Οδός Νισύρου. (Από το 1976)
Νίσυρος: Νησί των Δωδεκανήσων, που σχηματίσθηκε από ηφαιστειακές εκρήξεις κατά το απώτατο γεωλογικό παρελθόν, αλλά και κατά τις νεότερες εκρήξεις των ετών: 1442, 1871 και 1888. Κατά τη μυθολογία, όμως, το νησί σχηματίσθηκε από έναν τεράστιο βράχο, που απέσπασε από την Κω με την τρίαινά του ο Ποσειδώνας και τον εκσφενδόνισε κατά του Γίγαντα Πολυβώτη με εντολή του Δία, και ο μαινόμενος γίγαντας που τον βρήκε ο βράχος μουγκρίζει, και οι αναθυμιάσεις του ηφαιστείου δεν είναι άλλες από τις βριχώδεις αναπνοές του.
Σήμερα, στο νησί αναβλύζουν θερμές ιαματικές πηγές με χλωριούχα και θειούχα άλατα, αλλά και ενεργοί ηφαιστειακοί κρατήρες με θερμοκρασία ατμού στους 115ο C ιδιαίτερου γεωθερμικού ενδιαφέροντος, που μπορούν και αποδίδουν ηλεκτρική ενέργεια δυναμικότητας 50 ΜW και που αξιοποιεί η Δ.Ε.Η. Ο κρατήρας του Πολυβιώτη με διάμετρο 4 χιλιόμετρα αναβλύζει θείο Τα ημιενεργά ηφαίστεια και οι μαύροι βράχοι αποτελούν την άγρια πρωτόγονη και πραγματική ομορφιά του νησιού.
Ανασκαφές στο έδαφος της Νισύρου έφεραν στο φως πολιτισμικά λείψανα διαφόρων λαών όπως Κάρων, Θεσσαλών. Το νησί από το 1912 περιήλθε στους Ιταλούς και ενσωματώθηκε στην Ελλάδα μετά το Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο το 1948. Το ηφαιστιογενές έδαφος είναι εκμεταλλεύσιμο και αποδίδει στην γεωργία, βασική απασχόληση των εντοπίων η αλιεία. Ενδιαφέρον παρουσιάζουν οι επισκέψεις για το αξιοθέατο τοπίο του νησιού, το ημιενεργές ηφαίστειο. Όπως επίσης το Παλαιόκαστρο τα Κυκλώπεια τείχη, το Ιπποτικό κάστρο, είναι πολιτιστική κληρονομιά προηγούμενων πολιτισμών.