(Κέντρο. Δόθηκε το 1954)

Άβαντες: Προελληνικό και Ινδοευρωπαϊκό φύλο που εγκαταστάθηκε στον Ελληνικό χώρο στις αρχές της -2ης χιλιετίας. Άβας επώνυμος ήρωας των Αβάντων, γιός του Ποσειδώνα και της νύμφης Αρέθουσας.

Το φύλο αυτό πρώτο εγκαταστάθηκε στην πόλη Άβια της Φωκίδας και στην Εύβοια – Ερέτρια-, Χαλκίδα ως επί το πλείστον, όπου και Aβαντίς ήταν η ονομασία της Εύβοιας.
Η παρουσία τους φαίνεται και στον Τρωικό πόλεμο σύμφωνα με τον Όμηρο με αρχηγό τον Ελεφήνορα γιό του βασιλιά Χαλκώδοντα και με το τέλος του πολέμου δεν επέστρεψαν στην Εύβοια αλλά διασκορπίστηκαν στη Χίο, το Άργος και την Ήπειρο, Θεσπρωτία και που ίδρυσαν το Θρόνιο.

Ο φιλόσοφος Αριστοτέλης τους θέλει Θρακιώτες, και την πόλη τους να ονομάζεται Άβες.
Λαός πολεμικός, και ήταν αναγνωρίσιμο αυτό, πολεμούσαν εκ’ του συστάδην, σώμα με σώμα και για να αποφεύγουν τις λαβές ξύριζαν (κατά τον Πλούταρχο) το μπροστινό μέρος της κεφαλής των, Ένα έθιμο που το πήραν από τους Κουρήτες. Φαίνεται πως στην Εύβοια που εγκαταστάθηκαν αφομοιώθηκαν από τους Έλλοπες τους Κουρήτες και Πελασγούς που βρήκαν σε αυτόν τον τόπο. Ίδρυσαν στην Εύβοια τις γνωστές πόλεις Χαλκίδα, Ερέτρια, Ιστιαία, Κήρινθο, Κάρυστο. Κατά μία άλλη εκδοχή οι Ίωνες τους εξεδίωξαν από την Εύβοια στην Μ. Ασία. Για να τιμήσουν το θεό Απόλλωνα ίδρυσαν Μαντείο στην περιοχή της πηγής της Αρέθουσας, που ήταν ικανά τα νερά της να ανδρώσουν όσοι άντρες τους βουτούσαν στα νερά της.

Λεξικογραφικά, Άβαντας σημαίνει κολοσσός, γίγαντας, ατρόμητος.

Δρόμος ταλαιπωρημένος από τις ονομασίες: από Αβάντων σε Βενιζέλου, σε Αβέρωφ, σε Αβάντων, σε Βασιλέως Γεωργίου και τελικά ξανά σε Αβάντων. Oί σημερινοί Χαλκιδείς της μυθολογούμενης αυτής καταγωγής με την οδό Αβάντων να τα λέει όλα με την ιστορία της.

Από τους εμπορικότερους δρόμους της πόλης και χειμωνιάτικο νυφοπάζαρο της δεκαετίας 70 – 80. Ήδη ξεκίνησε η τοπική Δημοτική Διοίκηση για να πεζοδρομηθεί μέρος της, και είναι κάτι που έλειπε από την πόλη μας. Η μισή Αβάντων σήμερα 2015 είναι πεζόδρομος.