Οδός Σηλυβρίας. (Νεάπολη)
Σηλυβρία: Σιλίβρι στα τούρκικα, Παράλια πόλη της Ανατολικής Θράκης, η οποία απέχει 53 χμ. από την Κωνσταντινούπολη και αποτελεί τουριστικό θέρετρο των ευκατάστατων Τούρκων της Πόλης.
Η Σηλυβρία ήταν αποικία των Μεγαρέων που ιδρύθηκε από τον επικεφαλής των, τον Σήλυ, απ’ όπου πήρε και τ’ όνομά του το -652.
Λόγω της επίκαιρης και στρατηγικής της θέσης συχνά γινόταν στόχος κατακτητών, οπότε για την υπεράσπισή της υψώθηκαν ισχυρά τείχη. Έτσι, βρέθηκε υπό τον έλεγχο της συμμαχίας των Αθηναίων, των Μακεδόνων, των Φράγκων και των Βενετών. Ευδοξιούπολη στα χρόνια του αυτοκράτορα Αρκαδίου στ’ όνομα της γυναίκας του Ευδοξίας, και των Τούρκων από το 1453. Κατά τη μακρά ιστορική της πορεία αναδείχτηκε σε αξιόλογο εμπορικό κέντρο και κυρίως στη διάρκεια του 19ου αιώνα με την πνευματική και οικονομική άνθιση της συμπαγούς ελληνικής κοινότητας των Σηλυβρίων.
Με την συνθήκη των Σεβρών παραχωρήθηκε στην Ελλάδα, αλλά το 1922 με το πρωτόκολλο των Μουδανιών ο ελληνικός πληθυσμός της περιοχής αναγκάστηκε να εγκαταλείψει την πόλη της Σηλυβρίας και τα περίχωρά της. Γενέτειρα του αγίου των χριστιανών Νεκταρίου[ 1846].