Οδός Κρυστάλλη.
Κρυστάλλης Κώστας (Σιράκο της Ηπείρου 1868 – 1894 Άρτα): Ποιητής και πεζογράφος. Από μαθητής της Ζωσιμαίας Σχολής, τυπώνει ένα του ποίημα, που κρίνεται αντιτουρκικό, γι’ αυτό τον κυνηγούν οι Τούρκοι, οπότε και καταφεύγει στην Αθήνα. Εκεί ζούσε πάμφτωχος, πεινούσε έως ότου άρχισε να γράφει στο εβδομαδιαίο περιοδικό «Οι Βλάχοι της Ηπείρου». Λίγο μετά, παίρνει έπαινο για το έργο του: «Τραγουδιστής του χωριού και της Στάνης» σ ’αυτό εκφράζει την λαχτάρα της αρρώστιας του για τον καθαρό αέρα του χωριού του. Άλλο έργο του ‘’Αι σκιαί του Άδη’’ που αναφερόταν σε επεισόδια της Επανάστασης του 1821. Δουλεύει ως ελεγκτής εισιτηρίων στον σιδηρόδρομο, αρρωσταίνει, με φυματίωση επιστρέφει στην Άρτα και πεθαίνει ύστερα από πολλές αιμοπτύσεις το 1894 σε ηλικία μόλις 26 χρόνων.
Μετά το θάνατό του εκδόθηκαν τα Άπαντα Κρυστάλλη με το σύνολο των έργων του. Χαρακτηρίστηκε ως ο λαϊκός τραγουδιστής της φύσης, ο έξοχος υμνητής της υπαίθρου και της ζωής των ανθρώπων, των κάμπων και των ορέων.
Θα πάρω ένα ανήφορο να βγω στο κορφοβούνι
Να βρω κλαράκι φουντωτό και ριζιμιό λιθάρι
Να βρω και μια κρυόβρυση να ξαπλωθώ στον ίσκιο
Να πιώ νερό να δροσισθώ να πάρω λίγη ανάσα … Κ. Κρυστάλλης.