Οδός Κηρίνθου. (Ακτή Παπαθανασίου – Φάρου. Από το 1959.)
Κήρινθος: Πολίχνη (μικρή πόλη) στην αρχαία Ελλάδα, η οποία κατοικήθηκε και από τους Ίωνες, Άβαντες και Ελλοπιείς και έλαβε μέρος στην Αργοναυτική εκστρατεία με τον Κάλβο, με πλοία ιδίας κατασκευής από τα δάση της περιοχής. Με το πέρας του πολέμου ο Κάλβος περιπλανήθηκε μέχρι την Λιβύη σύμφωνα με τον Όμηρο. Θεωρείται πως Η Κ. ιδρύθηκε από τους Αθηναίους Κόθο, και Ίωνα οι οποίοι είχαν εγκατασταθεί και στην περιοχή της Ιστιαίας μετά την Χαλκίδα. Στα χρόνια του εμφύλιου Ληλαντιακού πολέμου συμμετείχε ως σύμμαχος των Χαλκιδέων, αναλαμβάνοντας μάλιστα και τη θεραπεία αλλά και τη φροντίδα των τραυματιών Χαλκιδέων πολεμιστών. Και ο βασιλιάς της Πύλου Νηλέας φαίνεται, πως οι Θεσσαλοί νάναι οι ιδρυτές της. Στα παρακείμενα ποτάμια Νηλέα και Κηρέα λένε οι ιστορικοί τα πρόβατα που πρώτο έπιναν νερό από τον πρώτο είχαν μαύρο μαλλί – τρίχωμα αντίθετα όσα έπιναν από Κηρέα γεννιόταν λά ια – μαύρα. Όπως είδαμε στην οδό Κηρέα.
Σε ανασκαφές στο έδαφος της Κηρίνθου βρέθηκαν οχυρωματικά έργα και θεμέλια υπνοδωματίων, που ανάγονται στην αρχαία και ακμάζουσα περίοδο της Κηρίνθου. Πολλές μαρτυρίες δείχνουν πως η περιοχή της Κ. ήταν θάλασσα και είναι τα απομεινάρια του λιμανιού των Αργοναυτών.
Από το 1924 κατοικείται από τους ξεριζωμένους πρόσφυγες της Καππαδοκίας.
Κήρινθος Ιουδαός γνωστικός που έζησε του 1ου αιώνα και ήταν ’’Δομικός’’ χριστιανικά αιρετικός και κήρυττε πως ο Χριστός δεν μπορούσε να είναι και θεός και άνθρωπος.