Οδός Αναστάσεως. Από το 1992.

Ανάσταση: Η μετά θάνατον επάνοδος στη ζωή σύμφωνα με τις χριστιανικές δογματικές αντιλήψεις η ανάσταση του Χριστού και η ανάσταση των νεκρών στη δευτέρα παρουσία, είναι σαν εκείνη του αποξηραμένου κόκκου σταριού που αναζωογονείται όταν συντρέξουν οι λόγοι και οι συνθήκες των στοιχείων της πεμπτουσίας της ζωής την Άνοιξη.
Από την αρχαία μυθολογία, η Περσεφόνη ήταν κόρη της θεάς Δήμητρας και των παραγωγικών δυνάμεως της γης. Ο μύθος της συμβόλιζε τη διαρκή ανανέωση της φύσης, μιας πραγματικής αναστάσεως. Οι αρχαίοι λάτρευαν τους θεούς της γονιμότητας και θανάτου με διάφορους μύθους που καθιέρωσαν στη ζωή τους. Ο Άδωνης ήταν θύμα της αγάπης των θεοτήτων, της θεάς του Έρωτα Αφροδίτης και της θεάς του θανάτου Περσεφόνης. Ο Δίας ρύθμισε την διαφορά, πότε να μένει στον κάτω Κόσμο με την Περσεφόνη το 1/3 του χρόνου, πότε να ανασταίνεται και να ζει. τα 2/3 [το ένα τρίτον με την θεά Αφροδίτη και το άλλο 1/3 θα ζούσε όπως ήθελε,] Η ανάστασή του αυτή εορταζόταν από τους αρχαίους μεσογειακούς λαούς. Πάντως έχει καθιερωθεί έξη μήνες να κάνει παρέα στον άνδρα της τον Πλούτωνα, και έξη μήνες τη μητέρα της Δήμητρα.
Όμως η χριστιανική θρησκεία με την ανάσταση κατήργησε τα άλλα φαινόμενα όπως της μετενσάρκωσης και μετεμψύχωσης, τα οποία φαινόμενα αποκαθιστούν κάτ’ άλλους την αδικία του αδικημένου Χριστού. Η ανάσταση του Χριστού καθιερώθηκε να γιορτάζεται από τους χριστιανούς μαζί με την ανάσταση της φύσεως, την άνοιξη όπως μεθερμηνεύεται σαν συνέχεια που φέρνει ο μύθος της Περσεφόνης.