Οδός Σίφνου. (Από το 1976)
Σίφνος: Νησί των Κυκλάδων, γνωστό από την αρχαιότητα για τα μεταλλεία χρυσού και αργύρου, σήμερα διαθέτει άριστης ποιότητας γρανίτη και μετάλλευμα σιδήρου. Αρχικά, ονομαζόταν Μερόπη και το σημερινό όνομά της το οφείλει στο Σίφνο, ήρωα του Σουνίου. ή από τα αρχαία μεταλλεία Σίφνες. Πρωτεύουσα του νησιού η Απολλωνία
Ο αρχέγονος φυσικός πλούτος της νήσου φαίνεται και απ’ τη διεκδίκηση της κυριαρχίας του τόπου από τους Κρήτες, τους Φοίνικες, τους Αθηναίους και τους Πέρσες αλλά και από το περίτεχνο γλυπτικό ανάθημα στο Ιερό των Δελφών, που προερχόταν απ’ το νησί της Σίφνου και είναι γνωστό ως Θησαυρός των Σιφναίων, από τον φυσικό πλούτο της Σίφνου. Στη συνέχεια, από τη Σίφνο πέρασαν οι Ρωμαίοι, οι Βυζαντινοί, οι Βενετοί (οικογένεια Ντακορώνκα) και οι Τούρκοι δυνάστες. Το 1821 το νησί της Σίφνου έλαβε ενεργό ρόλο στον Αγώνα της Ανεξαρτησίας με τον δάσκαλο και αγωνιστή Ν. Χρυσόγελου [1780-1858] που ύψωσε την ελλ. σημαία με δικό του εκστρατευτικό σώμα πολέμησε την τουρκιά, και μετέπειτα υπουργός Παιδείας.
Τα αρχαία μεταλλεία χρυσού αργύρου, σήμερα είναι γεμάτα με νερά, καθ’ ότι βρίσκονται χαμηλότερα απ’ την επιφάνεια της θάλασσας.
Είναι πατρίδα του διάσημου Έλληνα αρχιμάγειρα Νίκου Τσελεμεντέ [1878-1958] που με το κλασικό βιβλίο μαγειρικής του ανέθρεψε γενιές Ελλήνων. Η Σιφνέικη αγγειοπλαστική με τα κεραμικά της, και με σήμα κατατεθέν τις περίφημες γλάστρες της που κατέκτησαν τον ελλαδικό χώρο , οφείλεται χάρη στις μεταλλευτικές ιδιότητες του χώματος.