Οδός Συγγρού. (Δικαστήρια)
Συγγρός Ανδρέας: Κωνσταντινούπολη – 1830 Αθήνα 1899 – Μεγάλος εθνικός ευεργέτης και τραπεζίτης.
Απ’ την Κωνσταντινούπολη που γεννήθηκε από Χιώτες γονείς, βρέθηκε στη Ρωσία – Οδησσό, με τον Ρώσο – τουρκικό πόλεμο του 1831. Στην Άνδρο της ελεύθερης Ελλάδας το 1834, και στη Σύρο αργότερα, ιδρύει διάφορες εξαγωγικές μικροεπιχειρήσεις. Η καρδιά των επιχειρήσεών του βρισκόταν στην Οδησσό, -ανήσυχος επιχειρηματίας, δαιμόνιος άνθρωπος ασχολούμενος και με το ενεχυροδανειστικό χρηματοπιστωτικό – τραπεζιτικό κεφάλαιο, κάτι που κάνει και στην Αθήνα από το 1872 εκμεταλλευόμενος τις χρηματοπιστωτικές ανάγκες του νεοσύστατου Ελληνικού κράτους και των επιτηδευματιών, δηλαδή, ήταν τοκιστής χρηματοπιστωτικής όπως λέμε τοκογλύφος. Δανείζει τους πάντες με το αζημίωτο και Τούρκους και Αιγύπτιους. Παράλληλα, δημιουργεί την εταιρεία Λαυρίου και την Τράπεζα Ηπείρου, εκλέγεται Βουλευτής Σύρου με το κόμμα του φίλου του Χαρίλαου Τρικούπη (1885-1895) και προχωρά σε σημαντικές φιλανθρωπικές δραστηριότητες. Στηρίζει φιλανθρωπικούς συλλόγους, ιδρύει εκπαιδευτήρια, σωφρονιστικά και νοσοκομειακά καταστήματα – ιδρύματα, αλλά και τα Μουσεία, της Ολυμπίας και των Δελφών. Ανεγείρει ορφανοτροφεία, βρεφοκομεία, φρενοκομεία, βοηθά με τη διαθήκη του τον Σύλλογο Κυριών, τη Μεγάλη του Γένους Σχολή στο Φανάρι της Πόλης, το Οικουμενικό Πατριαρχείο, αφήνει στο κράτος το μεγάλο κληροδότημά του, επίσης το λεγόμενο κτήμα Συγγρού , ιδρύει στο Μαρούσι – Κηφισιά, με τη γεωργικού χαρακτήρα σχολή μελισσοκομίας), που λειτουργεί με έξοδά του. Χρηματοδότησε πολλά έργα μεταξύ των οποίων ήταν η διάνοιξη της Διώρυγας της Κορίνθου, όπως την κατασκευή της λεωφόρου – που φέρει και τ’ όνομά του – της Συγγρού.
Τόσο εν ζωή όσο και μετά θάνατον κατέχει την πρώτη θέση των ευεργετών μαζί με τους Ηπειρώτες Αβέρωφ και Ζάππα. Το έργο συνέχισε η σύζυγός του Ιφιγένεια. Τιμήθηκε από το Ρωσικό κράτος αλλά και με το Μεγαλόσταυρο του Τάγματος του Σωτήρος (το 1890) από Ελλ. κράτος, ο Δήμος Αθηναίων έδωσε τ’ όνομά του στη λεωφόρο Συγγρού, όπου εδρεύει και το ομώνυμο Νοσοκομείο Λοιμωδών, προϊόν δικής του δωρεάς. Επίσης, με έξοδά του ιδρύθηκε το νεοκλασικό κτίριο των Δικαστηρίων της Χαλκίδας, το Θέμιδος Μέλαθρον, όπου προΐσταται η προτομή του έμπροσθεν του κτιρίου με την ένδειξη Α. Συγγρός 1830 – 1899. Σε πολλές πόλεις της Ελλάδος δρόμοι φέρνουν όνομά του, όπου έχει επενδύσει οικονομικά.
Υπάρχει και η άλλη όψη του νομίσματος, όπου με μια σειρά σκανδάλων όπως το Λαυρεωτικό πουλώντας μετοχές φούσκες στους ανύποπτους επενδυτές, επέφερε, την πτώση της κυβέρνησης Δεληγιώργη, την χρεοκοπία της χώρας το 1893, και αργότερα την πτώση της κυβέρνησης Δεληγιάννη. Πεθαίνει στην Αθήνα το 1899 και στην κηδεία του παρευρίσκονται πολλές προσωπικότητες, και ο βασιλιάς Γεώργιος ο Α’, μάλιστα λεγόταν πως ήταν τόσο ισχυρός ο Συγγρός όσο και ο βασιλιάς.,
Χαρακτηρίσθηκε επιδέξιος πολιτικάντης, και λωποδύτης φιλάνθρωπος, σύμφωνα με τις ομολογίες του ιστορικού Γιάννη Κορδάτου που λέει πως για να εξαγοράσει τις αμαρτίες του, από το αίμα των κολίγων των τσιφλικιών της Θεσσαλίας που ήταν ιδιοκτήτης, και όχι μόνο, έγινε χορηγός του κράτους δηλαδή αναπλήρωσε τις ανάγκες του λαού. αλλά με κρατικό αζημίωτο.
Η έθνο ευεργεσία κάλυπτε όλες τις ανομίες -αδικίες- αμαρτίες του και οι οποίες δεν γινόταν προς την κοινωνία, αλλά προς το έθνος όπως φαίνεται και από την ονομασία εθνο ευεγερσία.
Εν κατακλείδι ήταν εθνικός τοκογλύφος, κρατικός χορηγός, ευεργέτης κάτι σαν να λέμε ο σημερινός Σόρος. Το ερώτημα είναι πόσο καλό και πόσο κακό έκανε, παρ’ όλο που λένε ότι το κακό είναι είδηση, εδώ ο κόσμος τον ξέρει σαν εθνικό ευεργέτη. Πάντως οι σημερινοί λωποδύτες – τοκογλύφοι δεν κάνουν αγαθοεργίες.