Οδός Ολύμπου. ( Μακεδονικά. Από το 1990)
Όλυμπος: Το μεγαλύτερο χιονοσκέπαστο σε ύψος ελληνικό βουνό και το πιο λατρευτό από όλα τα άλλα όρη της χώρας μας, το Ιερόν Όρος των αρχαίων Ελλήνων, η κατοικία και το χειμερινό θέρετρο των μεγάλων θεών των προγόνων μας, γνωστό παγκόσμια, όπου πολλά βουνά φέρουν συμβολικά το όνομα του . Εκτείνεται μεταξύ Θεσσαλίας και Μακεδονίας και έχει ψηλότερη κορφή το Μύτικα ( 2918 μέτρα).
Ο αρχέγονος κύκλος της μυθολογίας μας εδώ –με τις κοσμογονικές του αντιλήψεις– θεμελιώνει την άποψη περί στέγης και ουράνιας κατοικίας των θεών. Σε τούτο, καθοριστικό ρόλο διαδραμάτισε το μεγαλοπρεπές και συμπαγές φυσικό τοπίο του επιβλητικού όρους, η μεγαλοσύνη του ύψους του, με τις βαθιές χαράδρες που δημιουργήθηκαν με το λιώσιμο των παγετώνων, η ομορφιά της φύσης, τα φοβερά και δυσεξήγητα αστραπόβροντα, οι ασυγκράτητοι αγέρηδες και οι πολύπλοκες αερομαχίες των πολύμορφων νεφελών – ομιχλών, που συνήγειραν τη φαντασία και τη σκέψη των αρχαίων Ελλήνων, και έπλασαν τους θρύλους – μύθους του Δωδεκάθεου. Για να εξηγήσουν αυτά και πολλά άλλα ζητήματα, που τους απασχολούσαν, έπλασαν – προσωποποίησαν το Δία ως μέγιστο πατέρα των θεών, και τον έστειλαν να κατοικήσει στην απάτητη κορυφή του Ολύμπου, αφού εν τω μεταξύ μετά από σκληρές και ανήκουστες μάχες είχε καταφέρει -ο Δίας- να κατατροπώσει τους Τιτάνες και να καταλάβει τον ολύμπιο θρόνο. Εκεί, οι μυθοπλάστες Έλληνες του έστειλαν για συντροφιά και δράση και άλλους θεούς – θεές με ανθρώπινες αδυναμίες και υποχρεώσεις, όμορφους – όμορφες και αφάνταστα ερωτικούς, και γεμάτους με σκάνδαλα. καθώς και οι ίδιοι είχαν ανθρώπινες αδυναμίες, αλλά η ψυχή ήταν μακριά από το φθαρτό σώμα που κατά τον Όμηρο ήταν ‘’το προς γήν φορτίον’’, συμπληρώνοντας έτσι τον αριθμό 12. Αυτός ο μυστηριακός αριθμός 12 του δωδεκαδικού συστήματος ήταν αριθμός εξαρτημένος από το ζωδιακό, και σεληνιακό αστερισμό -12 ζώδια 12 ώρες, 12 μήνες- Αργότερα από κοντά και οι 12 Απόστολοι,
Αυτό το μέρος το όρισαν και ως το κέντρο του κόσμου, απ’ όπου ο πατέρας, πλέον, των θεών και των ανθρώπων, Δίας, με τους κεραυνούς έβαζε τάξη στα πράγματα του ελληνικού. κόσμου. Όπως μη μπορώντας να ακούει την γκρίνια μεταξύ του Ολύμπου και του Κισσάβου, τους ξεχώρισε λέει ο μύθος μένα κεραυνό, και αυτό το βλέπουμε με την κοιλάδα των Τεμπών, σ’αυτό βοήθησε και ο θεός των ποτάμιων και θαλάσσιων νερών Ποσειδώνας για να μπορεί ο Πηνειός – γιος του, νάναι κοντά του. νάχει διέξοδο στην θάλασσα του Αιγαίου, που μέχρι τότε τον υστερείτο. Το Δίον, η ιερή πόλη των Μακεδόνων αφιερωμένη στον Δία και στους βοηθούς του, βρίσκεται στις παρυφές του Ολύμπου. Επίσης η μυθική παράδοση υιοθέτησε τις Πιέριες προσωποποιημένες Μούσες κόρες του Δία και της Μνημοσύνης να είναι εκεί προστάτιδες της πνευματικής δημιουργίας του ανθρώπινου κόσμου, εμπνεύστριες θεών – ποιητών τε και ανθρώπων.
Ο Όλυμπος τόσο το 1821 όσο και το 1941 προστάτεψε στις χαράδρες και στις υπώρειες – πλαγιές του τα παλληκάρια μας που μάχονταν με τους Τούρκους και τους Γερμανούς αντίστοιχα.
Ο πρώτος Εθνικός Δρυμός, που ιδρύθηκε στην Ελλάδα, ήταν αυτός του Ολύμπου το 1937. Διαθέτει τα περισσότερα ορειβατικά καταφύγια της χώρας, στα οποία κάθε χρόνο διασχίζουν χιλιάδες ορειβάτες. Ο Κάκαλος ήταν ο πρώτος Έλληνας ορειβάτης που πάτησε την κορυφή του Ολύμπου, και επικράτησε το: Σαν ανέβεις στο Όλυμπο, εκείνος – Κάκαλος – σ’ ακολουθεί.
Όλυμπος, Ολυμπία, Ολυμπιακοί αγώνες. Όλα φωτεινά και θεόμορφα, αλλά και αρκετά βουνά ανά τον κόσμο με το ίδιο όνομα, μεταξύ των οποίων και ο Ευβοϊκός Όλυμπος ( Γυμνού και Σέττας).
Έλυμπο, τον λέγαμε στο χωριό μου, που κάθε πρωί τον έβλεπα να ξεπροβάλλει να ξεπηδά από δίπλα του ο ολοκόκκινος ήλιος [ Ήλιος– Όλυμπος δυο θειικοί αντάμα.]