της Θεσσαλικής πεδιάδας για να αποφύγουν τους τούρκικους φόρους λόγω αυτονομίας της περιοχής. Από δω λέγεται ότι προήλθε και η περιοχή άγραφα καθ ότι οι τούρκοι είχαν την περιοχή στα άγραφα κιτάπια τους, δεν εισέπρατταν φόρους – χαράτσι. Στα Άγραφα έδρασαν οι αρματολοί και οι κλέφτες το 1821, με πρωταγωνιστές τους οπλαρχηγούς τον Α. Κατσαντώνη και Γ. Καραϊσκάκη δίνοντας όρκο τιμής προς την πατρίδα, για λευτεριά.
Εκεί παράμερα βρήκαν την ευκαιρία οι δάσκαλοι του γένους στην τουρκοκρατία, όπως Σέργιος και Γόρδιος, και ίδρυσαν κέντρα επιμόρφωσης και εκπαίδευσης των ελληνοπαίδων.
Ιδρύθηκαν πολλά μοναστήρια επί τουρκοκρατίας όπως της Παναγίας της Προυσιώτισσας, και της Παναγίας του Βιτουμά.
Το 1830 που χαράχτηκαν τα σύνορα, τα Άγραφα παρέμειναν επί τουρκικής κυριαρχίας μέχρι το 1881 όπως και όλη η Θεσσαλία. Μεταγενέστερα 1943 – 1944 επί Γερμανικής κατοχής έδρασαν οι ομάδες της Εθνικής Αντίστασης. Από το 1952 λειτουργεί η τεχνητή λίμνη Μέγδοβα, ιδέα του Καρδιτσιώτη στρατάρχη πολιτικού Νικολάου Πλαστήρα [1883 – 1953] η οποία αναβάθμισε την περιοχή και τον ευρύτερο κάμπο της Θεσσαλίας.
Έχει χαρακτηρισθεί η περιοχή των Αγράφων ως καθαρότερη ατμόσφαιρα στην Ευρώπη.