Οδός Κουντουριώτη.
Κουντουριώτης Παύλος: [1855 Ύδρα 1935 Φάληρο.] Γόνος επώνυμης οικογένειας πλοιοκτητών από την Ύδρα, που τ’ όνομά της το είχε λάβει από τον τόπο καταγωγής των προπατόρων της, από τα Κούντουρα της Μεγαρίδας. Στη διάρκεια της μακράς και πλούσιας ναυτικής του θητείας διετέλεσε Αντιπλοίαρχος και Κυβερνήτης του καταδρομικού ‘’Ανδρέας Μιαούλης ‘’και πήρε μέρος εναντίον των τούρκικων ναυαρχίδων σε διάφορα νησιά του Αιγαίου. Ως πλωτάρχης συμμετείχε στον Ελληνό – Τουρκικό πόλεμο του 1897. Ως αρχηγός του ελληνικού στόλου στα 1912 – 13, στα Θρακικά παράλια και στα Δαρδανέλια κατατρόπωσε τον τούρκικο στόλο, απελευθέρωσε τον Οκτώβριο του 1912 την πόλη της Καβάλας, και το νησί της Λήμνου.. Κατάφερε και εγκλώβισε τον τούρκικο στόλο στα στενά των Δαρδανελίων, και δεν άφηνε να τροφοδοτείται το τουρκικό μέτωπο της Μακεδονίας. Συμμετείχε στην κυβέρνηση της Τριανδρίας της Θεσσαλονίκης το 1916 [Βενιζέλος, Κουντουριώτης Δαγκλής] της λεγόμενης Εθνικής Άμυνας. Κατέλαβε μια σειρά από σημαντικότατες πολιτικές θέσεις: Υπασπιστής του βασιλιά Κωνσταντίνου, Έγινε Αντιβασιλέας, όταν πέθανε ο διάδοχος Αλέξανδρος στα 1920, Υπουργός Ναυτικών, Πρόεδρος της Δημοκρατίας το 1924, και το 1926 παραιτήθηκε όταν ο Θ. Πάγκαλος κήρυξε την δικτατορία στη χώρα.
Ο ένδοξος κύκλος της ζωής, του έληξε με θλίψη, καθώς ο γιος του Θοδωρής, που ήταν Αντιπλοίαρχος και Κυβερνήτης του πλοίου «Αβέρωφ», αποτάχθηκε από το ναυτικό. Αυτή η υποτιμητική αντιμετώπιση του γιου του, επιδείνωσε την ήδη ασθενική υγεία του με αποτέλεσμα να υποστεί και δεύτερο καρδιακό επεισόδιο. Έτσι, έχασε τη ζωή του στις 22 Αυγούστου του 1935 σε ηλικία 80 ετών.
Για τη μεγάλη προσφορά προς το Έθνος τιμήθηκε με πολλά αριστεία και έτυχε πολλών άλλων τιμών. Χαρακτηρίστηκε: παράτολμος, γενναίος ναυτικός, συνεχιστής της ναυτικής παράδοσης της μεγάλης υδραίικης οικογένειας, της οποίας τίμησε το όνομα με εντιμότητα και μεγάλο πάθος. Τέσσερα ιστορικά πλοία του Πολεμικού Ναυτικού έφεραν το όνομά του, σ’ ένδειξη της μεγάλης προσφοράς του στο νεοσύστατο Ελληνικό Έθνος.