Οδός Πανουργιά. (Από το 1976)
Πανουργιάς Δημήτριος (Άμφισσα 1767 [Δρέμιτσα Παρνασίδος] – 1834): Γόνος οικογένειας αγωνιστών του 1821 από τα Σάλωνα (Άμφισσα), που έλαβε το επίθετο αυτό από το βαφτιστικό του Πανωραία, το οποίο κατά λάθος του έδωσε ο ανάδοχός του, καθώς όταν βαφτιζόταν ήταν νύχτα, αλλά τ’ όνομα Πανουργιάς που καθιερώθηκε έγινε μέλος της πατροπαράδοτης αρματολίτικης οικογένειας.
Όπως οι περισσότεροι αγωνιστές θήτευσαν και ανδρώθηκαν στρατιωτικά δίπλα στον Αλή Πασά, έτσι έπραξε και ο Πανουργιάς. Αργότερα, επέστρεψε στις τάξεις των Ελλήνων και παρακινούσε τους Γαλαξιδιώτες, που είχαν αξιόμαχο στόλο να συντρέξουν στον Αγώνα. Συμμετείχε στα Ορλοφικά [1790]. Έγινε μέλος της Φ. Εταιρείας το 1821. Την ίδια περίοδο στρατολόγησε άνδρες και στις 8 Μαΐου μαζί με το γιο του Νάκο συμμετείχαν στη μάχη της Γραβιάς υπό την ηγεσία του Οδυσσέα Ανδρούτσου. Το ίδιο έγινε και με το κάλεσμα της εξέγερσης της μονής Προφήτης Ηλίας, που έφερε την απελευθέρωση της Άμφισσας, αλλά και στον Ακροκόρινθο τον επόμενο χρόνο ήταν εκεί. Το 1822 οργάνωσε την καύση των σιτηρών, στην επικείμενη κάθοδο του Δράμαλη.
Στις εμφύλιες διαμάχες 1824-25 ήταν σταθερά αποστασιοποιημένος, παρά τις αφόρητες πιέσεις του γιου του Νάκου να πάρει το μέρος του Κωλέττη και να στραφεί κατά του Ανδρούτσου. Αντιθέτως, ο αταλάντευτα πατριώτης Πανουργιάς πολεμούσε πάντα τους Οθωμανούς με θάρρος και με αυταπάρνηση, μακριά από συνομολογίες και δολοπλοκίες τύπου Κωλέττη. Το 1833 διορίζεται μέλος της οκταμελούς επιτροπής εκδουλεύσεων [επιτροπή αναγνώρισης χαριστικών υπηρεσιών προς την πατρίδα]. Το 1834 πεθαίνει στα Σάλωνα, αφού ο χαμός του γιού του, του στοίχησε αφάνταστα. Η ντομπροσύνη, του ο αυθορμητισμός του, η ανδρεία του, η μαχητικότητά του, ο πατριωτισμός του, τον έκαναν ήρωα των ηρώων.
ΥΓ. H επιτροπή Εκδουλεύσεων ήταν ένα Νομικό Πρόσωπο Δημοσίου Δικαίου που προήλθε με το πέρας της Επανάστασης και επέδιδε επαίνους σ’ εκείνους που προσέφεραν αφιλοκερδώς τις υπηρεσίες των προς την σκλαβωμένη πατρίδα.