Οδός Μεγάλου Αλεξάνδρου. (Συνοικία Αγίου Ιωάννου. Κάθετη της Ληλαντίων. Από το 1955.)
Αλέξανδρος ο Γ’ ο Μέγας (-356 Πέλλα –323 Βαβυλώνα): Γιος του βασιλιά της Μακεδονίας Φίλλιπου του Β’ και της βασίλισσας Ολυμπιάδας. Ο μέγιστος Στρατηγός και Στρατηλάτης της αρχαιότητας, αλλά και ο μόνος αυθεντικός Έλληνας που παγκοσμίως αποκαλείται Μέγας. Ο Αλέξανδρος είχε λόγους να είναι αυτό που έγινε διότι η γενεαλογία του το εξασφάλιζε.
Από μικρός ο Αλέξανδρος έκανε πράγματα θαυμαστά, καθώς κατάφερε να ιππεύσει τον αδάμαστο βασιλικό ίππο Βουκεφάλα, που ως τότε κανείς δεν μπορούσε να τιθασεύσει. Μαθητής εκλεκτός του μέγιστου των Φιλοσόφων Αριστοτέλη, από τον οποίο δασκαλεύτηκε κι έλαβε άριστη μόρφωση και παιδεία, πράγμα που αναγνώριζε ο Αλέξανδρος και μέσα από τη ρήση του που εύστοχα διατύπωσε «Οι γονείς μου, μού έδωκαν το ζην και ο Δάσκαλός μου το ευ ζην’’. Τον μύησε στην Οδύσσεια του Ομήρου την οποία έφερε πάντα μαζί του. Έφηβος λίγο μετά βρέθηκε να συμπολεμά με τον πατέρα του Φίλιππο στη Θράκη, στη Νότια Ελλάδα και στην καθοριστική για την κυριαρχία στον ελλαδικό χώρο μάχης στη Χαιρώνεια της Βοιωτίας το -335.
Βέβαια, η αναπάντεχη και συντεχνιακή διαδοχή του Αλέξανδρου από τη Ολυμπιάδα, για τους πολλούς δολοφονία του πανίσχυρου τότε Φιλίππου αναστάτωσε το ακμάζον μακεδονικό βασίλειο. Όμως, ο Αλέξανδρος ήταν εκεί και τάχιστα έδειξε τα μοναδικά προσόντα της πολυσχιδούς προσωπικότητάς του, καθώς δίχως περιστροφές ανέλαβε την αρχιστρατηγία της μακεδονικής φάλαγγας. Αφού τακτοποίησε τα μετόπισθεν στην Θήβα – την δε Χαλκίδα την θεωρούσε όπως και ο πατέρας του κλειδί για το Μακεδονικό. Κράτος. Ένωσε όλες τις αυτόνομες πόλεις – κράτη, πορεύτηκε στα χνάρια του Φιλλίπου Β’ για την πραγμάτωση των σχεδίων της εκστρατείας κατά του Δαρείου, του ως τότε ανίκητου Πέρση βασιλέα.
Έτσι, η μεγαλύτερη και πλέον παράτολμη εκστρατεία όλων των εποχών, -η εκστρατεία του κόσμου – ξεκινά υπό την ηγεσία του το -334, έχοντας έναν στρατό μικρό μεν σε αριθμό αλλά καλώς εξοπλισμένο, άριστα εκπαιδευμένο και με άξιους καθηγητές τούς ικανότατους Στρατηγούς: Σέλευκο, Πτολεμαίο, Πέρδικα, Ηφαιστίωνα, Κλείτο.
Διαβαίνει τον Ελλήσποντο που τον διασχίζει με πλωτή γέφυρα πλοίων, φθάνει στις ακτές της Μικράς Ασίας, πρώτο του μέλημα ήταν να προσκυνήσει τον τάφο του αγαπημένου του ήρωα Αχιλλέα, στην Τροία. Ακολούθως, ελευθερώνει τα ελληνικά παράλια της Μικράς Ασίας, απομακρύνοντας από εκεί την αφόρητη δυναστεία των Περσών και σπεύδει στην πόλη Γόρδιο με τον περίφημο χρησμό, που έλεγε ότι όποιος λύσει τον περίπλοκο δεσμό του ζυγού, ενός ντόπιου αμαξά, αυτός θα κυριαρχήσει σε όλη την Ασία. Αποφασιστικός ο Αλέξανδρος, χωρίς χρονοτριβή τον τεμαχίζει με το ξίφος του, και προχωρά για τα άγνωστα πέρατα της αθανασίας. Επόμενος νικηφόρος σταθμός η Ισσός, όπου το -333 τρέπει σε άτακτο φυγή τον καταθορυβημένο πλέον βασιλιά Δαρείο, και από εκεί πορεύεται για τη μυστηριακή χώρα του Νείλου, την Αίγυπτο (το -332). Σεβόμενος πάντα τα ήθη, τα έθιμα, τις θρησκείες και τις δοξασίες κέρδισε την αγάπη των λαών τους. Ίδρυσε την Αλεξάνδρεια στο δέλτα του Νείλου. Συνεχίζει προς την Λιβύη και αποκόπτει το ναυτικό των Περσών. Στην Αίγυπτο τον θεοποίησαν στο μαντείο του θεού Άμμωνα, γιαυτό και τον βλέπουμε να φέρει κέρατα κριού.
Ακάθεκτος πλέον το -331, διαβαίνει τον Ευφράτη και Τίγρη ποταμό, κατατροπώνει τελειωτικά -δολοφονώντας τον Δαρείο- τον πολυάριθμο περσικό στρατό του, καταλαμβάνοντας όλες τις πολύχρυσες περσικές πόλεις.
Παντρεύεται την όμορφη κόρη της Ανατολής Ρωξάνη, ιδρύει πολλές πόλεις, που φέρουν τ’ όνομά του, υψώνει βωμούς και ιερά προς τιμήν των Ολυμπίων θεών της ελληνικής πατρίδας, ναυπηγεί στόλο για την κυριαρχία του στον Ινδικό ωκεανό, απλώνει παντού στο πέρασμά του το ελληνικό στίγμα και το λαμπρό ιωνικό πολιτισμό. Συν τοις άλλοις, στα -325 διοργανώνονται στα Σούσα μεγαλοπρεπείς γιορτές προτρέποντας τους στρατιώτες του να παντρευτούν Περσίδες. Από αυτή τη συνεύρεση των Μακεδόνων με εκλεκτές Ασιατοπούλες προήλθαν οι νέοι απόγονοι των Μακεδόνων πολεμιστών. Ανάμεσά τους και οι Καλλάς -που το λας είναι η συλλαβή της Ελλάς- του Αφγανιστάν, οι οποίοι ως τις μέρες μας αυτοαποκαλούνται Μακεδόνες και λατρεύουν, τον Αλέξανδρο ως θεό. Παντρεύτηκε για δεύτερη φορά την κόρη του Δαρείου Στατείρα διατήρησε την Ρωξάνη ως σύζυγο και απέκτησε τον Αριδαίο. Με την δολοφονία του Δαρείου ανακηρύχθηκε αυτοβούλως συνεχιστής – διάδοχος της περσικής των Αχαιμενιδών δυναστείας. Για πρώτη και τελευταία φορά νικιέται από το κουρασμένο επαναστατημένο στρατό του. Ξαφνικά στα -323 μόλις τριάντα τριών χρόνων πεθαίνει, από πυρετό και αφήνει πίσω του ακυβέρνητη την απέραντη αυτοκρατορία του. Περνούν τρία ολόκληρα χρόνια για να ενταφιασθεί κάπου στη χώρα του θείου Νείλου, αφού πρώτα όπως λέει ένας θρύλος μουμιοποιήθηκε σε μέλι. Δεν παύει όμως ν’ αποτελεί αρχαιολογικό αίνιγμα – μυστήριο ο τάφος του . Πριν πεθάνει όρισε διάδοχο ‘’ Τω Κρατείστω’’ Θεωρήθηκε προφήτης και του Ισλάμ. Φέρεται σε αργυρό τετράδραχμο νόμισμα να φέρει τα κέρατα του κριού του θεού των Αιγυπτίων Άμμωνα. Γράφηκε πως η μάνα του Δαρείου δεν δάκρυσε για τον χαμό του γιού της, όσο έκλαψε για τον Αλέξανδρο.
Είδαμε προ λίγο πως πρότεινε να παντρευτούν οι στρατιώτες του περσίδες, όπως έκανε και ο ίδιος, και εδώ τίθεται το ερώτημα αν ακολούθησε την διδασκαλία του δασκάλου του του Αριστοτέλη όχι δάσκαλός του είχε άλλη παραδοχή από εκείνη του Αριστοτέλη, ο Αλέξανδρος ήταν παγκόσμιος στην νοοτροπία του, αντίθετα του δασκάλου του, ίσως επειδή το μεγάλο πολεμικό του ταξίδι τον έκανε να έχει ευρύτατες παγκόσμιες πανανθρώπινες ιδέες.
Ο πραγματικός μύθος του Αλεξάνδρου έχει λίγα χρόνια ζωής, κατέκτησε την δόξα, κατέκτησε τον κόσμο, δοξάσθηκε, θαυμάστηκε πολύ, έζησε και θα ζει στην παγκόσμια ιστορία, καθώς υπήρξε ο μεγαλύτερος κατακτητής της οικουμένης και μάλιστα σε τόσο σύντομο χρόνο, και με τόσο μικρές στρατιωτικές δυνάμεις και μέσα. Καταφέρνοντας συνάμα να γίνει λαοφιλής και λατρευτός όπου της γης, μα και πρότυπο ανδρείας και θάρρους για όλον τον κόσμο. Ήταν ο δημιουργός της οικουμενικής Ελληνιστικής περιόδου όπου μεγαλούργησε ο ελληνικός πολιτισμός μέχρι της ρωμαιοκρατίας. Η Γοργόνα η αδελφή του, έχυσε στο διψασμένο χώμα το αθάνατο ύδωρ , και από τότε τους περαστικούς ρωτά: «Ζει ο βασιλιάς Αλέξανδρος;» Και κείνοι, τι άλλο να της πουν, με αδιαμφισβήτητη πειστικότητα χωρίς περιστροφές της αποκρίνονται: «Ζει και βασιλεύει και τον κόσμο κυριεύει!». Είναι αυτός που μηδένισε τον χρόνο διότι εδώ και 2.500 χρόνια ζει ολοζώντανα στις καρδιές μας , και στην ιστορική κοινότητα. Εμείς τον θέλουμε να εκπολιτίζει τους ασιάτες, και είμαστε υπερήφανοι για αυτό, διότι πολλοί τον θέλουν κατακτητή.
Mέγας Αλέξανδρος, ο βασιλιάς των βασιλέων, πραγματικότητα ή όπως όλη η αρχαία ελληνική ιστοριογραφία μύθος; Οι Ερινύες λέει, τον κυνηγούσαν και για αυτό δεν τον άφησαν να επιστρέψει να τιμήσει τον δολοφονηθέντα – για χάρη του βασιλιά – πατέρα του, διότι στη λογική συνείδηση της ψυχής του αυτό ήταν δεδομένο και τον κρατούσε μακριά από τη γενέτειρά του. Πόσα χρόνια τώρα ψάχνουν να βρουν τον τάφο του. Τα αλεξανδρινά χρόνια ή αλλιώς, της ελληνιστικής περιόδου τα χρόνια είναι και το τέλος της κλασσικής αρχαιότητας, κι εδώ τελειώνει βασιλεύοντας στην παγκόσμια μνήμη, ο χωρίς σύνορα πανανθρώπινος – οικουμενικός Ελληνισμός. Κι έρχονται οι Ρωμαίοι ευτυχώς για τον αρχαίο πολιτισμό μας όσο και την γλώσσα μας που βοήθησαν πολύ να μη χαθούν, επίσης βοήθησαν να επιβληθεί και ο ξενόφερτος Χριστιανισμός. Είχε και τα ελαττώματά του ο Αλέξανδρος. κυκλοθυμικός, ερεθιστικός, πότης, αφού όταν δεν παραδόθηκαν οι Θηβαίοι στην έκκλησή του στην κάθοδο των μακεδόνων, ισοπέδωσε την πόλη των Θηβών, δεν φρόντισε την διαδοχή του στην δυναστεία, αλλά επειδή ήταν τόσο νέος και η φήμη του τόσο μεγάλη πιθανό για αυτό, λέγεται ότι ο Πτολεμαίος, ένας από τους υποψήφιους διαδόχους στην αυτοκρατορία, έκλεψε την σορό του που μεταφερόταν στην Μακεδονία, και την κράτησε στη Αίγυπτο – Αλεξάνδρεια για δικούς του λόγους, όπου διετέλεσε βασιλέας του ελληνιστικής Αιγύπτου το -190.
Ακόμα και πεθαμένος παραμένει θρύλος με τον τάφο του εδώ και ένα αιώνα, πολλοί επίζηλοι αρχαιολόγοι και μη ψάχνουν στην Αίγυπτο, στην Περσία στην Μακεδονία, μάταια, κάτι που δεν έγινε ποτέ για κανένα ηγέτη. Ο μύθος του Αλέξανδρου σαν ιστορικό πρόσωπο τροφοδοτείται επιπλέον και από τον πρόωρο θάνατό του και από το μυστήριο της ταφής του.
Με την βασιλεία του Μ. Αλεξάνδρου προέκυψε η Ελληνιστική εποχή, περίοδος των ελληνιστικών χρόνων, άλλοι την θέλουν ν’ αρχίζει από την μάχη της Χαιρώνειας το -338, και άλλοι από τον θάνατο του το -323, και τελειώνει το 30 με την κατάλυση του τελευταίου βασιλείου των Πτολεμαίων από του Ρωμαίους. Σ’ αυτήν την περίοδο προέκυψε η λέξη Ελληνιστική με τα επακόλουθα: τη καθιέρωση της ελληνικής γλώσσας ως διεθνή, τη ίδρυση πολιτιστικών βασιλείων, και διαλύοντας την δημοκρατία των Αθηνών με τις πόλεις – κράτη, άρχισε η β’ αποικιστική περίοδος του ελληνισμού με τις 18 Αλεξάνδριες πόλεις. Για 500 χρόνια λέγεται ότι μιλούσαν ελληνικά στα έθνη όπου κατάκτησε. Είτε έτσι είτε αλλιώς η ελληνική γλώσσα ήταν υπερδιεθνής.
Υπάρχουν και άλλες απόψεις πουν δεν συμφωνούν όπως λέγεται που βλέπουν τον Αλέξανδρο με τα γυαλιά του ελληνισμού. Όπως. Δεν ήταν και το καλύτερο παιδί. Έπινε ήταν και αλαζόνας όπως προείπαμε. Αλλά οι επιτήδειοι, του κινηματογράφου για εμπορικούς λόγους τον θέλουν και ομοφυλόφιλο, αυτό προσδίδει μια απομυθοποίηση του θρύλου.
Υπάρχει ένα μπρούτζινο άγαλμα προσφορά στον δήμο Αθηναίων, και δεν τοποθετείται διότι θεωρείται κατακτητής. Ένας ελληνοαμερικανός με μακεδονικές ρίζες ήθελε να χαράξει σε ένα πελώριο βράχο κοντά στην Καβάλα την προτομή του, και δεν του επετράπη με την προηγούμενη δικαιολογία.
ΥΓ. Δεν θυμάμαι που το διάβασα αλλά λίγη σημασία έχει, είναι ότι κάποιος τού σκέπαζε τον ήλιο, και εκείνος του λέει, μην μου στερείς κάτι που δεν μπορείς να μου προσφέρεις. Φαίνεται πως του το είχε πει ο κυνικός Διογένης και που ομολογούσε εάν δεν ήμουν ο Αλέξανδρος θάθελα νάμαι ο Διογένης. Και το άλλο, όταν οι στρατιώτες του σε μια κάποια δύσκολη φάση που είχε έλλειψη νερού του πρόσφεραν νερό, εκείνος το έχυσε λέγοντας εγώ δεν είμαι δω για να καλοπερνάω. Όλοι οι πόλεμοι είναι πόλεμοι, αυτή γιατί είναι εκστρατεία; Ο θαυμασμός των ασιατών που τον θεωρούσαν γιο του Δία φυσικά μετράει όπως επίσης μετράει και η άποψη των αριστερών –σήμερα- που λέει πώς φέρθηκε καταδυναστευτικά στους κυριαρχούμενους λαούς. Γιουνάν χάρη στον Αλέξανδρο είναι ο Έλληνας που θαυμάζουν οι ασιάτες και οι Αιγύπτιοι.
Ο Μέγας Αλέξανδρος λέει πως προφήτευσε την έλευση των Τούρκων στην Μακεδονία, ως Περσίδες ως γράφει ο Ι. Βελούδης λόγιος, οι Περσίδες ‘’θα ορίσουν την Μακεδονία,’’ και όπως έγινε το 1430.
Μακεδονία ξακουστή του Αλεξάνδρου η χώρα, τραγουδούσαμε στο Δημοτικό., και το χορεύαμε κιόλας.
Εάν ζούσε τουλάχιστο άλλα 10 χρόνια, τί θα άλλαζε στην ανθρωπότητα; Θα καταργούσε τη παγκοσμιοποίηση που πολτοποιεί τους πολιτισμούς, αντί της παγκοσμιότητας που επέβαλε διατηρώντας τους διάφορους πολιτισμούς;