Οδός Μήλου.
Μήλος: Νησί του Νότιου Αιγαίου, που ανήκει στο νομό Κυκλάδων. Από την 7η χιλιετία της Νεολιθικής εποχής επισημάνθηκε η ανθρώπινη παρουσία στον τόπο και πιο συγκεκριμένα στον οικισμό της Φυλακωτής, όπου βρέθηκαν πολλά ειδώλια από την εποχή του χαλκού το εξαγώγιμο πήλινο – υαλώδες και ηφαιστιογενές ομοίωμα ο οψιδιανός σε Κρήτη Κύπρο Αίγυπτο. Αυτές οι εξαγωγές του μοναδικού ορυκτού πλούτου κάνουν γνωστό και πλούσιο το νησί, βρέθηκαν επίσης και μικρολιθικά εργαλεία και όπλα από κοφτερές πέτρες. Οι Φοίνικες, οι Μινωίτες θαλασσοκράτορες, οι Μυκηναίοι, και οι Δωριείς άφησαν ανεξίτηλα τα ίχνη του περάσματός τους από το νησί. Καθώς στα -416 δέχθηκαν την κυριαρχία της Αθηναϊκής Συμμαχίας, αλλά αργότερα πήγαν με το μέρος της Σπάρτης, και οι Αθηναίοι τους εκδικήθηκαν γιαυτό -μια μελανιά για τους δημοκράτες Αθηναίους- που εξοντώνοντας όλους τους άνδρες του νησιού και εκδιώκοντας τα γυναικόπαιδα από τις εστίες τους, για να εγκαταστήσουν Αθηναίους κληρούχους. Αργότερα, από το έδαφος της Μήλου πέρασαν οι Ρωμαίοι, οι Βυζαντινοί, οι Βενετσιάνοι, οι Τούρκοι το 1537.
Το νησί διαθέτει κατακόμβες απ’ το 2ο αιώνα. Αυτές κατασκευάστηκαν από τους Πρωτοχριστιανικούς ως λατρευτικό καταφύγιο, καθώς και για την ταφή των νεκρών τους σε συνεσταλμένη στάση και για ν’ αποφεύγεται ο ατάραχος αιώνιος ύπνος από τους εθνικούς τους θέλει η χριστιανική , παράδοση.
Η Μήλος η Νίσυρος, και η Κίμωλος αποτελούν μέρος ενός μεγάλου ηφαιστιογενούς τόξου. Το τοπίο μοιάζει με σεληνιακό με τα κατάλευκά και ιδιόμορφα βράχια τους. Οι γεωμορφολογικοί σχηματισμοί είναι άξιοι θαυμασμού με τα όμορφα χρώματα και σχήματα. Διαθέτει φυσικά ιαματικές πηγές με μαγνήσιο, άργιλο και ήταν γνωστές από την αρχαιότητα. Οι συνεχείς και έντονες γεωλογικές μεταβολές του χώρου σε συνάρτηση με τα ισχυρά κύματα του Αιγαίου, έχουν σχηματίσει εντυπωσιακά ενάλια σπήλαια, με ένα εξ αυτών να έχει ύψος 30 μ., μήκος 110 μ. και πλάτος 70 μ.
Η ΔΕΗ έχει εγκαταστήσει μονάδα ηλεκτροπαραγωγικής, εκμεταλλευόμενη τα πλούσια γεωθερμικά πεδία του τόπου. Πλούσια είναι και τα ορυκτά που υπάρχουν στο νησί και ήταν γνωστά απ’ την αρχαιότητα: βαρυτίτης, μαγνήσιο, άργιλο. Σήμερα, ταχέως αναπτύσσεται και ο τουριστικός τομέας.
Aπό τα έγκατα του νησιού ξεπήδησε το πανέμορφο άγαλμα της καλλίγραμμης θεάς του έρωτα Αφροδίτης, που βρέθηκε στο έδαφος της Μήλου το 1820, και το οποίο φυγαδεύτηκε από Γάλλους αρχαιολόγους στο εξωτερικό, και έκτοτε αποτελεί το κορυφαίο και υπέρλαμπρο έκθεμα του Μουσείου του Λούβρου στο Παρίσι. Η διάσημη Αφροδίτη της Μήλου έργο του Φειδία που συνδυάζει την γυναικεία ομορφιά με την θηλυκότητα, το οποίο βρέθηκε από αγρότη και που εξαγοράσθηκε από Γάλλους αρχαιολόγους κατά μια άλλη άποψη.
ΥΣ. Στέκομαι για λίγο στην μυθική θεά της ομορφιάς η οποία σε ζωντανή πραγματικότητα δεν υπήρξε για τους αρχαίους Έλληνες, – όπως και άλλες απίστευτες παραμυθένιες -μυθικές ιστορίες, και για μας, είναι μια πραγματικότητα, και αυτό το λέει το χωρίς χέρια καλλίγραμμο ημίγυμνο άγαλμά της. Και τι θέλω να πω, θέλω να πω πως ο μύθος είναι μια πλαστή απίθανη φανταστική διήγηση, με προσωποποίηση των φυσικών δυνάμεων με ανάλογους θεογονικούς, κοσμογονικούς εσχατολογικούς και άλλους σκοπούς, όπως και η δημιουργία θεϊκών αντιλήψεων, ανάλογες με τις ανθρώπινες ανάγκες. Και η πραγματικότητα είναι δω αισθητικά και αντικειμενικά. Υπάρχει διαφορά; Και που είναι; Η διαφορά είναι στο ότι η Μυθολογία είναι η πραγματική μας Ιστορία, την ο οποία για ευνόητους λόγους δεν την αποδέχονται ποιοί, αυτοί που διαμόρφωσαν το Νέο ελληνικό Έθνος – κράτος.