Οδός Αμαζόνων. (Γαζέπη. Από το 1900.)

Αμαζόνες: Μυθολογικό έθνος κάτ’ άλλους ιστορικός λαός, φιλοπόλεμων γυναικών που δρούσε στα παράλια του Πόντου, ο Όμηρος τις θέλει και σ’ άλλα μέρη όπως στην Φρυγία, Λυκία και στην Ευβοϊκή Κύμη, τις φημισμένες Σίβυλλες μάντισσες και τα ιερά βιβλία τους οι άποικοι Κυμαίοι τα μεταφέρουν στη Μεγάλη Ελλάδα. Οι Α. ήταν φημισμένες ιδιαίτερα στην δεξιοτεχνία της ιππασίας και της τοξοβολίας. Για το λόγο αυτό, αφαιρούσαν το δεξί τους στήθος [αμάζος σημαίνει χωρίς στήθος] για να μπορούν να χρησιμοποιούν με ακρίβεια το τόξο. Οι άνδρες δεν ήταν μέλη του βασιλείου τους και τους χρησιμοποιούσαν μόνο για τεκνοποίηση. Για το σκοπό αυτό 2 μήνες το χρόνο συνήθως άνοιξη συνευρίσκονταν με τους γειτονικούς Γαργαρείς [επίσης μυθικός ανδρικός πληθυσμός του Καυκάσου] στους οποίους παρέδιδαν τα αρσενικά μωρά που τυχόν γεννούσαν. Τα θηλυκά ήταν οι νέες Α.. Έλαβαν μέρος στον Τρωικό πόλεμο στο πλευρό του Πριάμου.

Τις θέλουν σκληροτράχηλες, κακές, πολεμοχαρείς, ας μη ξεχνάμε ότι άνδρες –Ηρόδοτος Στράβων- γράφουν για αυτές μια σύγκρουση – πάλη κοινωνικής ανταγωνιστικότητας, οι οποίες μαζί με τις θεές Αφροδίτη, Δήμητρα, Σελήνη, αποτελούν την μητριαρχική οικογένεια της μύθο ιστορικής πραγματικότητας.
Σύμφωνα με τη μυθολογία ο Ηρακλής σε ένα από άθλους έπρεπε να πάρει τη ζώνη της βασίλισσας Ιππολύτης, και ο σύντροφός του Θησέας άρπαξε την αμαζόνα Αντιόπη. Η Ιππολύτη τους κήρυξε πόλεμο, αλλά έπαθε πανωλεθρία. Με το που τέλειωσε ο πόλεμος, έθαψε τις νεκρές της συντρόφισσες στα Μέγαρα και τις υπόλοιπες τις μετέφερε στη Χαλκίδα. Ο Θησέας με την Αντιόπη απέκτησαν τον Ιππόλυτο. Στη θαυμαστή τραγωδία του Ευριπίδη ο Ιππόλυτος ερωτεύεται τη μητριά του Φαίδρα και ο Θησέας ζητάει το θάνατό της. Οι Αμαζόνες ίδρυσαν στην Έφεσο την Εφεσία Άρτεμη ένα μεγαλοπρεπή ναός/άγαλμα. Μύθος λέει πως οι Ισπανοί τότε που ήθελαν να κατακτήσουν την περιοχή του μεγαλύτερου παγκοσμίως ποταμού της Βραζιλίας, οι γυναίκες αντιστάθηκαν τόσο όσο χρειαζόταν να τις αποκαλέσουν αμαζόνες απ’ όπου και ο ποταμός Αμαζόνιος.