Οδός Κολοκοτρώνη.
Κολοκοτρώνης Θεόδωρος: Εάν δεν είμασταν τρελοί, θα κάναμε επανάσταση; Καπετάνιος Στρατηγός της Ελλ. Επανάστασης. Ο θρυλικός πολιτικοστρατιωτικός Γέρος του Μοριά (1770 – 1843 Αθήνα), η μέγιστη στρατιωτική και πολιτική φυσιογνωμία της Ελληνικής Επανάστασης του 1821, ο μικρόσωμος γίγαντας όπως τον αποκαλούσαν. Γιος, πατέρας και στενός συγγενής οπλαρχηγών τριών γενεών πολεμάρχων της τούρκικης αυθαιρεσίας. Γορτυνιανής καταγωγής οι Κολοκοτρωναίοι και κατ’ επάγγελμα κλεφτορματωλοί, με συνεχείς επιθέσεις και ποικίλες δολιοφθορές κατά των Τούρκων δυναστών. Πάνω από 23 ονόματα της επωνυμίας Κολοκοτρώνη φέρεται να έχουν υπηρετήσει και προσφέρει τη ζωή τους στην πατρίδα. Το όνομα Κολοκοτρώνης υιοθετήθηκε σαν οικογενειακό όνομα από μετάφραση του αρβανίτικου προσωνύμιο ‘’Μπιθικούρας’’ και αποδόθηκε σε κάποιο αρβανίτη [ Ελεύθερη Εγκυκλοπαίδεια],πολλοί αυτό το εκμεταλλεύονται και θέλουν τον Γέρο του Μοριά αρβανίτη.
Ο Θεόδωρος, η λαμπρότερη μορφή του Αγώνα και της οικογένειας των Κολοκοτρωναίων, από την προεπαναστατική περίοδο έχοντας την απώλεια του πατέρα του, και δυο εκ των αδελφών του, που σκοτώθηκαν από τους Τούρκους. Ανέλαβε τα ηνία και χρίστηκε σε ηλικία 15 χρόνων, οπλαρχηγός και ηγέτης των Επαναστατών. Ξεκίνησε μ’ αφορμή τον Ρώσο τουρκικό πόλεμο του 1805 σαν μπουρλοτιέρης .
Εξ αιτίας των συνεχών διώξεων της φάρας του είχε καταφύγει στη Ζάκυνθο, όπου ανδρώθηκε και ορκίστηκε εκδίκηση για το θάνατο των δικών του. Εκεί, συνεργάστηκε με τους Άγγλο-γάλλους, εντάχθηκε στις γραμμές τους, και έφθασε ως το βαθμό του Ταγματάρχη. Την ίδια περίοδο μυήθηκε στη Φιλική Εταιρεία και δύο χρόνια μετά (το 1820) έλαβε μήνυμα από τον Αλέξανδρο Υψηλάντη για τον ορισμό της ημέρας της έναρξης της Επανάστασης.
Παίρνοντας αυτό το χαρμόσυνο μήνυμα έσπευσε τάχιστα στο Μοριά και άρχισε να οργανώνει τα στρατιωτικά αποσπάσματα για το Μεγάλο Σηκωμό. Κράζοντας το ‘’Η μέρα έφτασε οπλισθείτε εναντίον του εχθρού με πίστη για την πατρίδα’’ και πώς ‘’ο θεός έβαλε την υπογραφή του για την λευτεριά της και δεν την παίρνει πίσω. Πρωτοστατώντας, ήρθαν οι μεγάλες οι επιτυχίες του από την πρώτη στιγμή του Αγώνα, για να έρθει μετά από μεθοδικές και σύντονες ενέργειες η καταλυτική της Επαναστάσεως νίκη στο Βαλτέτσι (12-13 Μαΐου 1821) στη συνέχεια δυο απ’ τις σημαντικότερες νίκες, ήταν πρώτα η απελευθέρωση της Τριπολιτσάς (Σεπτέμβρης 1821), και η διάλυση τη μεγάλης – πολυάριθμης και περήφανης στρατιάς του Δράμαλη, στα Δερβενάκια θέρος του 1822, δείχνοντας την στρατηγική του ιδιοφυία σε συνεργασία με τους Α. Υψηλάντη και τον τουρκοφάγο Νικηταρά. Ούτε πόσοι είμαστε, ούτε πόσο παιδευμένοι είμαστε έλεγε, όμως ενωμένοι κληρικοί, προεστοί, καπεταναίοι να πολεμήσουμε για την ελευθερία.
Γρήγορα, όμως οι Παλαιών Πατρών Γερμανός, και πολλοί από τους Κοτζαμπάσηδες του Μοριά και κυρίως ο Α. Μαυροκορδάτος και οι Υδραίοι καραβοκύρηδες άρχισαν να τον υπονομεύουν και ανηλεώς να τον κατατρέχουν, σπέρνοντας παντού το φαρμάκι της διχόνοιας και του εμφυλίου διχασμού. Έτσι, δεν αργούν να τον συλλάβουν και να τον φυλακίσουν στην Ύδρα με σκοπό να τον εκτελέσουν, αλλά υποχωρούν μπρος στη λαϊκή κατακραυγή, και τον αφανισμό του Μοριά από την αιγυπτιακή ναυαρχίδα του Ιμπραήμ πασά, ενόσω έλλειπε Γέρος. Με την έλευση του Ιμπραήμ είχε να αντιμετωπίσει και τον νενετισμό, ο αρχαίος εφιάλτης άφησε απογόνους προδότες τους φίλους του προσκυνημένου Νενέκου – προκρίτου και οπλαρχηγού από την Αχαΐα. Ο Ιμπραήμ που με δελεαστικά οικονομικά ανταλλάγματα κατάφερε ο Νενέκος να είναι η οπισθοφυλακή του Ιμπραήμ με 2,000 ενόπλους. Αλλά κατόπιν εντολής του Κ. εξόντωσαν τον προδότη Νενέκο το 1827.
Σαν όμως πληροφορήθηκε πως το 1831 το κατεστημένο του Μοριά – της Μάνης δολοφόνησε τον Καποδίστρια, πολύ πικράθηκε, στήριξε τον ερχομό του Βαυαρού Όθωνα βασιλιά για να μονιάσουν. Βέβαια, γρήγορα απογοητεύτηκε από τις ενέργειες της αντιβασιλείας και τις κατέκρινε αυθόρμητα και ανοιχτά, με αποτέλεσμα να κατηγορηθεί και πάλι για εσχάτη προδοσία, διότι δήθεν ζητούσε βοήθεια απ’ τον Τσάρο της Ρωσίας, για να ανατρέψει την βασιλεία. Φυλακισμένος για μήνες στα μπουντρούμια του Παλαμηδίου, οδηγείται στη συνέχεια στο δικαστικό εδώλιο το 1834 όπου καταδικάζεται σε θάνατο, παρά τις έντονες αντιδράσεις του Προέδρου του Δικαστηρίου Α. Πολυζωίδη και του δικαστή Γεωργίου Τερτσέτη, οι οποίοι δεν υπέγραφαν την καταδίκη. Ο Τερτσέτης για αυτήν την ενέργεια δικάστηκε και τιμωρήθηκε. Λέγοντας στο ακροατήριο ο Γέρος ‘’Εγώ 49 χρόνια πολεμάω για την λευτεριά της πατρίδας και σεις πέστε ότι θέλετε’’, ύστερα απ’ τις καταλυτικές αντιδράσεις του κόσμου παίρνει χάρη από τον ενηλικιωθέντα πλέον Όθωνα, ο οποίος αργότερα τον διορίζει Σύμβουλο Επικρατείας και τον προβιβάζει σε Αντιστράτηγο. Διάλογος με τον Ανδρέα. Ζαΐμη . ‘’Ξέρεις Θόδωρε, σεις πολεμήσατε μας ελευθερώσατε, τελειώσατε, τώρα ήρθε η σειρά μας να κυβερνήσουμε’’ κι ο Γέρος, ‘’και να θέλουμε ν’ αντισταθούμε δεν μπορούμε δεν έχουμε δυνάμεις, τις δυνάμεις μας τις δώσαμε για τον εχθρό.’’
Ο Γέρος του Μοριά ύστερα από έναν μακρύ και συγκλονιστικό βίο, άφησε την τελευταία του πνοή από εγκεφαλικό σε ηλικία 73 χρόνων. Άμα είναι να ζήσης ποτέ σου δεν πεθαίνεις από βόλι πεθαίνεις όταν έρθει η ώρα σου. Πόσες φορές δεν έγινε στόχος από τους εχθρούς του, γλύτωσε, φυλακές, δικαστήρια, και πέθανε στο κρεβάτι. Ο ενταφιασμός του έγινε στην Αθήνα στις 4 Φεβρουαρίου του 1843. Τιμώντας στη συνέχεια τη μεγαλοσύνη και την απέραντη προσφορά του προς το Γένος, το ελληνικό κράτος του έστησε μεγαλοπρεπή έφιππο ανδριάντα στον αύλιο χώρο της Παλαιάς Βουλής, επί της οδού Σταδίου και να δείχνει το κτίριο της δημοκρατίας την βουλή των Ελλήνων, ελάχιστο δείγμα της ελληνικής φυλής προς το σεβάσμιο και ηρωικό πρόσωπό του. Με πίκρα έλεγε-για τους εγκαταλειμμένους απόμαχους, και για τους επιτήδειους να λυμαίνονται την εξουσία,- στα απομνημονεύματά του που υπαγόρευσε στον δικαστή Γ. Τερτσέτη με τίτλο ‘’Διήγηση Συμβάντων της Ελλ. Φυλής από 1790 έως 1836’’ και πως δεν είχε να αντιμετωπίσει μόνο τους Τούρκους αλλά και τους Έλληνες ραγιάδες όπως τους αποκαλούσε και κιοτήδες που δείλιαζαν να πάρουν τα τυφέκια. Όταν τον πήγαιναν φυλακή, ζήτησε από έναν πλανόδιο ένα ξύλινο σουγιά που δίπλωνε, και ο πλανόδιος του τον χάρισε. Με την χαρακτηριστική του περικεφαλαία και την αυθεντική αντιπροσωπευτική φυσιογνωμία του Έλληνα, κοντούλης και κακομούτσουνος αλλά θρασύς γενναίος έξυπνος πονηρός βρομόλογος , μεγαλοπρεπής. Έλεγε διάφορα όπως. Φωτιά και τσεκούρι για την λευτεριά της πατρίδας, στους προσκυνημένους. Βαπτιστήκαμε με λάδι, τώρα με αίμα.
Δρόμοι με το όνομά του, για την μνήμη του βρίσκουμε σε όλες τις πόλεις μας.
ΥΓ: Παρόμοιο με αυτόν τον σουγιά έφερε μαζί της η μάνα μου [1500 χλμ μακριά από την Πελοπόννησο και τον έλεγε κολοκοτρώνη.
Δική μου απορία είναι, γιατί δεν ενταφιάσθηκε στην γενέτειρά του;
Και κάτι εκτός κειμένου. Ο Βασιλιάς Όθωνας είχε προσκαλέσει σε μια δεξίωση μεταξύ άλλων και τον Γέρο του Μοριά. Το Κολοκοτρώνης δεν ακουγόταν καλά και κόβει κώλο και τον προσκαλεί και του απευθύνεται κάτσε Κοτρώνη. Και εκείνος ετοιμόλογος όπως ήταν του λέει. Αφού μέκοψες τον κώλο πώς να καθίσω, βασιλιά μου;