Οδός Οκτωβρίου (28ης Οκτωβρίου 1940).
28η Οκτωβρίου 1940: Η επίσημη ημέρα έναρξης του Ελληνοϊταλικού πολέμου και η απαρχή του Αλβανικού έπους και που έληξε στις 23 Απριλίου του ‘41. Αν και οι Ιταλοί είχαν αρχίσει πολύ νωρίτερα τις εχθροπραξίες εις βάρος των ελληνικών καραβιών πολεμικών και μη, και ο τορπιλισμός της φρεγάτας Έλλης τον 15 Αύγουστο στην Τήνο, ήταν η ανεπίσημη κήρυξη του Ιταλό – Ελληνικού πολέμου. Ο φασίστας Μουσολίνι ονειρευόταν την αναγέννηση πολιτισμού της αρχαίας Ρωμαϊκής αυτοκρατορίας στην ανατολική Μεσόγειο. Αποτελεί μια απ’ τις μέγιστες μέρες της νεότερης ιστορίας της Ελλάδας με κορωνίδα το αθάνατο και ιστορικό ΟΧΙ, που ειπώθηκε από το λαό της πολεμώντας πάνω στις χιονισμένες βουνοκορφές της Ηπείρου για τα ιδανικά της ελευθερίας ξυπόλυτος ο ελλ. στρατός. Να διευκρινίσουμε εδώ πως ο Μεταξάς απάντησε στο τελεσίγραφο του Μουσολίνι, ‘’αυτό σημαίνει πως έχουμε πόλεμο’’ αυτό ήταν το όχι του Μεταξά. Εκεί, με τη βροντερή ιαχή «Αέρα» οι φαντάροι μας – ο ανθός του ελληνικού λαού –πολέμησαν μάτωσαν νίκησαν, μας υπολόγισαν ως Δαβίδ, και ο Δαβίδ ο ‘’διαλοφουστανελλάς’’ κατατρόπωσε τον Φασίστα Ιταλό αλπινιστή. Και το αλβανικό φαινόμενο ξεντροπιάζει το Μολών Λαβέ των Σπαρτιατών του Λεωνίδα. Αι ημέτεραι δυνάμεις αμύνονται του πατρίου εδάφους, διαλαλούσε ο εκφωνητής του ραδιοφώνου. Ο αφάνταστος ηρωισμός, η ανυπέρβλητη αποφασιστικότητα και η αυτοθυσία των Ελλήνων μέσα σε αντίξοες συνθήκες, με λιγοστά όπλα του Α’ Π.Π, απέναντι στην μηχανοκίνητη ιταλική στρατιά, που έκανε το Βρετανό Πρωθυπουργό Τσόρτσιλ να αναφωνήσει με θαυμασμό: «Έκτοτε δεν θα λέμε ότι οι Έλληνες πολεμούν ως ήρωες, αλλά ότι οι ήρωες πολεμούν σαν Έλληνες». Οι επίστρατοι, ποδαράτοι πήγαν στο μέτωπο, και επέστρεψαν όσοι τα κατάφεραν και γλύτωσαν από τον θάνατο μισεροί, ανάπηροι, σημαδεμένοι και από τα κρυοπαγήματα. Μεγάλη η προσφορά της τραγουδίστριας της νίκης Σοφίας Βέμπο, η οποία με τα τραγούδια της έδινε δύναμη και κουράγιο στους Έλληνες φαντάρους, συντρίβοντας έτσι τις σιδερόφρακτες στρατιές του Μουσολίνι. Αυτοί οι ξυπόλητοι φαντάροι κατατρόπωσαν ρεζίλεψαν στο αλβανικό μέτωπο τον ιταλικό στρατό παγκόσμια. Μεγάλη η συμβολή στον αγώνα και των γυναικών, η Ελληνίδα ήταν εκεί είτε σαν αδελφή του Ερυθρού Σταυρού, είτε με την οργάνωση της ‘’φανέλας του στρατιώτη.’’ ή με τη μεταφορά πολεμοφοδίων, και με την περίθαλψη των τραυματιών και των κρυοπαγημάτων προσέφερε τις υπηρεσίες της.
Ο φόρος τιμής που πρόσφεραν οι Έλληνες στο Αλβανικό μέτωπο ανέρχεται στους 14.000 πεσόντες, εκ των οποίων 370 Ευβοείς, χώρια οι ανάπηροι πολέμου, και οι αγνοούμενοι. Σήμερα Βόρειο ηπειρώτες με τα τρακτέρ -που οργώνουν βαθειά- ξεθάβουν ανθρώπινα οστά. Αυτά τα παιδιά με τον πρόωρο θάνατό τους έγιναν αθάνατοι. Η Ελληνική Εθνική Αντίσταση έδειξε τον δρόμο της Ελευθερίας στην κατεχόμενη από τα ναζιστικά στρατεύματα Ευρώπη μέχρι το ’44. Ενώ τότε το ’40 – 41 ο ελληνικός στρατός για άλλη μια φορά -η πρώτη ήταν το 1913- απελευθέρωνε τη Βόρεια Ήπειρο και οι σύμμαχοι μας Εγγλέζοι δήλωναν πως οριστικά και αμετάκλητα θα παραχωρείτο στους Έλληνες, διότι χάριν της Ελλάδος η Γερμανία καθυστέρησε το σχέδιο επέμβασης Μπαρμπαρόσα στην Σοβιετική Ένωση, εν τούτοις μετά τον πόλεμο τα ξέχασαν όλα και συνάμα δημιούργησαν και τον καταστροφικότατο αδελφοκτόνο εμφύλιο πόλεμο, που έφεραν τη χώρα μας δεκάδες χρόνια πίσω και το μίσος μεταξύ μας μέχρι και σήμερα.
Κάθε χρόνο αρχής γενομένης από την πρώτη επέτειο το ’41 της Κατοχής αρκετοί τολμηροί πρόλαβαν και κατέθεσαν στεφάνια στον Αφανή Έλληνα Στρατιώτη με αρκετές συλλήψεις από τις κατοχικές δυνάμεις, ανήμερα της 28ης Οκτωβρίου. Σήμερα αργούμε, και με εκδηλώσεις μνήμης τιμούμε και δοξάζουμε τον ηρωικό Αγώνα τους, είναι όμως και κάμποσοι που γκρινιάζουν με το κατεστημένο της εορτής, και προτείνουν οι εκδηλώσεις να περιορισθούν στα καθιερωμένα ‘’Να θυμούνται οι παλαιοί και να μαθαίνουν οι νέοι ‘’και όλοι μαζί να τιμούμε τους ήρωες του 1940. Άλλοι πάλι λένε πως μήπως ήταν καλύτερα να μην είχαμε αντισταθεί όπως έκαναν πολλές ευρωπαϊκές χώρες, κάτι παρόμοιο είχε ειπωθεί, λένε και από Ν. Πλαστήρα τον Στρατάρχη;
Από τις ένδοξες σελίδες του 1940 έχουμε να ακουσθούμε σαν Έλληνες να γράψουμε καινούργιες ιστορικές σελίδες, να βγούμε στους δρόμους, όπως έγινε το 2004 με το ευρωπαϊκό κύπελλο στο ποδόσφαιρο, με τους πετυχημένους Ολυμπιακούς Αγώνες, και την νίκη στην Γιουροβίσιον του τραγουδιού, τότε που ξεχώρισαν από το παγκόσμιο πλήθος ποιοι ήταν οι Έλληνες. Η εθνική χριστιανική πίστη, η πίστη στον Ελληνισμό, στην πατρίδα είναι εκείνη που προσπερνά τις προσωπικές δυνάμεις και αδυναμίες, και ενεργοποιεί το θάρρος τον ηρωισμό με την γενναιότητα να θριαμβεύει και να γράφει ιστορία, όπως εκείνη των φαντάρων μας το 1940. Και αυτός ο Ιωάννης Μεταξάς ο επονομαζόμενος δικτάτορας, να απολογηθεί και τιμωρηθεί από τις Ερινύες όπως στην αρχαιότητα ο άνθρωπος που ξεπερνά το μέτρο της δημοκρατίας, τιμωρούνταν αντιστοίχως ως εγκληματίας. Τιμάμε τις όποιες υπηρεσίες του Ι. Μεταξά, ως στρατιωτικού πολιτικού για το έθνος, εκτός εκείνης της δικτατορικής περιόδου 1936 μέχρι τις 28 Οκτωβρίου 1940. Η δήλωση για αυτήν την ημέρα είναι. Τιμάμε το ιστορικό παρελθόν, με το βλέμμα στον μέλλον. Και το ΟΧΙ προς τον φασισμό δείχνει στον κόσμο, τον δρόμο προς την ελευθερία.
ΥΣ. Επέτειος είναι μια ημέρα που συμπληρώνονται κάποια χρόνια από την ημέρα ενός σημαντικότατου γεγονότος, όπως είναι η 28η Οκτωβρίου του 1940. Μου κάνει εντύπωση και δεν είναι μόνο δική μου, γιατί γιορτάζουμε και καλά κάνουμε το ηρωικό όχι, και που είμαστε μοναδικοί στον κόσμο που γιορτάζουμε την επέτειο έναρξης πολέμου. και δεν έχουμε ανάλογη επέτειο για την κατοχική απελευθέρωση από Ναζιστική Κατοχή, το φθινόπωρο, 12 Οκτωβρίου του ‘44; Δυστυχώς είχαμε κάτι καλύτερο να κάνουμε, να αλληλοσκοτωθούμε με τον ελληνοελληνικό εμφύλιο του 1946-49 ίσως και γιαυτό δεν γιορτάστηκε διότι με την αποχώρηση των Γερμανών άρχισε η φαγωμάρα με τα Δεκεμβριανά του ’44, για την κατάληψη της εξουσίας του κράτους. To ίδιο και το αυτό γίνεται και με την επανάσταση του 1821 γιορτάζουμε την 25 Μαρτίου, και όχι αυτήν την μάχη και νίκη της Πέτρας επί της Οθωνοματοκρατίας τον Σεπτέμβριο του 1829. Η Ελλάδα η ελληνική ψυχή έσωσαν το ανθρώπινο γόητρο του Β’ΠΠ εκεί στα βουνά της Ηπείρου. Για το ότι κατέβηκε στους δρόμους στις 28 Οκτωβρίου του ΄40 ο κόσμος της Αθήνας πολλοί τους θέλουν να διαμαρτύρονται για την εξάχρονη δικτατορία του Ι. Μεταξά. Ο Μεταξάς έλεγε το 1938 πως είναι ανάγκη να ένα ισχυρό το έθνος, για να μη πάθει και κακοπάθει. Όπως φαίνεται και σήμερα 2015 από τον αιμοσταγή τούρκο που μας απειλεί πως σε 24 ώρες θα μας σβήσει απ’ τον χάρτη. Χωρίς να περιαυτολογώ το μέγεθος και η οικουμενική λάμψη αυτού του υπέροχου και ένδοξου αγώνα δεν μπορεί να χωρέσει σε αυτήν την εργασία. Από δω προκύπτει ότι αν και η ιστορία σε όλα τα έθνη είναι επεξεργασμένη δεν παύει να αποτελεί το: Αλλοίμονο στα έθνη που έχουν διαγράψει την όποια ιστορία τους, αλλά επιβάλλεται και πρέπει να ρίχνομε γέφυρες στο παρελθόν, όπως γίνεται και σ’αυτήν την εργασία μου. Να συμπληρώσω για τον αφανή ήρωα το μουλάρι. Από τα χρόνια του Μεγαλέξανδρου το ιππικό ήταν που κέρδισε μάχες και πολέμους. Αυτό το επιταγμένο – επιστρατευμένο τετράποδο ζώο, το οποίο ήταν εκεί δίπλα στον πολεμιστή φαντάρο, αυτό το ακούραστο βαρυφορτωμένο φιλότιμο ζώο δεν κουράστηκε ποτέ, δεν παραπονέθηκε ποτέ, δεν είπε όχι, δεν πείνασε δεν δίψασε , αλλά καρτερικά περίμενε εντολές, είναι να το θαυμάζεις. Άραγε του ανταποδόθηκαν ποτέ οι αντίστοιχες εθνικές του υπηρεσίες ΤΟΥ. Υπολείπεται να του στήσουμε άγαλμα στο ανώνυμο ίππο, και παρ’ ότι το απαίτησα από τον υπουργό Άμυνας.
ΥΣ.409 Η επέτειος του ΟΧΙ είναι μια βαρυσήμαντη μέρα εδώ για την πατρίδα.μας, με αυτό το όχι της αντίδρασης προέκυψε ο πόλεμος της αυτονομίας μας, που πληρώσαμε το τίμημα με άγνωστες για τότε συνέπειες, Το όχι στην ζωή μας δημιουργεί το είναι μας.