Οδός Μπότσαρη.
Μπότσαρης Μάρκος (1790 Σούλι – 1823 Καρπενήσι): Σουλιώτης, μεγάλης Αρβανίτης φάρας οπλαρχηγός, Εθνικός Ήρωας, χαρακτηρίστηκε ως η αγνότερη μορφή της επανάστασης του 1821. Απόγονος μεγάλης και ένδοξης οικογένειας της Ηπείρου, που όπως όλοι οι μεγάλοι οπλαρχηγοί του Αγώνα, εκπαιδεύτηκε και υπηρέτησε την αυλή του Αλή Πασά. Μεγάλος του καημός και διακαής του πόθος η ελευθερία της ιδιαίτερης πατρίδας του, του Σούλι. Πράγμα που του είχε υποσχεθεί ο Αλή να το κάνει πράξη, φτάνει να πολεμούσε μαζί του ενάντια στον Σουλτάνο, δυστυχώς έμεινε μόνο υπόσχεση. Αλλά με αρβανίτικο πείσμα άρχισε να κυνηγά τους Τούρκους όπου γης. Έτσι, πρωτοστάτησε στον Αγώνα, και στη κατάσταση της πολιορκίας του Μεσολογγίου.
Αναγνωρίζοντας η λεγόμενη ελληνική κυβέρνηση τα μεγάλα ηγετικά του προσόντα, τον διορίζει Αρχιστράτηγο των επαναστατικών δυνάμεων της Δυτικής Στερεάς Ελλάδας, γεγονός που δυσαρέστησε τους άλλους Ρουμελιώτες οπλαρχηγούς. Ως αγνός πατριώτης, που ήταν, σχίζει το διοριστήριο έγγραφο και σπεύδει στο Κεφαλόβρυσο του Καρπενησίου, προσβάλλοντας νύχτα τις δυνάμεις του Μουστάφ πασά της Σκόδρας και κατατροπώνοντάς τις. Καθώς επεχείρησε να χτυπήσει ο ίδιος μέσα στη σκηνή του τον Μουστάφ πασά, που τον κάλυπτε μια πέτρινη μάντρα, δέχτηκε ένα βόλι στο κεφάλι και έχασε τη ζωή του στις 7 Αυγούστου 1823 σε ηλικία μόλις τριάντα τριών χρόνων μαζί του χάθηκαν 68 συμβολιστές του και 7.000 Τούρκοι ιππείς. Στο μοναστήρι της Προυσιώτσσας που τον μετέφεραν, εκεί βρέθηκε ο σύντροφός του Γ. Καραϊσκάκης τον ασπάστηκε και του λέει, Άμποτε ήρωα Μάρκο, κι εγώ από τέτοιο θάνατο να πάω. Στο Μεσολόγγι, όπου έγινε η κηδεία του παρέστησαν πολλοί οπλαρχηγοί. Σε μια ωδή του ο Δ. Σολωμός λέει πως τόσοι ήσαν οι Έλληνες στην κηδεία του, όσοι Τρώες στην κηδεία του Έκτορα. Λίγο πριν, όσο ζούσε του απέδωσαν το Δίπλωμα Στρατηγίας και ’κείνος τόσχισε αναφωνώντας, τα διπλώματα χορηγούνται στις μάχες μπροστά στον εχθρό. Τόσο τον θαύμαζαν οι Γάλλοι φιλέλληνες που τούδωσαν σταθμό με τ όνομά του στο μετρό του Παρισιού. Τα αδέρφια του Νώτης και Κώστας συνέχισαν τον Αγώνα της Λευτεριάς.
Τον Μάρκο παν στην εκκλησιά, τον Μάρκο πάν στον τάφο
Κι από κοντά οι Σουλιώτισσες πάν μοιρολογώντας
Σήκω απάν Μάρκο μου, και μη βαριά κοιμάσαι
Πώς να σηκωθώ μωρέ παιδιά πώς ν’ αναβλέψω
Έχω μολύβι στην καρδιά βόλια στο κορμί μου…