Οδός Πηλίου.
Πήλιο: Βουνό κατάφυτο της Ανατολικής Θεσσαλίας στο νομό Μαγνησίας με υψόμετρο 1548 μ. στην κορυφογραμμή Πουριανός, και είναι συνέχεια της οροσειράς του Ολύμπου και του Κισσάβου, αλλά είναι και το βουνό των Κενταύρων, επίσης η θερινή κατοικία των Ολύμπιων θεών. Ο γιος του Πηλέα και της Θέτιδας Αχιλλέας να φοιτά στον πάνσοφο Κένταυρο Χείρωνα. Εκεί οι τρομεροί Γίγαντες να αντιμάχονται με τους θεούς του Ολύμπου (διότι ήθελαν να αποστασιοποιηθούν από τις θεϊκές επιρροές τους). Οι Λαπίθες (αρχαίος μυθολογικός λαός που ζούσε στο Πήλιο και διακρινόταν για τη δεινότητά του στη χειραγώγηση των αλόγων) κατά τη διάρκεια της γαμήλιας τελετής του βασιλιά Πειρήθου κατάφεραν ν’ αρπάξουν τις γυναίκες των Κενταύρων και να τους εκδιώξουν από το Πήλιο. Από την ξυλεία του Π. μπορούσαν να χτίσουν γερά σκαριά και ν’ ανοιχτούν ως τα ακρότατα σημεία του Εύξεινου Πόντου, όπως φαίνεται με την περίπτωση της Αργοναυτικής εκστρατείας με την περίφημη Αργώ, και τον Ιάσωνα, πανάξιο κυβερνήτη της.
Κατά την αρχαιότητα στις υπώρειες του όρους άκμασαν μεγάλες πόλεις (Παγασές, εξ’ ου και ο Παγασητικός κόλπος, Δημητριάδα, Ιωλκός), ενώ κατά τη νεότερη περίοδο αναπτύχθηκε στον ίδιο τόπο η πόλη και το λιμάνι του Βόλου. Επί Τουρκοκρατίας στην πηλιορείτικη οροσειρά άνθισαν τα σχολεία της Ζαγοράς και των Μηλιών, όπου δίδαξαν δάσκαλοι και φλογεροί πατριώτες, όπως ο Ρήγας Φεραίος και ο φιλικός Άνθιμος Γαζής, ο οποίος αρεσκόταν να τονίζει πως, θεμέλιο του έθνους είναι η γλώσσα, και να λέει ο αμαθής αποτελεί έρμαιο του γνωστικού. Πήλιο, η βεράντα στο Αιγαίο και στον Παγασητικό με τα πηλιορείτικης αρχιτεκτονικής χωριά του, με την πανοραματική θέα [Ζαγορά Μακρυνίτσα Τσαγκαράδα κ.ά.] χωριά σκαρφαλωμένα στο βουνό να αποτελούν προσφιλέστατο τόπο προορισμού Ελλήνων και ξένων παραθεριστών ομόχρονα, καθ’ ότι διαθέτει και χιονοδρομικό κέντρο στα Χάνια. Όπως είναι δεδομένο ανήκει στο νομό Μαγνησίας φυσικό είναι να μαγνητίζεσαι με το άκουσμά του. Πήλιο η αποθέωση της φυσικής ομορφιάς.