Οδός Ελπίδας. [ Γηροκομείο]
Ελπίς: Θεότητα, προσωποποίηση της ελπίδας. Για τους αρχαίους ήταν η μόνη θεά, που απέμεινε κοντά στα προβλήματα του ανθρώπου όταν άνοιξε το κουτί της Πανδώρας και απλώθηκαν τα δεινά (οι κακίες της) ανάμεσα στους ανθρώπους. Ελπίδα είναι η προσδοκία του επιθυμητού και η αναμονή του. Ελπίδα, αγάπη, πίστη και η μοιρολατρία τ’ αγαθά του χριστιανισμού, η πίστη βοηθάει σ’ ένα προσδοκώμενο γεγονός. Το επιφώνημα ‘’νομίζω ότι μπορώ’’ ξορκίζει τις παρωπίδες του φόβου, κάνε ότι δεν μπορείς να κάνεις, είναι η ελπίδα της αισιοδοξίας. Ελπίδα, συναίσθημα προσδοκίας, επιθυμία του συμβάντος. Αδελφές της: η Ειρήνη, η Τύχη, η Πίστη. Η θεά Ελπίδα προσφέρει ελπίδα και προέρχεται πιστεύω, καταπώς δηλώνουν και τα ρητά: «Όσο ζω, ελπίζω», ή «dum spiro sdero», στα λατινικά, «Η Ελπίδα πεθαίνει τελευταία» διότι η ελπίδα έμεινε η μόνη όταν άνοιξε το κουτί η Πανδώρα για τα δυσάρεστα μελλούμενα του κόσμου , «Ελπίδα, παρηγοριά στον άρρωστο», «Όποιος ζει με την Ελπίδα, πεθαίνει της πείνας», «Φύσημα ελπίδας στην καμένη γη», «Ελπίδα στο φως της γαλαρίας», «Ζητείται ελπίδα». Όσο υπάρχει ελπίδα τίποτα δεν χάθηκε. Eλπίδα ο επιούσιoς άρτος των φτωχών των ταλαιπωρημένων. Εφ΄όσον ελπίζεις – πιστεύεις όλα μπορεί να πάνε καλά. Η ισχυρή θέληση είναι αδελφή της ελπίδας. Και ‘’έξω από την πόρτα στην αυλή στέκει ένα κοριτσάκι με το βλέμμα της σαν ηλιαχτίδα, ποιά είσαι αγάπη μου ρωτώ; χαμογελά. Με λεν Ελπίδα.’’ Στην δρόμο της υπομονής φύτεψα την Ελπίδα, θα την ποτίζω με δάκρυα μέχρι να βγάλει φύλλα και καρπούς. Πέρα και πάνω από όλα τα παραπάνω η ελπίδα είναι σίγουρα μόνο εδώ όταν ανθίζουν οι αμυγδαλιές, με την φιλοσοφία του λαού να λέει πως Φλεβάρης και φλεβαρίσει, καλοκαίρι θα μυρίσει. Εγώ μόνο τη μάνα πλάση – φύση εμπιστεύομαι ότι θάρθει η Άνοιξη.