Οδός Παπαφλέσσα. ( Κάνηθος Από το 1978)
Παπαφλέσσας ή Γρηγόριος Δικαίος ή παπα Φλέσσας ή Διοβολόπαπας [1785 Πολιανή Αρκαδίας – 1825 Μανιάκι]. Αρχιμανδρίτης και πρωτεργάτης της Εθνεγερσίας του 1821. Επαναστάτης στη ζωή και στον αγώνα, και ως πολιτικός.
Παιδί, το 28ο της πολυάριθμης αγροτικής οικογένειας, φοίτησε στη ιερατική σχολή της Δημητσάνας και χειροτονήθηκε μοναχός – διάκονος, αλλά ο ήρεμος και γαλήνιος μοναστικός κόσμος διόλου δεν ταίριαζε με τον εκρηκτικό και ασυγκράτητο χαρακτήρα του, φτάνοντας στο σημείο να δημιουργήσει επεισόδιο με το Δεσπότη της Μονεμβασιάς. Έτσι, εγκαταλείπει το Μοριά και τραβά στην Κωνσταντινούπολη, όπου χειροτονείται Αρχιμανδρίτης, και λίγο μετά εντάσσεται στη Φιλική Εταιρεία με το ψευδώνυμο «Αρμόδιος». Από την Πόλη φεύγει για τη Βλαχία, όπου συναντάται με τους Φιλικούς Γ. Ολύμπιο, Π. Φαρμάκη και συνάμα παίρνει την εντολή από τον Αλέξανδρο Υψηλάντη να ξεσηκώσει τον Μοριά. Επιστρέφοντας στην Πελοπόννησο, συμμετέχει στην περιώνυμη Σύναξη της Βοστίτσας (σημερινό Αίγιο), όπου μέσα σε φοβερές αντεγκλήσεις και έντονες αντιπαραθέσεις συζητούνται τα περί εξεγέρσεως, ενώ απ’ έξω καιροφυλακτούν αρκετοί ένοπλοι και ένθερμοι οπαδοί του. Εκεί, ο Παπαφλέσσας δηλώνει πως όλα είναι έτοιμα και η βοήθεια θα έρθει από χώρα κραταιά, -υπονοώντας την Ρωσία- μα οι Κοτζαμπάσηδες, και οι Ιεράρχες του Μοριά τον αμφισβητούν και επιμένουν στην αναβλητικότητα του αβέβαιου εγχειρήματος, φθάνοντας στο σημείο ο Παλαιών Πατρών Γερμανός να τον αποκαλέσει ‘’επικίνδυνο’’ και συνάμα να απειλεί να τον περιορίσει σε κάποιο μοναστήρι, για να γλιτώσει ο τόπος από τα άστοχα κι πρόωρα επαναστατικά του κηρύγματα. Τελικά, μετά τον αντεπαναστατικό σκόπελο της Βοστίτσας, ο Παπαφλέσσας με τον Κολοκοτρώνη συνεγείρουν τον Μοριά, ενώ αντίπαλη μερίδα οργανώνει χίλια εμπόδια κατά των λαοφιλέστερων επαναστατών.
. Στις 16 Μαρτίου 1821 ο οπλαρχηγός Νίκος Σολιώτης επιφέρει το πρώτο – στην κυριολεξία – χτύπημα κατά των Τούρκων, και πυροδότησε την Επανάσταση του 1821.
Στις 23 Μαρτίου του 1821 μαζί με τον Πετρόμπεη Μαυρομιχάλη και τους ενθουσιώδεις συμπολεμιστές τους, δηλώνουν έτοιμοι και μπαίνουν ελευθερωτές στην Καλαμάτα, και προχωρούν για την απελευθέρωση και άλλων πόλεων και κάστρων του Μοριά. Έκτοτε, έλαβε μέρος σε πολλές επιχειρήσεις, πολεμώντας δίπλα στο Νικηταρά, τον Κολοκοτρώνη και άλλους οπλαρχηγούς του τόπου.
Στο διάστημα 1823 έως 1824 ασχολήθηκε και με τα πολιτικά δρώμενα, συμμετείχε στην Α’ Εθνοσυνέλευση της Επιδαύρου, και σε αυτήν του Άστρους της Κυνουρίας, και ως Υπουργός Εσωτερικών και Πολέμου, αμνήστευσε και αποφυλάκισε τον Θ. Κολοκοτρώνη που κρατούνταν από την κυβέρνηση Κουντουριώτη φυλακισμένος στις φυλακές της Ύδρας.
Παράτολμος, αψύς και γενναίος, όπως ήταν, το Μάη του 1825 που –ο Μοριάς καιγότανε από τα στίφη του Ιμπραήμ πασά– ταμπουρώνεται με λίγους νοματαίους πολεμιστές σένα λόφο στο Μανιάκι της Μεσσηνίας και προσπαθεί να τους φράξει το δρόμο παρ’ ότι τον συμβούλεψαν να μη τα βάλλει με 3.000 Τούρκο αιγυπτίους, αλλά αγύριστο κεφάλι όπως ήταν είπε ‘’εδώ θα δώσουμε την Λεωνίδιον Μάχη, κ’ έγινε το κακό στις 11 Μάιου 1825 παλληκάρι 40 χρόνων τερμάτισε – κατέληξε η σύντομη αλλά ένδοξη ζωή του. Ο Ιμπραήμ αναγνώρισε την γενναιότητά του μ’ ένα φιλί στο αποκεφαλισμένο του κεφάλι. Όλοι τον κυνηγούσαν, ο Π. Πατρών, οι κοτζαμπάσηδες, τρελλόπαπα τον ανέβαζαν, έκφυλο, ασύδοτο, άσωτο το κατέβαζαν, για τους υπόλοιπους όλους εμάς ήταν ο φλογερός παπάς ήρωας του ‘21 που τον ενσάρκωσε σε ταινία ο Δ. Παπαμιχαήλ.
Ο ιστορικός Παπαρρηγόπουλος έγραψε: Tα ελαττώματά του ήταν πιο χρήσιμα για την πατρίδα.
Κει στο Μανιάκι κείτονται οι καπεταναίοι
Ο Παπαφλέσσας κι ο Μαυρομιχάλης
Στρώμα έχουν την μαύρη γη προσκέφαλο μια πέτρα
Κι από πάνω του φεγγαριού την λάμψη. Σκέπασμα.