Οδός Μιαούλη. (Σουβάλα. Από το 1900.)
Μιαούλης Ανδρέας (1769 Ύδρα – 1835 Αθήνα): Γόνος οικογένειας Ναυάρχων και Αξιωματικών του Ναυτικού. Ναύαρχος και ο ίδιος κατά την επανάσταση του 1821.
Το οικογενειακό όνομα ήταν Βώκος, ο πατέρας του Δημήτρης Βώκος κοτζαμπάσης καταγόταν από τα Φύλλα της Εύβοιας (όπου ως τις μέρες μας υπάρχει η κατοικία των Βωκαίων, [σε μαρμάρινη πλάκα μνημονεύεται πως εδώ γεννήθηκε ο Ανδρέας Μιαούλης ο καραβοκύρης.] Ο τοπικός αγάς της περιοχής ορέχτηκε τη νεαρή και όμορφη κόρη των Βωκαίων, αυτή αντιστάθηκε, μα κακοποιήθηκε βάναυσα και έχασε τη ζωή της. Ο τότε 17χρονος, καθώς λέγεται, Ανδρέας μεταμορφώθηκε σε πλανόδιο ιχθυοπώλη και έτσι μπόρεσε να μπει στην αυλή του αγά, και να τον σκοτώσει, ύστερα να καταφύγει στο νησί της μητέρας του, στην Ύδρα, οπότε ως Υδραίος έμεινε γραμμένους στις χρυσές της ιστορίας σελίδες, όπως ομολογεί ο εκπαιδευτικός Κώστας Μπαϊρακτάρης. Άλλη εκδοχή, θέλει τον Ανδρέα αποκλειστικά Υδραίο, αρχικά εργαζόταν ως πειρατής, και γιαυτό αμφότερες οι πλευρές[Φύλλα Ευβοίας και Ύδρα] διεκδικούν την καταγωγή του. Οι Αρβανίτες τον θέλουν για δικό τους.
Όσον αφορά το επίθετο Μιαούλης, αυτό ήταν παρατσούκλι, που έλαβε και με αυτό έγινε διεθνώς γνωστός. Αυτό, λέγεται πως το έλαβε, είτε από το πρόσταγμα προς το αρβανίτικο πλήρωμα του πλοιαρίου του που δεν γνώριζε ελληνικά, και για κοινή και συντονισμένη προσπάθεια ‘’Μία ούλοι – Μία ούλοι’’ και εξ αυτού λέγεται να προέκυψε το Μιαούλης, είτε αλλιώς από το πρώτο του πλοίου το οποίο απέκτησε από έναν Οθωμανό καραβοκύρη και στα τούρκικα ο τύπος αυτού του σκαριού ονομαζόταν Μιαούλ. Έτσι, λοιπόν, ως ιδιοκτήτης ενός Μιαούλ πλοίου, έγινε για τους γνωστούς του ο Μιαούλ Βώκος και τελικά ο Μιαούλης, Ως καραβοκύρης αψηφούσε κινδύνους και απαγορεύσεις, πειρατές, και νηοψίες, οργώνοντας τη Μεσόγειο απ’ άκρο σε άκρο και παθαίνοντας ζημιές, αλλά και πλουτίζοντας σε αγαθά και ναυτικές εμπειρίες. Ετούτες, θα αποβούν πολύτιμος θησαυρός για τις στιγμές του Αγώνα, στον οποίο έλαμψε το ναυτικό άστρο του θαλασσόλυκου Ναυάρχου πυρπολητή, Ανδρέα Μιαούλη. Τέθηκε επικεφαλής του τριαδικού στόλου, της Ύδρας, των Σπετσών, των Ψαρών.
Γενναίος, διορατικός και έντιμος, ως ήταν, ήρθε σε ρήξη με τον Κυβερνήτη Καποδίστρια, όταν διόρισε Αντιναύαρχο του ελληνικού στόλου τον Εγγλέζο Κόχραν και μάλιστα απ’ το θυμό του έφθασε στο σημείο να πυρπολήσει τις δυο ιδιόκτητες φρεγάτες του μες στο ναύσταθμο του Πόρου το 1831, σε συνεργασία με άλλους δυσαρεστημένους ξεσηκώθηκαν με έδρα την Ύδρα κατά του Καποδίστρια. με το γνωστό Κίνημα της Ύδρας.
Μετά τη δολοφονία του Κυβερνήτη Καποδίστρια, ο Μιαούλης διορίσθηκε μέλος της επιτροπής υποδοχής που έσπευσε στη Βαυαρία για να προσφέρει το στέμμα στο νεαρό διάδοχο βασιλιά Όθωνα και εκείνος με τη σειρά του σαν ήρθε στην Ελλάδα, τον έχρησε Αντιναύαρχο και Αρχηγό του στόλου το 1832, με καθήκοντα, τον ξεριζωμό της μάστιγας της πειρατείας, μια και είχε πείρα με τις πειρατείες, διότι την καριέρα του την ξεκίνησε με τις πειρατείες. Στην συνέχεια ήταν Σύμβουλος Επικρατείας. Πέθανε και ενταφιάστηκε στον Πειραιά το 1835, στο σημείο όπου σήμερα υπάρχει η Σχολή Ναυτικών Δοκίμων και η περιοχή ονομάζεται Ακτή Μιαούλη.