Οδός Καρκαβίτσα. (Γηροκομείο. Από το 1993)
Καρκαβίτσας Ανδρέας (1866 Λεχαινά – 1922 Μαρούσι Αττικής): Δημοτικιστής πεζογράφος και διηγηματογράφος από τους σημαντικότερους ηθογράφους της εποχής του, μαζί με τον Παπαδιαμάντη και τον Γ. Βιζυηνό. Σπούδασε ιατρική και από το 1896 εργάστηκε ως στρατιωτικός γιατρός. Δημοσίευσε πολλά έργα: ‘’Η Λυγερή ‘’(1896), ‘’Λόγια της πλώρης’’ (1899). ‘’Ο Αρχαιολόγος’’(1904), ‘’Ο Ζητιάνος’’, ‘’Διηγήματα του γυαλιού,’’ κ.ά. Η παράδοση, ο ανθρώπινος πόνος και η αγωνία του καθημερινού ανθρώπου, οι ζωηρές εικόνες και η περίτεχνη πλοκή χαρακτηρίζουν τα διηγηματογραφήματά του. Στα πρώτα του έργα φαίνεται ως ιδεαλιστής και ιδεολόγος, ενώ στη συνέχεια, ρεαλιστής και ηθικολόγος.
Σαν στρατιωτικός υπίατρος στο επάγγελμα που ήταν στους βαλκανικούς πολέμους, γνώρισε καλά την Ελλάδα και τον κόσμο της περιφέρειας απεικόνισε την ταλαιπωρημένη και πολύπαθη ύπαιθρο, φέρνοντας τον παλμό της στα έργα του, όλα γραμμένα σε καταλαβίστικη γλώσσα και κυρίως στο «Ζητιάνο» του, να εκφράζει όλη την αγωνία των μικροεπιτηδευματιών για την επιβίωση, αλλά και την αθωότητα της ψυχής των, παράλληλα με την εξαθλίωση των απλών ανθρώπων από την εκμετάλλευση των επιτηδείων. Από την άλλη, με τα «Λόγια της πλώρης» εξέφρασε τη νησιώτικη λεβεντιά και αγνότητα του χαρακτήρα των ανθρώπων της θάλασσας. Παράλληλα δημοσίευε διάφορα άρθρα σε περιοδικά και εφημερίδες της εποχής του, τον γοήτευσε η σκληρή ζωή των γυναικών στην αγροτιά. Ασχολήθηκε και με τα σχολικά εγχειρίδια. Έγραφε για τον ‘’Τηλέγραφο’’ που μετέδιδε όλα τα κακά, χαμούς ναυάγια, και όλα τα καλά γεννήσεις γάμους. Συμμετείχε μαζί μ’ άλλους συντρόφους το 1894 στην Εθνική Εταιρεία, στα πρότυπα της Φιλικής, από φανατισμένους Εθνικόφρονες, που σκοπό είχε να εμψυχώσει το εθνικό φρόνημα, αλλά το κίνημα αφομοιώθηκε. Έλαβε μέρος στο άλλο κίνημα στου Γουδή το 1909 που είχε σκοπό την ανατροπή του καθεστώτος. Αντιτάχθηκε στην Εθνική Άμυνα την κυβέρνηση της τριανδρίας του 1916 στην Θεσσαλονίκη και γιαυτό εκτοπίσθηκε στη Μυτιλήνη.
Αρρώστησε από φυματίωση και πεθαίνει στο Μαρούσι το 1922, 56 χρονών.
Αφήνοντας πίσω του πολλά ανέκδοτα έργα, που κυκλοφόρησαν αργότερα.