Οδός Ιουστινιανού. [Συνοικία Κάστρο. Από το 1900 ]
Ιουστινιανός Πέτρος Σαββάτιος: Ρωμαίος μετέπειτα Βυζαντινός αυτοκράτορας (482 Σκόπια – 566 Κωνσταντινούπολη). Ιλλύριος στην καταγωγή και ανιψιός του Ιουστίνου του φιλοσόφου. Βασίλευσε αυταρχικά στο Βυζάντιο από το 527 έως το 565, είχε την ικανότητα να χρησιμοποιεί τον κατάλληλο άνθρωπο στην κατάλληλη θέση, όπως συνέβη και με τους στρατηγούς Βελισάριο και Ναρσή, οι οποίοι νίκησαν τους Πέρσες και άλλους αντιπάλους της Αυτοκρατορίας. Τοποθέτησε τον ικανότατο Ι, Καππαδόκη στην είσπραξη των φόρων. Κωδικοποίησε – απάλειψε τους νόμους του Θεοδοσίου και καθιέρωσε τον γνωστό ‘’ιουστινιάνειο κώδικα’’ Υπέγραψε ανακωχή με τους Πέρσες το 532 και επέκτεινε την αυτοκρατορία του μέχρι το Γιβραλτάρ ανενόχλητα.
Επί των ημερών του η Βυζαντινή Αυτοκρατορία μεγαλούργησε, καθώς κωδικοποιήθηκε η κρατική νομοθεσία, το κράτος απαλλάχτηκε από πολλούς εχθρούς του, ανορθώθηκαν τα οικονομικά του κράτους, η τεχνολογία προόδευσε, η εκκλησία έλαβε υψηλή θέση στην κοινωνία της εποχής και κατασκευάστηκαν πολλοί χριστιανικοί νέοι ναοί με κορυφαίο τον μεγαλοπρεπή ναό της Αγίας Σοφίας, περισυλλέγοντας και ξηλώνοντας ότι καλύτερο από τους ναούς των Αρχαίων Ελλήνων ιδίως αυτού της Αρτέμιδος της Εφέσου. Θέσπιζε την ανεξιθρησκία στην Ρωμαϊκή αυτοκρατορία με το να παύει τον διωγμό των χριστιανών, και το χριστιανικό δόγμα απέναντι στην αίρεση του μονοφυσιτισμού της Θεοδώρας, η οποία αίρεση απορροφούσε την ανθρώπινη φύση του Χριστού.
Εδώ στη Χαλκίδα έκτισε το φρούριο της πόλης και αναμόρφωσε τα υπάρχοντα αυτοκαταστραμμένα τείχη της, θωρακίζοντάς την από τους Πειρατές και εξασφαλίζοντας για τις ανάγκες του παλατιού, την περίφημη πορφύρα [χάλκινη] που παρήγαγε η Χαλκίδα.
Είχε σύζυγο την Θεοδώρα πρώην εταίρα αλλά όμορφη και έξυπνη και με το δικό της θάρρος έσωσε τον Ιουστινιανό από την απώλεια του θρόνου του εξ αιτίας της Στάσης του Νίκα. Η στάση του Νίκα (532) κράτησε επί 7 μέρες, ήταν μια διένεξη μεταξύ των Πρασίνων και των Βενετών, για πολιτικό οικονομικά ζητήματα, που τελικά πνίγηκε στο αίμα μετά από την ανελέητη στρατιωτική επέμβαση, στον Ιππόδρομο και σε άλλους χώρους της Κωνσταντινούπολης. Αποτέλεσμα των γεγονότων ήταν 30.000 άνθρωποι, που προσδοκούσαν να φέρουν στο θρόνο το Υπάτιο για να καλυτερέψει η ζωή τους, κατακρεουργήθηκαν από τα βυζαντινά στρατεύματα.
Άλλα μελανά σημεία της βασιλείας του Ιουστινιανού: το κλείσιμο της περιώνυμης Φιλοσοφικής Σχολής των Αθηνών στα 529, η εκδίωξη των καθηγητών της, (με προτροπή της γυναίκας του Θεοδώρας) η καταστροφή τμήματος του Ναού της Παρθένου Αθηνάς στον Παρθενώνα και μετατροπής του σε Ναό της Παρθένου Μαρίας (γνωστού και ως Παναγία η Αθηνιώτισα).
Ο περικαλλής ναός της Σοφίας του Θεού, αποσκοπούσε, μαζί με τα προνόμια των χριστιανών, με τους φόρους υποτέλειας στους άπιστους, να εναρμονίσει το ανομοιόμορφο κοσμικό – πολιτικό βυζαντινό κράτος στα πλαίσια της δογματικής χριστιανικής εξουσίας. Μια νέα εκκλησιά, μια νέα θρησκεία γεννιέται πάνω στα ερείπια ενός ναού μιας απροσδιορίστου και παρηκμασμένης τοιαύτης των πανθεϊστών αρχαίων Ελλήνων.