Οδός Θεσσαλονίκης. (Από το 1978)
Θεσσαλονίκη: Παραλιακή πόλη 2.300 χρόνων κειμένη στην αρχαία Θέρμη στο Θερμαϊκό κόλπο, πρωτεύουσα του νομού Θεσσαλονίκης, της Μακεδονίας και της Βόρειας Ελλάδας, η δεύτερη σε σημαντικότητα μετά την Κωνσταντινούπολη πόλη του Βυζαντίου.
Η Θεσσαλονίκη ιδρύθηκε την ελληνιστική εποχή το -316 από τον Κάσσανδρο, το βασιλιά της Μακεδονίας, λαμβάνοντας συνάμα το όνομα της συζύγου του και αδελφής του Μ. Αλεξάνδρου, Θεσσαλονίκης που πήρε τ’ όνομά της από νίκη κατά των Θεσσαλών, αντικαθιστώντας έτσι το όνομα της πολίχνης Θέρμης, που υπήρχε στην περιοχή. Στη μακραίωνη ιστορία της το -168 η πόλη, όπως και όλη η Μακεδονία, υποτάχτηκε στους Ρωμαίους, η αρχαία Εγνατία Οδός την αναβάθμισε, ακολούθως με την Ανατολική Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία έγινε κοσμοπολιτικό κέντρο και συμπρωτεύουσα του Βυζαντίου, αυτό κρατάμε σήμερα όταν την λέμε συμπρωτεύουσα τότε συμπρωτεύουσα σήμερα. Δέχθηκε τις καταστροφικές επιδρομές των Σαρακηνών και των Φράγκων στα 1204. Για να υποταχθεί εν συνεχεία στους Τούρκους το 1430 και να παραμείνει υπό τον οθωμανικό ζυγό ως την απελευθέρωσή της από τον ελληνικό στρατό το 1912 στις 26 Οκτωβρίου ανήμερα της γιορτής του Αγίου Δημητρίου πολιούχου της Θ. χάρη στις διπλωματικές ενέργειες του Ε. Βενιζέλου, και οι έξυπνες κινήσεις του στρατηλάτη των Ενόπλων Δυνάμεων διαδόχου Κωνσταντίνου. Τότε έγινε ο Εξελληνισμός των οθωμανικών μνημείων μάλιστα χαρακτηρίσθηκε ως εθνικιστική σιωπή η στάση των ιστορικών, πρέπει να ξεχασθούν τα τόσα όσα μνημεία της οθωμανικής περιόδου όπως είναι εκείνα τα χαμάμ με τα χαρακτηριστικά, τους τρούλους, σαν ξαναμμένα και τροφιλά γυναικεία στήθη. Πέντε χρόνια μετά, το 1917, υπέστη τρομερή καταστροφή από πυρκαγιά, η οποία αποτέφρωσε μεγάλο της τμήμα της, όπου μέρος της συγκροτήθηκε με πρόχειρο πολεοδομικό σχέδιο. Από το 1492 η πολυάριθμη ισπανοεβραϊκή κοινότητα μεταγκαστάθηκε στη πόλη, και τότε ειπώθηκε και θεωρήθηκε η Θεσσαλονίκη ως η μητέρα του Ισραήλ.
Στην Θεσσαλονίκη του 19ου αιώνα είχαν 4 εργάσιμες μέρες ή τρεις αργίες καθ’ ότι είχαμε τρεις θρησκείες, την Παρασκευή αργούσαν οι Μουσουλμάνοι, το Σάββατο οι Εβραίοι, και την Κυριακή οι Χριστιανοί. Μια πολυεθνική πόλη με διαφορετικές φυλές, θρησκείες – δόγματα, γλώσσες, ήθη έθιμα. Στο του 19ου της Θ. τα ¾ του πληθυσμού της ήταν ισπαμοεβραικής καταγωγής που στις γιορτές και τα Σάββατα η πόλη αργούσε. οι πιο πολλές δουλειές ήταν υπό των έλεγχο των εβραίων με πολλές συναγωγές και σχολεία. Το 1931 αρχίζει η μετανάστευση και εγκατάσταση των εβραίων στην Παλαιστίνη. Γενέτειρα η Θ. του Μουσταφά Κεμάλ μετέπειτα Αταρτούρκ (πατέρας των Τούρκων αυτός ‘’ο πατριώτης’’ που ξερίζωσε τους Έλληνες απανταχού της Μ. Ασίας και νεόδμησε την σημερινή Τουρκία. Από το 1922 ως το 1924 η πόλη δέχθηκε πολλούς πρόσφυγες απ’ την ανταλλαγή των πληθυσμών της Α. Θράκης, Μικράς Ασίας, του Πόντου, και αργότερα της Καππαδοκίας, και πολύ αργότερα από το Ποκρόμ του 1955 της Κωνσταντινούπολης. Το ιστορικό μνημείο ο Λευκός Πύργος, σύμβολο της Θ. σήμερα, ήταν οθωμανικό οχυρωματικό κτίριο του 1430 και φυλακή- μπουντρούμι θανατοποινιτών, και τον οποίο άσπρισε ένας κατάδικος και παρέμεινε από τότε να λέγεται Λευκός Πύργος. Το 1916 έγινε πρωτεύουσα της Προσωρινής Κυβέρνησης Εθνικής Άμυνας με πρωθυπουργό τον Ε. Βενιζέλο. Οι Ναζιστές το 1944 εξόντωσαν 44.000 Εβραίους της Θ. Πάνω σε αυτό θέμα κατηγορήθηκε η Θεσσαλονίκη για την στάση που έδειξε απέναντι στο ολοκαύτωμα των Εβραίων. Θα μπορούσαν οι αρχές να δείξουν μια μεγαλύτερη ανθρώπινη συμπαράσταση. Αλλά δεν είναι μόνο η Θ. όλη η Ελλάδα είχε χαμηλή επίδοση, μόνο η Ζάκυνθος είχε την μεγαλύτερη φιλική συμπαράσταση. Σήμερα ακούγεται σαν νύφη του Θερμαϊκού, φτωχομάνα, συμπρωτεύουσα, πρωτεύουσα της Μακεδονίας μάνα της προσφυγιάς των μικρασιατών κ.α. Σήμα κατατεθέν τα τελευταία 77 χρόνια είναι Διεθνής Έκθεση της Θεσσαλονίκης, μια έκθεση με προϊόντα της τελευταίας παγκόσμιας Τεχνολογίας, ένα μεγάλο πανηγύρι για τους χαλαρούς – με την πρώτη του φραπέ- θεσσαλονικιούς και με τις παράλληλες και πανελλήνιες εκδηλώσεις το φεστιβάλ τραγουδιού και κινηματόγραφου. Τελευταία με την διάνοιξη του Μετρό της πόλης προέκυψε στα 6 μέτρα χαμηλά ένας μαρμαρόστρωτος ρωμαϊκός δρόμος του 4ου αιώνα. Λέγεται ότι από αυτή την βασιλική οδό περπάτησαν ο αυτοκράτορας Γαλέριος, ο ρωμαίος αξιωματικός Δημήτριος προστάτης άγιος της Θ. ο επονομαζόμενος Μέγας Θεοδόσιος για τα πολλά ‘’ανδραγαθήματά’ ’του και για το μακελειό -εξόντωση- των 7.000 εξεγερμένων στον Ιππόδρομο της πόλης. Η ανεύρεση αυτού του αρχαίου έργου με τις διαφωνίες των υπευθύνων για συνέχιση των έργων του Μετρό με το δίλημμα Μετρό η τα αρχαία, Θεωρήθηκε πως η αρχαία μας περιουσία είναι βάρος για τους Έλληνες.