Οδός Χαρώνδα. (Κάστρο. Από το 1900.)
Χαρώνδας: Μεγάλος νομοθέτης της αρχαιότητας, ο οποίος σε σημαντικότητα συγκαταλέγεται μεταξύ των Λυκούργου και Σόλωνα. Γεννήθηκε τον -7ο αιώνα στη Χαλκιδιώτικη αποικία – πόλη Κατάνια της Σικελίας, υπήρξε μαθητής του Πυθαγόρα. Ο Αριστοτέλης γνώριζε και στήριζε τη συλλογή των νόμων του Χαρώνδα που αφορούσαν τόσο τη Μητρόπολη της Χαλκίδας όσο και τις αποικίες της. Μεταξύ των άλλων διακήρυττε πώς: η ψευδορκία αποτελεί μέγιστο αδίκημα, και επιβάλλεται τιμωρία, επίσης, όποιος εγκαταλείπει την τάξη του στον πόλεμο, η τιμωρία που του πρέπει είναι να ενδυθεί με γυναικεία ρούχα και να παραμείνει επί τριήμερο στην αγορά της πόλης έκθετος στα μάτια του κόσμου. Νομοθέτησε ότι τα παιδιά πρέπει να μαθαίνουν γράμματα, και οι γονείς να πληρώνουν τους μισθούς των δασκάλων τους, θεωρούσε ευτελή όποιος εργαζόταν μόνο για τα χρήματα. Θεωρούσε τον νόμο ότι πρέπει να δικαιώνει την ανθρώπινη ζωή, και ο νόμος της δικαιοσύνης καταγράφηκε ως κώδικας νομοθεσίας του Χαρώνδα. Η εκμετάλλευση των εργατών ήταν για τον Καταναίο – χαλκιδέο νομοθέτη, νομοτελειακό κακούργημα, διότι η πράξη τους ήταν εξ’ ίσου έγκλημα, όπως ‘’η εκμετάλλευση’’ η εξόρυξη ενός μετάλλου, που ήταν καταναγκαστικό έργο των δούλων ή των φυλακισμένων- καταδικασθέντων που δούλευαν αμισθί.