Οδός Λέρου. (Από το 1976)
Λέρος: Νησί των Δωδεκανήσων. Κατά την αρχαιότητα, όπως και τα υπόλοιπα Δωδεκάνησα, αποικήθηκε από Δωριείς και ακολούθησαν οι Φοίνικες οι Δωριείς και οι Ίωνες, που ήλθαν από τη γειτονική Κάλυμνο, συμμετείχαν στον φθοροποιό για τους Έλληνες Πελοποννησιακό Πόλεμο, και με την λήξη περιέρχεται στην κυριαρχία των Σπαρτιατών το νησί. Αργότερα, κατακτήθηκε από τους Ρωμαίους, για να βρεθεί στη βυζαντινή διοίκηση, και να υποστεί τη φράγκικη κατάκτηση από το 1204. Το 1309 οι Ενετοί κατέλαβαν και οχύρωσαν το νησί μέχρι το 1522 που περιήλθε στην τούρκικη κατοχή ως τα 1912, οπότε οι Τούρκοι την προσέφεραν ως δώρο στους Ιταλούς μαζί με τα άλλα νησιά, και οι Ιταλοί το 1943 τα προσέφεραν στους Γερμανούς. Η ενσωμάτωση του νησιού στο μητρικό κορμό έγινε το Μάρτιο του 1948.
Στο χώρο της Λέρου, που υπήρξε πατρίδα του Πιττακού, ενός από τους 7 σοφούς της αρχαιότητας, έχουν εντοπιστεί ερείπια ναού της Αρτέμιδος, τα οποία αποτελούν ελκυστικό αξιοθέατο των επισκεπτών.
Η θεά του κυνηγιού Άρτεμης είχε κι εδώ τους πιστούς της με τον δικό της αρχιτεκτονικό ναό.
Οι κάτοικοί της ενώ σε παλαιότερες εποχές αναζήτησαν καλύτερη τύχη στην Αυστραλία και την Αμερική, σήμερα κατ’ εξοχήν ασχολούνται με την αλιεία, την κτηνοτροφία και φυσικά με τον τουρισμό. Μέχρι τελευταία και επί μια τουλάχιστο εκατονταετία η Λέρος ήταν έδρα Ψυχιατρικής Κλινικής και στο νησί φιλοξενούνταν εκατοντάδες ψυχασθενείς.