Οδός Κυζίκου. [ Άγιο Γιάννη. Από το 1959.)
Κύζικος: Τ’ όνομά της το έλαβε από το βασιλιά Κύζικο της Προποντίδας. Ο οποίος Κ. βοήθησε τους αργοναύτες του Ιάσονα, αλλά ύστερα από μια τρικυμία που ξέσπασε οι Αργοναύτες θεωρήθηκαν πειρατές και ο Ιάσονας στην σύγχυση του σκοτώνει τον Κύζικο βασιλιά, έτσι λέει ο μύθος. Αρχαία πλούσια και εξαιρετικά ανεπτυγμένη πόλη της Μικρής Ασίας στην περιοχή της Προποντίδας, η πρώτη αποικία των Μιλησίων το -679 (κατά το Στράβωνα).
Το -410 στα πλαίσια του Πελοποννησιακού Πολέμου έγινε μεγάλη ναυμαχία μεταξύ Αθηναίων και Σπαρτιατών. Στη συνέχεια, πέρασε στους Λυδούς, στους Πέρσες, στην Αθηναϊκή Συμμαχία, στον Μέγα Αλέξανδρο ο οποίος έκοψε στατήρες (νομίσματα) από ήλεκτρο για τους επιγόνους του (του βασιλείου της Περγάμου). Πέρασε στους Ρωμαίους (το -73) με τον αυτοκράτορα Αδριανό να λατρεύεται ως ο 13ος θεός του Ολύμπου και το ναό του να αναγνωρίζεται ως ένα από τα επτά θαύματα του τότε κόσμου. Από την αρχαιότητα ήταν σπουδαίο εμπορικό και πολιτιστικό κέντρο. Το 943 ισοπεδώθηκε από καταστροφικό σεισμό. Κατά τους Βυζαντινούς χρόνους γνώρισε ιδιαίτερη ανάπτυξε και γι’ αυτό μπήκε στο στόχαστρο των Αράβων, των Σταυροφόρων και των Τούρκων από το 1063.
Στις καλές της εποχές η Κυζικική χερσόνησος με την Αρτάκη και τα άλλα 17 σημαντικά ελληνικά χωριά της αναδεικνύονται σε λαμπρό εμπορικό, ναυτιλιακό και πνευματικό κέντρο της ΒΔ Μικράς Ασίας. Όμως, μετά τη συμφορά του 1922 16.000 Κυζικινοί ανταλλάχθηκαν με Τούρκους της Ελλάδας, ιδρύοντας νέες πόλεις στον ελλαδικό κορμό: Νέα Αρτάκη, Νέα Πέραμο κτλ. Στην ευβοϊκή Νέα Αρτάκη υπάρχουν και οι γνωστοί σύλλογοι ‘‘Η Κύζικος’’ και ‘‘Αρτακεία Κρήνη’’, που δραστηριοποιούνται βιοτεχνικά και πολιτιστικά, κυρίως οι γυναίκες ποικιλοτρόπως αναδεικνύοντας τις παραδόσεις και τα πατρογονικά ήθη και έθιμα, καθώς και τα παραγωγικά και παραδοσιακά προϊόντα της Κυζίκου των μικρασιατικών ακτών και του Βοσπόρου. Τα Κυζίκεια είναι γιορτές που έχουν καθιερωθεί κάθε χρόνο, με παραδοσιακές χορευτικές και όχι μόνο εκδηλώσεις. Στην χερσόνησο της Κ. ανήκει και το χωριό Λαγκάδα με δραστήριους πρόσφυγες που διαμένουν στην Χαλκίδα στην Καναπίτσα με τον ομώνυμο σύλλογό τους των Λαγκαδιωτών και το εκκλησάκι τους Παναγία η Λγκαδιώτισσα.