Οδός Ωρολογίου.
Ωρολόγιο: Χωριό της Καρυστίας, το οποίο βρίσκεται ακριβώς στο μεσοδιάστημα της αμαξιτής οδού Αλιβερίου – Κύμης, φθάνοντας εκεί ο πεζοπόρος ή ο καβαλάρης πορευτής των αλλοτινών εποχών, γνώριζε από τ’ αλάθητο ρολόι της εμπειρίας του ότι ήδη είχε διανύσει το μισό της διαδρομής του. Άλλη εκδοχή θέλει ως το 1908 να βρίσκεται στον οικισμό του Ωρολογίου ένα επιβλητικό Μεριδιάνα, δηλαδή ένα σκιαθηρικό ηλιακό ωρολόγιο, (που για τη μέτρηση του χρόνου θήρευε τη σκιά του, και του οποίου οι ρίζες του ανάγονται τουλάχιστο στην κλασική αρχαιότητα. Μια άλλη άποψη θέλει το Ωρολόγιο την πιθανότητα μιας σταθεράς ύπαρξης του χθες του σήμερα και του αύριο στην ιστορία του ανθρώπου.
Υ Σ. 1. Ωρολόγιο μεταγλωττισμένα ρολόι, είναι απ’ την αρχαιότητα το ηλιακό του Κυρρήστου με εναλλακτική κλεψύδρα νερού, σε συνδυασμό με υδραυλική εγκατάσταση, και θεωρείται από τα αρχαιότερα ωρομετρικά ωρολόγια του κόσμου. Ρολόι σήμερα ένας μηχανισμός γραναζιών, ρολόι ένα ψηφιακό σύστημα χρονομέτρησης. Όλα μετρούν τον λεγόμενο χρόνο, που εκφράζει μια διαδοχική φαινομενική έννοια γεγονότων, ή διάρκεια ενός γεγονότος ή απόσταση μιας περασμένης διαδρομής, χρόνος υπάρχει μόνο ως παρελθόν.
Υ Σ. 2 Όταν πρωτοφόρεσα το χαλασμένο ρολόι τ’ αδελφού μου καμάρωνα στο σχολείο, τώρα όμως εδώ και 30 χρόνια δεν φέρνω μαζί μου αυτόν τον μηχανισμό γαντζωμένο στον καρπό του χεριού μου, να με κατευθύνει. Ορίζω την διαδρομή μου με τον χρόνο της βιολογικής μου εμπειρίας, χωρίς να επείγομαι, χωρίς το χρονικό επίρρημα ‘’πότε’’ το οποίο κονταίνει τη ζωή μας κάθε φορά που το εκφωνούμε, με το να λέμε πότε θάρθει – αγωνιούμε – νάρθει η ώρα να.. φάμε, να πληρωθούμε, και ο άχρονος χρόνος μας κυνηγάει να βιαζόμαστε να γεράσουμε να πεθάνουμε; Η εκκίνηση της ζωής μας αρχίζει με το φως, και τα έμβια ερεθίσματα κουρδίζουν το ‘’ρολόι’’. Δεν μπορώ ν’ αντιληφθώ, πώς γίνεται να λέμε: Χρειάζομαι μια ώρα για να τελειώσω, και ρωτώ, ποιός θα σου δανείσει αυτή την ώρα; Μάλλον θα την χρεώσει στον άχρονο χρόνο; Το ρολόι το θεωρώ το αφεντικό στην ζωή μας.
Υ Σ 3. Tι χρόνος τι θεός δεν τους κατανοούμε έτσι κι αλλιώς, αν και είναι δημιουργήματά μας, χρόνος είναι το χθες, είναι η σκιά μας, τα άσπρα μαλλιά, οι ρυτίδες μας, το αύριο το σήμερα το χθες, ο χρόνος είναι υποκειμενικός, ο χρόνος δεν τεμαχίζεται, ούτε σε δευτερόλεπτα ούτε σε ώρες ούτε σε χρόνια, ο χρόνος μας κυνηγάει ή εμείς τον κυνηγάμε; τα γεγονότα μετρούν την ύπαρξή μας, χρόνος είναι αυτό που είμαστε, η διαδικασία ενός τεμπέλη: η εργασία θέλει χρόνο, ο χρόνος είναι χρήμα, άρα δεν είμαστε για έξοδα, ο χρόνος μας κλέβει τα νιάτα μας την ομορφιά μας, ο χρόνος είναι για να συνεννοούμαστε, ποιος ήταν εκείνος – και γιατί- χώρισε τον χρόνο και τον κόσμο, σε προ και μετά Χριστόν ημερολόγιο, και τους έλληνες, σε Έλληνες – Χριστιανούς;
Εδώ τέλειωσε η περιγραφή των δρόμων της πόλης των Χαλκιδέων.