Οδός Περραιβού. (Από το 1995)
Περραιβός Χριστόφορος: Αγωνιστής του 1821, στρατιωτικός, και ιστορικός. Ψευδώνυμο του Φιλικού Χρυσάφη Χατζηβασίλη (1773 Όλυμπος – 1862 Αθήνα), ο οποίος ονομάστηκε έτσι από τον τόπο καταγωγής του, την αρχαία Περραιβία της Θεσσαλίας, όπου κατοικούσε το Προελληνικό φύλο των Περραιβών. Φεύγοντας από την πατρίδα του στα τέλη του 18ου αιώνα, κατέφυγε στη Βιέννη όπου σπούδασε ιατρική και συνδέθηκε με το Μεγαλομάρτυρα του Γένους Ρήγα Φεραίο, ο οποίος και τον μύησε στους εθνογερτικούς σκοπούς του. Ακολουθώντας πλέον πιστά το Ρήγα Φεραίο, συνελήφθη από την αυστριακή αστυνομία για τις πρωτότυπες ιδέες του το Δεκέμβρη του 1797, αλλά διασώθηκε μετά τις πειστικές εξηγήσεις του Βελενστινλή. Μετά το μαρτυρικό θάνατο του Ρήγα (τον Ιούνη του 1798) ο Περραιβός παρέμεινε άξιος συνεχιστής του έργου του δασκάλου του, εκδίδοντας μάλιστα στα 1806 (όπως αναφέρει ο ιστορικός Τάσος Βουρνάς [1913 – 1990]) την περίφημη ‘’Νομαρχία του Ανωνύμου Έλληνος’’ η οποία εμφορείτο από την ιδεολογία και το επαναστατικό πνεύμα του Ρήγα.
Ανήσυχο και φύσει επαναστατικό πνεύμα ο Περραιβός, στα 1817 διερχόμενος από την Οδησσό εντάσσεται στη Φιλική Εταιρεία από ιδρυτικά μέλη της, και πρωτοστατεί κατά την έναρξη του Αγώνα, βρίσκοντάς τον να οργανώνει τους οπλαρχηγούς της Μάνης, στο Σούλι, στο Μεσολόγγι (το 1823), κλείνοντας δε τις πολεμικές του δραστηριότητες με τη συμμετοχή του στην τελευταία μάχη του Αγώνα από την δημιουργία του ελλ. Έθνους στην (Πέτρα Βοιωτίας, Σεπτέμβρης 1829). Μετά τον αγώνα πήρε τον βαθμό του Συνταγματάρχη, αλλά και του Στρατηγού (το 1844).
Κατά διαστήματα καταπιάστηκε και με τη συγγραφή ιστορικών ή άλλων έργων (όπως είναι η Βιογραφία του αοιδίμου Εθνομάρτυρας Ρήγα Φεραίου του Βελεστινλή, η ιστορία του Σουλίου και της Πάργας, τα Πολεμικά Απομνημονεύματα 1830 – 1829 ), αλλά και στην έκδοση απάντων των έργων του Ρήγα. Παράλληλα, ταξίδευε για την καλή έκβαση του Αγώνα σε διάφορους τόπους: Κέρκυρα, Ζάκυνθο, Μόσχα και αλλού. Πέθανε στην Αθήνα το 1863 σε ηλικία 90 χρονών.