Οδός Πρεβέζης. (Από το 1978)
Πρέβεζα: Παράκτια πόλη του ομώνυμου νομού, και λιμάνι της Ηπείρου. Βρίσκεται στον Αμβρακικό κόλπο και είναι κτισμένη στα ερείπια της αρχαίας Βερενίκης σιμά στο νεκρομαντείο του Αχέροντα. Εκεί, ως ιερό δένδρο λατρευόταν η βελανιδιά που η Ολυμπιάδα την καθιέρωσε και στο βασίλειο του Φιλίππου, και την βλέπουμε στα ολόχρυσα στεφάνια από κλώνους με καρπούς βελανιδιάς που βρέθηκαν στους μακεδονικούς τάφους.
Ιδρυτής της πόλης αυτής του – 3ου αιώνα υπήρξε ο βασιλιάς Πύρρος, γόνος της δυναστείας των Μολοσσών της Ηπείρου, απ’ όπου καταγόταν και η Ολυμπιάδα, η γυναίκα του βασιλιά των Μακεδόνων Φιλλίπου του Β΄. Στο Άκτιο της Πρέβεζας πραγματοποιήθηκε και η περιώνυμη ναυμαχία του -31, εξ αιτίας της οποίας συνέβη το τέλος της Κλεοπάτρας και της λαμπρής δυναστείας των Πτολεμαίων της Ελληνιστικής Αιγύπτου, και το πέρας του Αρχαίου Ελληνισμού, με νίκη του Ρωμαίου αυτοκράτορα Αύγουστου. Οι Ρωμαίοι έχτισαν την μεγαλούπολη της Νικόπολης όπου στα ερείπιά της βλέπουμε ωδείο, στάδιο ,θέατρο, θέρμες.
Από -31 μέχρι το 1830 ο Ελληνισμός, είχε περιπέσει σε χειμερία νάρκη. Τι Ρωμαίοι τι Βυζαντινοί, και οι δύο αυτοκρατορίες ήταν κατεχόμενες για τον Ελληνισμό.
Η σύγχρονη ιστορία της Πρέβεζας αρχίζει από τους Βενετούς, οι οποίοι άφησαν σαν παρακαταθήκη στους σημερινούς κατοίκους της τα όμορφα μεσαιωνικά κτίσματα, και συνεχίζεται με τα τρία κάστρα με περιστοιχιζόμενη τάφρο, από τους Τούρκους κατακτητές και τον Αλή πασά των Ιωαννίνων, ο οποίος εναγωνίως πάσχιζε να εξολοθρέψει την αδούλωτη φυλή των Σουλιωτών.
Η απελευθέρωση της πόλης από τον ελληνικό στρατό πραγματοποιήθηκε στις 19 Οκτωβρίου του 1912. Έκτοτε, το λιμάνι της γνωρίζει ιδιαίτερη αλιευτική και τουριστική ανάπτυξη, με το ιστορικό Ζάλογγο, το νεκρομαντείο του Αχέροντα, και την όμορφη βενετική ‘’νησιώτικη Πάργα.’’
Στην Πρέβεζα αυτοκτόνησε στις 21 Ιουλίου 1928 ο μεγάλος μας ποιητής Κώστας Καρυωτάκης από ντροπή διότι είχε κολλήσει σύφιλη, κάτι που δεν πίστεψε η ερωτευμένη φίλη και ποιήτρια Μαρία Πολυδούρη, η οποία θεώρησε υπεκφυγή την αυτοκτονία μπρος στον έρωτά τους, και στην ζωή. Του έμεινε ως αυτόχειρας. Διαβάζοντας ένα δικό του λόγο να λέει πως δεν πας ν’ αυτοκινήσεις – να πνιγείς- όταν γνωρίζεις μπάνιο όπως έκανα εγώ, έλεγε.