Οδός Θέμιδος. (Από το 1991)
Θέμις: Πρωτογενής θεά της ελληνικής μυθολογίας, ανθρωπόμορφη προσωποποίηση της τάξεως, της Αρμονίας και της Δικαιοσύνης, κόρη του Ουρανού και της Γαίας, ήταν γηραιότερη του Δία, και η οποία τον παρέλαβε νεογέννητο και τον παρέδωσε στην τροφό Αμάλθεια στην Κρήτη, αλλά ήταν και η πρώτη του σύζυγός του. Παρουσιάζεται ως μητέρα των Ωρών και της Ευνομίας και αυτή που καλεί σε συμπόσιο τους θεούς. Άλλοι τη θέλουν ως υπεύθυνη της διατήρησης της τάξης στο Μαντείο των Δελφών, διότι είχε μαντικές ικανότητες, και ως Τιτανίδα γεννά τις Θεμιστιάδες Μοίρες Κλωθώ Λάχεση και Άτροπο που καθόριζαν τις τύχες και το μερίδιο της ευδαιμονίας των ανθρώπων. Και ως τρισυπόστατη εκπροσωπούσε την θεϊκή τάξη με την Ευνομία, την Δίκη και την Ειρήνη -παιδιά που απέκτησε με τον Δία- σαν τα υπέρτατα αγαθά μιας κοινωνίας. Την αποκαλούσαν Ιχναία θεά, διότι αναζητούσε ίχνη στις αδικίες και σαν κόρη του Ουρανού έβλεπε τα πάντα πριν από τους ανθρώπους. Το δίκαιο της ήταν ιερό και ισχυρότερο απ’ αυτό της βούλησης των θεών, γι αυτό και τη σεβόταν οι θεοί του Ολύμπου.
Λατρευόταν πανελλήνια, ενώ ναοί της βρίσκονται σε όλη την Ελλάδα, όπως αποδεικνύεται από τα ευρήματα των αρχαιολογικών ανασκαφών. Ως αγαθή Τύχη και Νέμεση του θεϊκού Δικαίου, βλέπουμε στις μέρες μας τη μορφή της σαν τυφλή δικαιοσύνη να είναι χαραγμένο τόνομά της στην είσοδο των δικαστικών αιθουσών. Σύμβολό της ο ζυγός.