Οδός Παλαμά. (Από το 1988)
Παλαμάς Κωστής (1859 Πάτρα – 1943 Αθήνα): Κορυφαίος Έλληνας ποιητής των χρόνων του Μεσοπολέμου, Κριτικός, θεατρικός συγγραφέας, και κριτικός λογοτεχνίας, λαογράφος, διανοητής και λαμπρός Έλλην στοχαστής, θεωρήθηκε πατριάρχης των ελληνικών γραμμάτων, και ποιητής που εξέφρασε τα βάσανα και τους καημούς της ελληνικής φυλής και του Γένους. Γόνος οικογένειας λογίων και θρησκόληπτης οικογένειας κάθ΄ ότι δικοί του γονείς ασκήτευαν.
Περνώντας ο νεαρός Παλαμάς τα πρώτα χρόνια της ζωής του στο Μεσολόγγι, όπου μετά την απώλεια και των δυο γονιών του εγγράφεται στη Νομική Σχολή Αθηνών. Γρήγορα, όμως τον απορρόφησε η λογοτεχνία, στην οποία είχε έμφυτη κλίση, και από το 1879 άρχισε να δημοσιεύει κείμενά του στις εφημερίδες Ακρόπολις και Εμπρός. Έγραψε τον ύμνο των πρώτων νεώτερων Ολυμπιακών Αγώνων του 1896.
Εργαζόταν ως γραμματέας στο Πανεπιστήμιο Αθηνών, θέση που διατήρησε ως το 1928.
Κορυφαίος εκπρόσωπος της γενιάς του 1880 που εξέφρασε τους εθνικούς στόχους της, υπέρμαχος της δημοτικής γλώσσας, ο επονομαζόμενος ‘’μαλλιαρός’’ δημιουργός λογοτεχνικών έργων, που θεωρούνται αριστουργήματα της ποιητικής πλαστουργείας, Μάλιστα τιμωρήθηκε για ένα μήνα για την μαλλιαρή του έκφραση από εκκλησιαστικούς παράγοντες. ‘’Αττικιστής’’ καθαρευουσιάνος στην υπηρεσία του, μάλιστα με την τότε [1888] έξαρση του γλωσσικού ζητήματος. Βαθύτατα επηρεασμένος από την εκρηκτικότητα και τις νέες ιδέες της Γαλλικής Επανάστασης. Και από τη μεγαλοπρέπεια και την επικότητα της δράσης των προσωπικοτήτων της Βυζαντινής περιόδου, Τα πανανθρώπινα διδάγματα της Αγίας Γραφής, και η μεγαλόπνοη γραφή των Σολωμού και Βαλαωρίτη, καταγράφονται στα δημιουργήματά του.
Τα κυριότερα ποιητικά του έργα με τη μοναδική αρμονική τους δομή, τη μετρική και ιδεοπλαστική τους ακτινοβολία, και διαχρονική τους αξία, είναι τα ακόλουθα: «Ίαμβοι και ανάπαιστοι», «Ύμνος στην Αθηνά», «Ο τάφος» (1898), «Ασάλευτη Ζωή» (1904), «Ο Δωδεκάλογος του Γύφτου» 1906, «Η δόξα στο Μεσολόγγι», «Η φλογέρα του Βασιλιά» (1910), «Οι χαιρετισμοί της ηλιογέννητης» «Τραγούδια της πατρίδας μου», «Η πολιτεία και η μοναξιά», «Δεκατετράστιχα». Από το σημαντικό και δοκιμιακό του έργο ξεχωρίζουν οι μελέτες του: «Τα χρόνια μου και τα χαρτιά μου», «Διονυσίου Σολωμού άπαντα τα ευρισκόμενα», «Τα πρώτα κριτικά», «Αριστοτέλης Βαλαωρίτης»’’ Ηρωικά πρόσωπα και κείμενα».
Αναγνωρισμένος πλέον ως μεγάλος ποιητής και εκτός ελληνικών ορίων, τιμάται με το Αριστείο των Γραμμάτων και Τεχνών, ενώ το 1926 ορίζεται μέλος της Ακαδημίας Αθηνών. Τα έργα του μεταφράστηκαν σε πολλές γλώσσες, ενώ κάποια εξ αυτών έχουν μελοποιηθεί από τους Καλομοίρη και Λεβίδη, αλλά και από σύγχρονους δημιουργούς.
Το 1940 κατήγγειλε στους διανοουμένους του κόσμου την δόλια και κακόβουλη φασιστική ενέργεια των Ιταλών κατά της Ελλάδος.
Αφήνοντας πίσω του ως παρακαταθήκη τον εξαίσιο ποιητικό του λόγο και μηνύματα προς τη νέα γενιά, όπως «Δεν έχω άλλο κανένα να σας πω/ παρά μεθύστε με τ’ αθάνατο κρασί του Εικοσιένα. Έφυγε πλήρης ημερών τον Φλεβάρη του 1943 δαφνοστεφανομένος με την απέραντη αγάπη και ευγνωμοσύνη του Ελληνικού λαού. Κι αυτό φάνηκε εν μέσω Κατοχής, σύσσωμος ο αθηναϊκός λαός τον συνοδεύει στην τελευταία του κατοικία, αψηφώντας τους σιδερόφρακτους Ναζί και ψάλλοντας τον εθνικό ύμνο, ενώ ο Άγγελος Σικελιανός απευθυνόμενος προς το άψυχο κορμί του Εθνικού μας Ποιητή, βροντοφωνά: «Σ’ αυτό το φέρετρο σκεπασμένο με την Ελληνική σημαία, ακουμπά όλη η Ελλάδα», Ο γιος του Λέανδρος, επίσης ποιητής ανέλαβε την έκδοση αυτού του μεγαλειώδους έργου.
O K. Παλαμάς έγραψε για το πώς Ρωμιός και Ρωμιοσύνη είναι το ίδιο με το Έλληνας και Ελληνισμός τουλάχιστον στην εποχή του, γιαυτό και κατακρίθηκε από τους Ι. Δροσίνη, Α. Κοραή λέγοντάς του πως οι Ρωμαίοι είναι Λατίνοι, και οι Ρωμιοί μιλούν Ελληνικά και είναι και ορθόδοξοι Έλληνες χριστιανοί, έχει και συνέχεια οι Φράγκοι, -έλεγε- μας αποκαλούσαν Γραικύλους αντί χριστιανούς για να μας ξεχωρίζουν από ομόθρησκους των Βαλκανίων, και ότι η βασίλισσα Ελλάδα δεν μπορεί νάναι κρυμμένη στο μανδύα της Ρωμιοσύνης
Ήταν κλασσικός, και δεν ελκύουν τα ποιήματά του, μάλιστα συμπορεύτηκε με το τρίπτυχο πατρίς θρησκεία οικογένεια, όπου και προέκυψε η φράση του ‘’πατριδολάτρης ναι εθνικιστής όχι’’. Οι μελετητές των γραμμάτων δεν ανακάλυψαν τον λυρικό Παλαμά όπως έγινε με τους Σεφέρη, Καβάφη, Ελύτη, Ρίτσο για αυτό και παρέμεινε στα αζήτητα.
Παλαμιάδα είναι ένα έργο, μια φιλολογική έκδοση 50 τόμων με ποιήματα, κριτικές, αλληλογραφία, και την αυτοβιογραφία του.
Μεσολόγγι χαρά της ιστορίας/Γή απαγγελμένη, πάνε εκατό χρόνια/Κι ας πάνε. Η θύμηση άχρονη μπροστά σου/θα γονατίσει. Και…
Κι έγιρ’ Εκείνος το άχραντο κεφάλι και ξεψύχησε
Στο μαύρο το κορμί μου επάνω
Άστρα γινήκαν τα καρφιά του μαρτυρίου του τάστρα
Κι από τα χιόνια πιο λευκός τα αιώνια του Λιβάνου.
Δυο τετράστιχα ιστορικού και θρησκευτικού περιεχομένου ποιήματα αδυναμίες του.