Οδός Κώτσου. (Κάστρο. Από το 1900.)
Κώτσος – [Κώτσας] Δημήτριος: Ένας απ’ τους οπλαρχηγούς της Εύβοιας, -με ρίζες απ’ το Σούλι,- έζησε στα Χάλια Βοιωτίας, και κατά την επανάσταση του 1821 ήταν πρωτοπαλίκαρο του Αγγελή Γοβιού και αδελφικοί φίλοι, λέγεται πως προεπαναστατικά είχε βγει στο κλέφτικο όταν έσφαξε τον Αγά της Χαλκίδας, σαν κρεοπώλης που ήταν. Γεννήθηκε κατ’ άλλους στα Χάλια Βοιωτίας και κατ’ άλλους στη Θήβα, καθώς μνημονεύεται και ως Κώτσος ή Κώτσας Θηβαίος.
Στο σύντομο διάστημα της επαναστατικής του ζωής έλαβε μέρος σε μάχες κατά των Τούρκων στο Βαθροβούνι 1500 μ. νοτιοανατολικά της Χαλκίδας, με κορυφαία αυτή των Βρυσακίων τον Ιούλη του 1821. Όμως, λίγους μήνες μετά, στις 28 Μαρτίου 1822 έχασε τη ζωή του μαζί με τον Αγγελή Γοβιό σε καλοστημένη ενέδρα στην περιοχή της Καστέλας, λίγο έξω από τα Ψαχνά. Ακολούθως, οι Τούρκοι μετέφεραν τα κεφάλια τους στο φρούριο της Χαλκίδας και τα έθεσαν σε δημόσιο έκθεμα. Και αντί να τρομοκρατήσουν τους Χαλκιδείς όπως το προέβλεπαν, τους φανάτισαν για εκδίκηση. Στην είσοδο της Χαλκίδας αμέσως μετά την παλαιά γέφυρα στην είσοδο του κάποτε φρουρίου βρίσκεται η αρχή της οδού Κώτσου.
Ανεβαίνοντας αριστερά συναντάμε την εκκλησία των Εβραίων την επονομαζόμενη Συναγωγή την Χάβρα των Ιουδαίων, τον τόπο κοινής προσευχής των.