Οδός Μπουμπουλίνας.
Μπουμπουλίνα Λασκαρίνα (1771 Κωνσταντινούπολη – 1825 Σπέτσες): Ηρωίδα της Ελληνικής Επανάστασης και κόρη Υδραίου και Αρβανίτη πλοιάρχου, που όμως γεννήθηκε στη φυλακή της Κωνσταντινούπολης τη στιγμή κατά την οποία η μάνα της επισκεπτόταν τον φυλακισμένο πατέρα της, διότι συμμετείχε στην ορλωφική εξέγερση.
Μετά από δύο γάμους, χήρα απ’ τον δεύτερο σύζυγό της Μπούμπουλη κληρονομεί τ’ όνομά του, και από τους συζύγους της τις μεγάλες περιουσίες τους. Με έξι παιδιά υπό την προστασία της. μπήκε δυναμικά στον Αγώνα διότι αγαπούσε την θάλασσα και λάτρευε τον Θούριο του Ρήγα Φεραίου που δίψαγε για λευτεριά. Με τα ιδιόκτητα πλοία της, μεταξύ των οποίων και ο θρυλικός «Αγαμέμνων» -δείγμα της αρχαίας ιστορίας- που έφερε 18 κανόνια, με πλήρωμα που αποτελούνταν από τ’ αδέρφια της και τα παιδιά της. Ήταν η μοναδική γυναίκα που μυήθηκε στην Φ. Εταιρεία – λίγο αργότερα ακολούθησε η άλλη μεγάλη ανδρογυναίκα ηρωίδα η Μαντώ η Μαυρογένους. Συμμετέχοντας στην πολιορκία του Ναυπλίου μαζί με το γιο της Γιάννη, σε μια από τις συχνές και σκληρές εχθροπραξίες πέφτει νεκρός στις 24 Απριλίου του 1821 ο γιος της. Παρά τον αφόρητο μητρικό πόνο, δεν υποκύπτει. Αντιθέτως, πολεμά στο πλευρό του Θεόδωρο Κολοκοτρώνη για την απελευθέρωση της Τριπολιτσάς, η οποία τελικά πραγματοποιείται το Σεπτέμβριο του 1821. Συνεχίζει να πολεμά στην Πάτρα, στη Μονεμβασιά και όπου αλλού προσκαλείται. Συγγενεύει-συμπεθεριάζει με το Θ. Κολοκοτρώνη, καθώς παντρεύει την κόρη της με το γιο του. Στάθηκε στο πλευρό, στην αθώωση του Γέρου του Μοριά, στην εμφύλια διαμάχη μεταξύ καπεταναίων και πολιτικάντηδων για τους γνωστούς λόγους την υπονόμευση των οπλαρχηγών από τους φιλόδοξους της εξουσίας, με κατάληξη να φυλακίσουν και κείνη. Αφού αποφυλακίζεται για μικρό διάστημα μένει στο Ναύπλιο, κατόπιν επιστρέφει στις Σπέτσες με τις ενδοοικογενειακές της συγκρούσεις, που είχε σε μια από αυτές λαβώνεται θανάσιμα στις 22 Μαΐου 1825.
Μια γυναίκα ατρόμητη, μια επιβλητική καπετάνισσα μια αμαζόνα της νεώτερης Ελλάδας με τις σπάθες και τα κουμπούρια της καλοβαλμένα στη φαρδιά της ζώνη, με τις πολλές της ανδραγαθίες και την περίσσια φιλοπατρία της, ενέπνεε μεγάλο σεβασμό και αγάπη για τα όσα σημαντικά προσέφερε προς το Γένος. Και με τον τίτλο της ‘’ναυάρχου’’ από την Ρώσικη κυβέρνηση, – ενώ απ’ την Ελλ. διακυβέρνηση δεν βλέπει κάποιο σοβαρό έπαινο – . Το σπίτι της μεγάλης κυράς, γίνεται μουσείο με τα υπάρχοντά της. Η θρυλική και αποφασιστική ζωή της έγινε ταινία με την Ειρήνη Παπά το 1959.