Οδός Καλύμνου.
Κάλυμνος: Νησί των Δωδεκανήσων και πρωτεύουσα του ομώνυμου νησιού, το οποίο κατά τον Ηρόδοτο πρωτοκατοικήθηκε από τους Δωριείς. Από τους Ρωμαίους στους Βυζαντινούς, το 14ο αιώνα βρέθηκε να ανήκει στους ιππότες της Ρόδου και από το 1522 στους Τούρκους, ενώ από το 1912 και ως την απελευθέρωσή της το 1948 βρέθηκε στην κατοχή των Ιταλών, όπως όλα τα Δωδεκάνησα προσαρτήθηκαν στην Ελλάδα 7 Μαρτίου 1948.
Η Κάλυμνος είναι κατ’ εξοχήν ορεινό ξερονήσι, ενώ η σπογγαλιεία υπήρξε το κύριο επάγγελμα των κατοίκων της, και πανελλήνια εξυμνούνται οι μοναδικές καταδυτικές ικανότητες των παλικαριών της, η έναρξη της σπογγαλιείας γινόταν με γιορτές και πανηγύρια τόσο στην κατάδυση, όσο και στην ανάδυση- επιστροφή των σφουγγαράδων. Υπάρχει Ναυτικό Μουσείο με ευρήματα των καταδύσεων και από ποικιλία σφουγγαριών. Οι γυναίκες της Κ. φέρουν μαύρες ενδυμασίες λόγω του ότι έχασαν στο βυθό της θάλασσας είτε πατέρα είτε άνδρα είτε παιδί. Η Κάλυμνος περιβάλλεται από ένα μεγάλο αριθμό ακατοίκητων νησιών. Η ιδιομορφία του νησιού προσφέρεται για αναρρίχηση από τις πληρέστερες και ομορφότερες διαδρομές ‘’μιας σχοινιάς’’ των 20 μ.- 30 μ. όπως και 5 μ – 60 μ. όπως τ’ αποκαλούν οι επιτήδειοι, οι συμμετέχοντες στο παγκόσμιο πρωτάθλημα αναρρίχησης. Το ασβεστολιθικό πέτρωμα είναι σπάνιο στον κόσμο με τους μοναδικούς βράχους στην Ευρώπη, που βοηθούν στην αναρρίχηση, και η Κάλυμνος είναι τρίτη κατά προτίμηση στον κόσμο, μάλιστα θεωρείται η Μέκκα των αναρριχήσεων. Με τους σφουγγαράδες να καταδύουν στα βάθη των θαλασσών, και με τις αναρριχήσεις, έχει χαρακτηρισθεί η Κ. το νησί του ύψους και βάθους.